Β. Κορκίδης στο “Π”: Κλειδί για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων το χρηματοπιστωτικό σύστημα

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΡΚΙΔΗ
Προέδρου ΕΒΕΠ

Σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο, με νέες προκλήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να εστιάζει στη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας και της ευημερίας της. Αλλά με τα νέα δεδομένα, η έννοια της ευημερίας, της ευημερίας των ευρωπαίων πολιτών, δεν είναι μια απλή έννοια αλλά το πεδίο για μια νέα πολιτική.

Η έκθεση Ντράγκι μπορεί να χτύπησε καμπανάκι αφύπνισης, αλλά πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια για κινήσεις με αργούς ρυθμούς, που έχουν κατακριθεί ακόμα και μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν, λοιπόν, η Κομισιόν θέλει να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της, θα πρέπει τάχιστα να διαμορφώσει μια νέα πολιτική, η οποία θα επιτρέψει τη στήριξη των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στα κράτη-μέλη της, με βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος τη στήριξη του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Και δεν θα σταθώ στην προτροπή Ντράγκι περί ενοποίησης της ευρωπαϊκής κεφαλαιαγοράς, που αποτελεί ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο προς συζήτηση, αλλά στην αλλαγή της φιλοσοφίας των επιμέρους χρηματοπιστωτικών συστημάτων που λειτουργούν στους κόλπους της. Και έρχομαι στα δικά μας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η έκθεση Ντράγκι έχει ειδικό κεφάλαιο για την ανακατεύθυνση επενδύσεων προς την ΕΕ, ειδικά για κλάδους αιχμής, το θέμα της προσέλκυσης νέων μεγάλων επενδύσεων στην ελληνική οικονομία παραμένει στα θέματα αιχμής. Οφείλουμε να θέσουμε περισσότερο φιλόδοξους στόχους, αναγνωρίζοντας και αξιοποιώντας στοιχεία που χρησιμοποίησε επιτυχώς ο ανταγωνισμός, αλλά όχι αντιγράφοντάς τα.

Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται συνολικά πάνω από 700.000 επιχειρήσεις. Από αυτές, εκτιμάται ότι μόλις 45.000 έχουν πρόσβαση σε τραπεζική χρηματοδότηση. Οι υπόλοιπες, στην πλειονότητά τους, θα πρέπει να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και να προχωρούν σε επενδύσεις με ίδια κεφάλαια. Η αδυναμία χρηματοδότησης αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια για την πλειονότητα των επιχειρήσεων. Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κατανοητό ότι οι υγιείς επιχειρήσεις, στην πλειονότητά τους, δεν έχουν ανάγκη από χρηματοδότηση. Αυτές που πρέπει να χρηματοδοτούνται είναι όσες έχουν βιώσιμη προοπτική ανάπτυξης.

Η πλειονότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων διοικείται από νοικοκύρηδες που προσπαθούν, εδώ και χρόνια, να επιβιώσουν εν μέσω πρωτόγνωρων οικονομικών, υγειονομικών και ενεργειακών κρίσεων. Η ελληνική οικονομία έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου την τελευταία πενταετία. Ήρθε η ώρα, σιγά σιγά και με προσεκτικά βήματα, να διευρυνθεί ο αριθμός των επιχειρήσεων που θα έχουν άμεση πρόσβαση σε προγράμματα χρηματοδότησης. Σήμερα πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό έχει περίπου το 6% των επιχειρήσεων. Θα πρέπει το ποσοστό αυτό, σε πρώτη φάση, τουλάχιστον να διπλασιαστεί.

Αν στρέψουμε το βλέμμα στη «γαλάζια οικονομία», στη θάλασσα, θα διαπιστώσουμε ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο η ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία υποφέρει από την έλλειψη των αναγκαίων κεφαλαίων, όταν οι ασιατικές ναυπηγικές μονάδες έχουν εξασφαλισμένες χρηματοδοτήσεις από τα δικά τους χρηματοπιστωτικά συστήματα, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, υποστηρίζουν τις συνέργειες των ναυπηγείων με επιχειρήσεις που προωθούν τεχνολογίες, υλικά και αναλώσιμα για πλοία, οι οποίες και βρίσκονται στη «λίστα των προμηθευτών» των προς υποστήριξη επιχειρήσεων. Και δεν θα ανοίξουμε τώρα τη συζήτηση για τις στρεβλώσεις του δήθεν ελεύθερου και δίκαιου ανταγωνισμού. Ο ναυπηγικός τομέας της χώρας, που αφυπνίστηκε πρόσφατα, αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ναυπηγικές μονάδες σε Ιταλία, Γαλλία και Γερμανία, όπου μάλιστα, επίσης πρόσφατα, κινδύνευσε με λουκέτο μία από τις παραδοσιακές ναυπηγικές μονάδες. Και πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η ναυπηγική βιομηχανία εάν είναι αποκλεισμένη από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, που θα συμβάλουν στην ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής ναυπηγικής βιομηχανίας εν συνόλω και τοπικά.

Ο μεγάλος αγώνας δρόμου που έχει ξεκινήσει η ελληνική ποντοπόρος ναυτιλία προς την πράσινη μετάβαση πρέπει να στηριχθεί από όλους τους φορείς που ασχολούνται με τη θαλάσσια οικονομία, ενώ το ελληνικό κράτος πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, υποστηρίζοντας τις μεγάλες επενδύσεις που είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθούν σε ένα σημαντικό μέσο μαζικής μεταφοράς. Αντίστοιχα, πρέπει να στηριχθεί και η πράσινη μετάβαση της ακτοπλοΐας, ο ρόλος της οποίας στη διαφύλαξη της εδαφικής συνέχειας ηπειρωτικής – νησιωτικής χώρας είναι κάτι περισσότερο από στρατηγικός, με εθνική και οικονομική διάσταση. Και δεν νοείται χώρα με τέτοια δυναμική στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες να μη μεριμνά να παρέχει χρηματοδοτικές δυνατότητες στον νευραλγικό αυτόν τομέα της εθνικής της οικονομίας. Ο κλάδος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που είναι τόσο κρίσιμος για την πράσινη μετάβαση, παρότι έχει μειώσει τα κόστη παραγωγής σε χαμηλότερο επίπεδο από των ορυκτών καυσίμων, έχει χαμηλή προσδοκώμενη κερδοφορία και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτόν έχουν χαμηλά κεφάλαια για να κάνουν τις απαραίτητες επενδύσεις.

Στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιώς επισημαίνουμε σε κάθε ευκαιρία ότι θα πρέπει τόσο το τραπεζικό σύστημα όσο και η κυβέρνηση, μέσα από την Αναπτυξιακή Τράπεζα, να αναπτύξουν ακόμη περισσότερα χρηματοδοτικά εργαλεία, προσαρμοσμένα στις σημερινές ανάγκες των επιχειρήσεων, προκειμένου να τους δώσουν το «οξυγόνο ρευστότητας» που τόσο πολύ έχουν ανάγκη, αλλά και να χρησιμοποιήσουν κάθε χρηματοδοτικό εργαλείο ή πρόγραμμα που προσφέρεται σε επίπεδο ΕΕ. Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Η πρόσβαση στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο είναι σχετικά περιορισμένη. Και αυτό πρέπει να αλλάξει δραστικά. Πρέπει να εργαστούμε σκληρά, με βασικό υποστηρικτή το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα, για να έχουμε τον έλεγχο του μέλλοντός μας. Η ευημερία της οικονομίας, η ευημερία των πολιτών και η ανταγωνιστικότητα της χώρας θέλουν εύρωστες και σίγουρα όχι αναιμικές επιχειρήσεις.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ