Αναλγησία δίχως τέλος…
Όσο και να θέλουμε να πιστέψουμε ότι όλα τα λάθη του κράτους γίνονται… τυχαία εναντίον των αδύναμων και των κατατρεγμένων, με αυτά που βλέπουμε, δεν μπορούμε.
Μία περίπτωση που διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι τις τελευταίες μέρες είναι χαρακτηριστική. Συνταξιούχος ναυτικός, 82 ετών, που ζει μόνος του γιατί δεν έχει κανέναν και στην κυριολεξία… κρέμεται από τη σύνταξή του, τον προηγούμενο μήνα δεν πήρε σύνταξη. Όχι το ακατάσχετο δεν του άφησαν, αλλά τίποτα. Δεν μπήκε στον λογαριασμό του ούτε… σεντ.
Να σημειώσουμε ότι παίρνει σύνταξη από το ΝΑΤ από το 2000, δηλαδή επί 24 χρόνια πληρώνεται ανελλιπώς, και τώρα δεν μπήκε η σύνταξη στον λογαριασμό του. Ο άνθρωπος έπεσε από τα σύννεφα. Πήγε με τη μαγκούρα του στο ΝΑΤ και του είπαν ότι τώρα τις συντάξεις τις βγάζει ο ΕΦΚΑ. Πήγε στον ΕΦΚΑ και του είπαν ότι έχει… οφειλή στο Ταμείο Ναυτικών Πρακτόρων και επειδή είναι εν ενεργεία πράκτορας δεν μπορεί να παίρνει σύνταξη. Ο άνθρωπος τα ’χασε. Ούτε πράκτορας υπήρξε ποτέ ούτε μπορεί να δουλεύει ακόμα σ’ αυτήν την ηλικία. Έβαλε δικηγόρο και προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι… ελέφαντας.
Ωστόσο, τα έξοδα τρέχουν και δεν έχει να πληρώσει. Είναι σε άθλια κατάσταση και κινδυνεύει να μην έχει ούτε να φάει.
Αλήθεια, ποιος… έξυπνος καρεκλοκένταυρος αποφάσισε να κόψει τη σύνταξη ενός 82χρονου ανθρώπου; Πώς είναι δυνατόν, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς καμία ενόχληση, να κόβουν ξαφνικά τον μοναδικό πόρο ζωής ενός υπερήλικα;
Ποιος νόμος καλύπτει αυτήν την αναλγησία, αυτήν την απανθρωπιά;
Ο άνθρωπος θα δικαιωθεί, δεν τίθεται θέμα, αλλά το σοκ που έπαθε, τα έξοδα που έκανε για να βρει το δίκιο του, για κάτι που δεν έφταιγε, ποιος θα του τα πληρώσει; Αν ήταν κάποιος επώνυμος, κάποιος που έχει… διασυνδέσεις, θα το έκαναν; Απλά ήταν κάποιος από τους πολλούς, τους συνηθισμένους, τους άσημους, και εκεί το κράτος έπρεπε να δείξει ότι υπάρχει. Στη χειρότερη εκδοχή του όμως. Σαν δεν ντρεπόμαστε…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ