Φωτιά-μαχαιριά στην καρδιά του Πειραιά – Ένα–ένα, τα ιστορικά κτίρια της πόλης είτε καίγονται είτε καταρρέουν

Ένα ακόμα από τα νεοκλασικά αριστουργήματα του Πειραιά τυλίχθηκε στις φλόγες. Ένα ακόμα κτίριο που θύμιζε την εμπορική άνθηση της πόλης έγινε παρανάλωμα. Δεν είναι η πρώτη και, δυστυχώς, όπως φαίνεται, ούτε η τελευταία φορά που ζούμε αυτό τον εφιάλτη.

Όχι επειδή υπήρχε κίνδυνος να χαθούν άνθρωποι, αφού το κτίριο ήταν εγκαταλειμμένο χρόνια, αλλά επειδή η ιστορία του κέντρου του Πειραιά δέχθηκε ακόμα ένα καθοριστικό χτύπημα.

Στον Πειραιά έχουν μείνει πλέον ελάχιστα κτίρια που θυμίζουν την αρχοντιά και την ευρωστία του παρελθόντος. Και όσα υπάρχουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ερειπωμένα και περιμένουν μια φωτιά να τα τελειώσει.

Επί 45 χρόνια, πότε ηθελημένα πότε αθέλητα, τα κτίρια που κάποτε κοσμούσαν την πόλη εξαφανίζονται. Άλλα από τις μπουλντόζες, όπως το Ρολόι, το Ακταίον κ.λπ., και άλλα από φωτιές. Ποιο θα είναι το επόμενο, δεν ξέρουμε. Δεν είναι δυνατόν να πιάνουν φωτιά κτίρια που δεν κατοικούνται, που δεν χρησιμοποιούνται, που δεν φιλοξενούν καμία δραστηριότητα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Τα καμένα κουφάρια χάσκουν, γίνονται εστίες μόλυνσης, καταφύγια τρωκτικών. Θα αρχίσουν σε λίγο οι φωνές ότι δεν είναι εικόνα αυτή, ότι πρέπει να γίνει κάτι για να εξωραϊστεί η πόλη, ότι δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να προσελκύσουμε τουρίστες και να παρουσιάζουμε τέτοια θεάματα. Κάτι θα γίνει στο τέλος και θα ληφθεί μια απόφαση που θα τα… ξεπαστρέψει, για να γίνουν στη θέση τους τσιμεντένια τέρατα, σύγχρονα, εντυπωσιακά, αλλά, όλα κι όλα, με… σεβασμό στο παλιό στυλ. Αυτό περιμένουν οι ιδιοκτήτες αυτών των κτιρίων, είτε ιδιώτες είτε τράπεζες. Έτσι όπως είναι, χρειάζονται έναν… σκασμό λεφτά για να αναπαλαιωθούν.

Αν τα γκρεμίσουν και γίνουν από την αρχή, και περισσότερα τετραγωνικά θα αποδώσουν και πολύ λιγότερα χρήματα θα στοιχίσει η κατασκευή τους. Αυτό περιμένουν οι ιδιοκτήτες, γι’ αυτό έχουμε τις περίεργες φωτιές, γι’ αυτό σε λίγο θα αρχίσουν κάποιοι να… ανησυχούν για την εικόνα της πόλης. Όλα προχωρούν βάσει σχεδίου.

Δεν το λέμε εμείς, ούτε το υιοθετούμε. Απλώς ερμηνεύουμε τα γεγονότα. Μπορεί να έχουμε δίκιο, μπορεί και όχι. Θα δείξει… Όσον αφορά τα εγκαταλελειμμένα κτίρια, από το 1982 ακούμε ότι κάτι πρέπει να γίνει, αλλά έχουν περάσει 40 χρόνια και δεν έγινε τίποτα. Τα κουφάρια παραμένουν, άλλα καίγονται, άλλα πέφτουν, όμως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Την ευθύνη την έχει το κράτος. Η Πολιτεία πρέπει να νομοθετήσει, να βάλει τους όρους για να υποχρεωθούν οι ιδιοκτήτες να αποκαταστήσουν τα παλιά κτίρια.

Όποιος δεν μπορεί θα το παραχωρεί στο κράτος, το οποίο θα το αναπαλαιώνει με κονδύλια από κάποιο ευρωπαϊκό ταμείο και θα το εκμεταλλεύεται μέχρι να βγάλει τα λεφτά που επενδύθηκαν, με κάποιο λογικό κέρδος. Λύσεις υπάρχουν, προτάσεις υπάρχουν, ιδέες υπάρχουν, αλλά φαίνεται ότι δεν υπάρχει βούληση. Αν υπάρξει βούληση, λύση θα βρεθεί. Και θα είναι προς το συμφέρον όλων.

Εκτός κι αν το ζητούμενο δεν είναι το κοινό συμφέρον αλλά τα συμφέροντα κάποιων λίγων. Αυτή όμως είναι άλλη ιστορία, που θα τη θυμηθούμε αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση. Με όλες τις λεπτομέρειες…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

• Δομές βραχυχρόνιας φιλοξενίας προσφύγων σε Κρήτη και Ρόδο
• Πώς ο νόμος Κρέτσου έφερε παραγωγές και ταινίες στην Αθήνα
• Κάλυψη ζημίας για τους απεσταλμένους της ΕΡΤ
• Καθυστέρηση των διαγωνισμών για τη διοίκηση της ΕΡΤ
• Πορεία στα τυφλά για τον ΣΥΡΙΖΑ
• Άμεση χρηματοδότηση των πληγεισών επιχειρήσεων της Θεσσαλίας ζητά ο Κόκκαλης από τον Σκέρτσο
• Γιάννης Μώραλης: “Χτυπάμε” το “καμπανάκι” του κινδύνου για τον Κηφισό
• «The Reunion» στον ΑΝΤ1 – ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΟΣΑ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ 1Ο ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ  _ «ΟΥΓΚΑΝΤΑ»
• Το ντέρμπι ΑΕΚ-ΠΑΟΚ και η πρεμιέρα του NBA έρχονται στην COSMOTE TV
• Νέα δημοσκόπηση του Star σήμερα στις 19:45