Ο Στρατός να μείνει στο απυρόβλητο
Με ποινή φυλάκισης 15 ημερών τιμωρήθηκε ο στρατιώτης που απηύθυνε χαιρετισμό σε αντιπολεμική εκδήλωση του ΚΚΕ στον Πειραιά.
Για τη συμμετοχή του φαντάρου στη συγκέντρωση είχαμε αναφερθεί στο προηγούμενο φύλλο μας και είχαμε επισημάνει ότι το Στράτευμα πρέπει να μείνει έξω από τα κομματικά παιχνίδια, γιατί η αποστολή και ο ρόλος του δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο κομματικών επιλογών, αφού προορισμός του είναι να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον.
Σαφώς και δεν εννοούμε ότι ο στρατευμένος Έλληνας δεν πρέπει να έχει πολιτική άποψη. Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέγει ιδεολογία και κόμμα. Απλά τα πολιτικά «πιστεύω» οποιουδήποτε πρέπει να μένουν εκτός Στρατεύματος. Στο στρατόπεδο, στο φυλάκιο, στην περίπολο, στην άσκηση, στην υπηρεσία, ο στρατεύσιμος πρέπει είναι πειθαρχημένος και απερίσπαστος στο έργο του, που είναι η προστασία των συμφερόντων του έθνους. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει Στράτος χωρίς πειθαρχία. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται διάλογος για το αν πρέπει να εφαρμοστούν οι διαταγές.
Ο στρατιώτης δεν ρώτα, δεν συζητά, δεν διαπραγματεύεται. Μόνο εκτελεί. Διαφορετικά, δεν είναι στρατιώτης, δεν πρέπει να είναι στρατιώτης.
Υπό αυτήν την έννοια, η παρουσία ενός ένστολου στρατιώτη σε πολιτική συγκέντρωση είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη. Αν ο φαντάρος ήταν εκτός υπηρεσίας και ήθελε να συμμετάσχει ως πολίτης σε οποιαδήποτε πολιτική εκδήλωση, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Δεν θα τον ενοχλούσε κανένας. Όμως, πηγαίνοντας με τη στολή ήθελε να περάσει κάποιο μήνυμα, ήθελε να δείξει πως υπακούει στο κόμμα και όχι στον αξιωματικό του. Γι’ αυτό τιμωρήθηκε και αυτό είναι το μήνυμα που περνάει το Στράτευμα με την τιμωρία του. Γι’ αυτό και οι αντιδράσεις του πολιτικού του χώρου δεν βρήκαν απήχηση στην κοινωνία ούτε καν συζητήθηκαν.
Ο κόσμος εξακολουθεί να εμπιστεύεται το Στράτευμα και καλά κάνει. Αλλά και ο Στρατός πρέπει να εμπνέει εμπιστοσύνη, γι’ αυτό και τιμώρησε τον απείθαρχο στρατιώτη. Δεν τιμωρήθηκε επειδή έχει άποψη, τιμωρήθηκε επειδή παρέβη τον στρατιωτικό νόμο. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουν όσοι διαμαρτύρονται και να χαμηλώσουν τους τόνους. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, αυτό έπρεπε να γίνει…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ