Τώρα κατάλαβαν ότι η οικονομία δεν… περπατάει και χαμήλωσαν τις προσδοκίες για ανάπτυξη

Ενώ μέχρι πρότινος οι κυβερνητικοί παράγοντες, ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη, μιλούσαν για… έκρηξη των δεικτών ανάπτυξης φέτος και του χρόνου, τα στοιχεία που συγκεντρώνονται με τη λήξη του εννεαμήνου τούς έκαναν να… ανακρούσουν πρύμνη και να χαμηλώσουν τον πήχη των προσδοκιών.

Απόδειξη των δυσμενών αποτελεσμάτων μιας χρονιάς για την οποία οι ιθύνοντες έλεγαν ότι θα ήταν η καλύτερη των τελευταίων χρόνων, αλλά διαψεύστηκαν, είναι το ότι το υπουργείο Οικονομικών αναθεώρησε τις προβλέψεις για ανάπτυξη, ψαλιδίζοντάς τες κατά 0,3% – 0,5%. Αυτό σημαίνει ότι ο στόχος για ανάπτυξη 2,5% φέτος και 2,6% του χρόνου δεν ισχύει, καθώς οι πλέον ρεαλιστικές προβλέψεις δείχνουν ότι και το 2% θα είναι επιτυχία. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, ο ρυθμός ανάπτυξης το πρώτο εξάμηνο του έτους ήταν 2,2% και μέχρι το τέλος του χρόνου ενδέχεται να πέσει κι άλλο.

Αυτό σημαίνει ότι δεν έγιναν οι επενδύσεις που αναμένονταν, ότι οι τουρίστες που ήλθαν δεν άφησαν τα χρήματα που είχαν προϋπολογισθεί αλλά λιγότερα, ότι τα μέτρα στήριξης δεν απέδωσαν κ.λπ.

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι το ότι οι αρμόδιοι τώρα πήραν χαμπάρι πως η οικονομία έχει γονατίσει, ο κόσμος δεν έχει λεφτά, οι επενδυτές δεν αποφασίζουν να βάλουν χρήματα για δουλειές στην Ελλάδα γιατί φοβούνται ότι θα τα χάσουν και πολλά άλλα παρόμοια.

Από την αρχή του χρόνου ο κόσμος φώναζε ότι δεν έβγαινε με τον μισθό ή τη σύνταξη που έπαιρνε, ότι η ακρίβεια εξανέμιζε χρήματα και ελπίδες, ότι το «χθες» ήταν καλύτερο από το «σήμερα». Οι αρμόδιοι, όμως, έκαναν πως δεν έβλεπαν τίποτα, πως δεν άκουγαν το παραμικρό, και έλεγαν πως εκείνοι που φώναζαν ήθελαν να κάνουν στείρα αντιπολίτευση.

Να, όμως, που δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η ζοφερή, σκληρή πραγματικότητα τους προσγείωσε απότομα και τους υποχρέωσε να αναθεωρήσουν τις προβλέψεις τους. Οι ασκήσεις επί χάρτου αποδείχθηκαν λανθασμένες.

Αποδείχθηκε, δε, ακόμα πως ο κόσμος είχε δίκιο που φώναζε, είχε δίκιο που διαμαρτυρόταν, γιατί ήξερε, ζούσε στο πετσί του την ανέχεια, αντιμετώπιζε καθημερινά τη φτώχεια.

Αν άκουγαν τον κόσμο, αν τον υπολόγιζαν, δεν θα έφθαναν σήμερα στο σημείο να πρέπει να μαζέψουν τα αισιόδοξα σενάρια και να παραδεχθούν ότι έκαναν λάθος.

Αυτά παθαίνει όποιος δεν ακούει τον λαό, όποιος δεν αφουγκράζεται τον πόνο και την αγωνία του κόσμου, που δεν γνωρίζει πώς θα περάσει την επόμενη μέρα. Γι’ αυτό ας κατέβουν οι ιθύνοντες στην κοινωνία, ας δουν πώς ζει ο κόσμος, ας αντικρίσουν έστω και για μία φορά την πραγματικότητα αφτιασίδωτη, χωρίς στρογγυλέματα και διορθώσεις. Μόνο τότε θα κάνουν τους σωστούς υπολογισμούς και θα πάρουν τις ορθές αποφάσεις. Και θα μπορέσουν να βάλουν σε μια κανονική πορεία τη χώρα, που τώρα πελαγοδρομεί και κινδυνεύει να πέσει στα βράχια…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ