Ν. Παπαναστάσης στο “Π”: Περί γερμανικών αποζημιώσεων

Του
ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Βουλευτή ΚΚΕ Αιτωλοακαρνανίας,
Αντισυνταγματάρχη Ειδικών Δυνάμεων ε.α.

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, τη συμπλήρωση 80 χρόνων από την απελευθέρωση της χώρας από τον ναζισμό αλλά και την επικείμενη επίσκεψη του γερμανού Προέδρου Βάλτερ Σταϊνμάγερ, έρχεται για ακόμη μία φορά στο προσκήνιο το πάγιο αίτημα του ελληνικού λαού να δοθούν από το γερμανικό κράτος οι αποζημιώσεις στην Ελλάδα για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής.

Οι αποζημιώσεις αυτές είναι γνωστό ότι έχουν αναγνωριστεί από τις διεθνείς διασκέψεις στο Παρίσι το 1945 και στο Λονδίνο το 1953 αλλά και με τη Συνθήκη της Μόσχας το 1990 και αφορούν το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο-ληστεία που επιβλήθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα από τη ναζιστική Γερμανία. Συγκεκριμένα, αφορούν τις αποζημιώσεις για τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσαν στις υποδομές τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, που έχουν αναγνωριστεί από τη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Δεκέμβρης 1945 – Γενάρης 1946), καθώς και τις αποζημιώσεις για τα θύματα των φρικιαστικών ναζιστικών εγκλημάτων, τους ομήρους στα ναζιστικά στρατόπεδα και στα εργοστάσια των γερμανικών μονοπωλίων αλλά και την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών, ανεκτίμητης αξίας, και των θησαυρών πολιτιστικής κληρονομιάς, που λεηλατήθηκαν από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.

Σύμφωνα με το πόρισμα της Βουλής, υπολογίζονται σε 410 δισ. ευρώ (κατοχικό δάνειο, επανορθώσεις από καταστροφές και χρέη προς τους ιδιώτες για τα ολοκαυτώματα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.λπ.). Πρόκειται για τεράστιες υποχρεώσεις απέναντι στην Ιστορία και στον ελληνικό λαό.

Το γερμανικό κράτος όλα αυτά τα χρόνια αρνείται πεισματικά να αποδώσει τις αποζημιώσεις, παρόλο που αυτές έχουν αναγνωριστεί. Ταυτόχρονα, οι ελληνικές κυβερνήσεις, ενώ διακηρυκτικά συμφωνούν με τις διεκδικήσεις, δεν προβαίνουν στις αναγκαίες ενέργειες για τη διεκδίκησή τους. Ταυτόχρονα, έχουν εμφανιστεί διάφορα γερμανοελληνικά προγράμματα, όπως το αντιεπιστημονικό πρόγραμμα «Μνήμες Κατοχής στην Ελλάδα», που αλλοιώνει την πραγματική ιστορία της Αντίστασης, με τη δημιουργία ακόμη και διαφόρων μνημείων που χρηματοδοτούνται από το επιτελείο του γερμανικού ΥΠΕΞ. Επίσης, με το «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον», σε συνεργασία με την κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση, στο όνομα της επούλωσης, τάχα, των τραυμάτων του πολέμου, επιχειρείται να αντισταθμιστούν οι οφειλές, αποδυναμώνοντας τις δίκαιες διεκδικήσεις του ελληνικού λαού για τις πολεμικές επανορθώσεις. Η υπεράσπιση της γραμμής της ΕΕ, με την οποία συμφωνούν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, της ανιστόρητης θεωρίας των δύο άκρων είναι αυτή που ταυτίζει τους υπαίτιους με τα θύματα, παραχαράσσοντας την Ιστορία και οδηγώντας τελικά στην ανοχή της μη καταβολής των αποζημιώσεων.

Όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις έχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες για τη μη διεκδίκηση, με επιμονή και σχέδιο ενεργειών, των οφειλών της Γερμανίας, καθώς δεν επιθυμούν να διαταράξουν τις συμμαχικές σχέσεις των δύο αστικών τάξεων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Το ΚΚΕ έχει καταθέσει δεκάδες ερωτήσεις στη Βουλή για το συγκεκριμένο ζήτημα. Η επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τον περασμένο Μάιο στο Νταχάου ανέδειξε την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για να καταβληθούν οι οφειλές. Ταυτόχρονα, μέσα από τους μαζικούς φορείς, τα μέλη του ΚΚΕ επιμένουν να γίνει υπόθεση του ίδιου του λαού όχι μόνο η καταβολή των αποζημιώσεων αλλά και η ανάδειξη της αντίστασης του ελληνικού λαού, που έγραψε λαμπρές σελίδες με τον εθνικοαπελευθερωτικό του αγώνα, και απέδειξε ότι ο λαός, όταν είναι αποφασισμένος, μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ