Ενδοτισμός στα Ελληνοτουρκικά και υπαγωγή της Ελλάδος στη Νέα Τάξη και στην Παγκοσμιοποίηση

Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν μιλώντας από το βήμα της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ, αντί να απολογηθεί για τα 50 χρόνια της Τουρκικής εισβολής και κατοχής, αντέστρεψε τους ρόλους και παρουσίασε ως δήθεν αδικημένους τους Τουρκοκυπρίους και ζήτησε διχοτόμηση της Κύπρου και διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε καθόλου στο Κυπρια­κό, στη δική του ομιλία. Αντιθέτως ζήτησε την εγκαθίδρυση παγκόσμιας διακυβερνήσεως, με πρόσχημα την παγκοσμιότητα των προβλημάτων. Τι είναι όμως ο ΟΗΕ; Δεν είναι ένα φόρουμ στο οποίο μπορούν να συζητηθούν και να συμφωνηθούν παγκόσμιες πολιτικές εκεί που χρειάζεται; Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν εννοεί, ασφαλώς, αυτό. Εννοεί την παγκοσμιοποίηση της Νέας Τάξεως. Την εγκαθίδρυση δηλαδή μιας διεθνούς διακυβερνήσεως που εκπορεύεται από μια αφανή διεθνή ολιγαρχία, η οποία παρουσιάζεται ως Νέα Τάξη και προωθεί παρασκηνιακά την ε­γκαθίδρυση υποτελών ηγεσιών και των αρχών της λεγόμενης «woke ατζέντας».

Η ατζέντα αυτή, που έχει ως προβαλλόμενο στόχο την ομογενοποίηση του κόσμου και τη μείωση μέχρι εξαλείψεως των εθνικών διαφορών, προωθεί ως θέμα προτεραιότητας έναν δήθεν «διεθνισμό», που δεν επιδιώκει την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, όπως πριν, αλλά την εξάλειψη των «εθνικισμών» και των εθνικών ταυτοτήτων και τη διαβολή τους ως δήθεν πηγών φασισμού και ρατσισμού!

Στο πνεύμα αυτό, ένας ισχυρός καταλύτης για την καταπολέμηση του έθνους και της εθνικής ταυτότητας και την προαγωγή ενός «πολυπολιτιστικού» κόσμου, είναι η μαζική παράνομη μετανάστευση. Η τελευταία με ανθρωπιστικό προσωπείο και εξωφρενική κατάχρηση της έννοιας του ασύλου, χρησιμοποιείται ως καταλύτης:
• για τη διάσπαση και την αμφισβήτηση της εθνικής συνοχής,
• για τη σταδιακή αντικατάσταση του πληθυσμού μιας χώρας,
• για τη σταδιακή αλλαγή των πολιτικών και εκλογικών δεδομένων, με τη μόνιμη εγκατάσταση των παρανόμων μεταναστών και την παροχή σ’ αυτούς υπηκοότητας και δικαιώματος ψήφου,
• για τη μετάλλαξη της παιδείας και του ιστορικού και πολιτιστικού παρελθόντος.

Παρουσιάζεται έτσι το οξύμωρο, όταν ο Ερντογάν γαλβανίζει εθνικιστικά τις νέες γενιές και τις εμποτίζει με τα ψευδή ιδεολογήματα της «Γαλάζιας Πατρίδας», που συνιστούν απροκάλυπτη επεκτατική πολιτική, ο Έλληνας πρωθυπουργός να παρουσιάζεται ως δήθεν πρωταγωνιστής, στην πραγματικότητα υποτελής, της Νέας Τάξης, που αντιμάχεται το έθνος και την εθνική ταυτότητα.

Γιατί να πρωταγωνιστήσει στα εθνικά θέματα, στο Κυπριακό, στο θέμα της ΑΟΖ και των χωρικών υδάτων, στο θέμα της Μακεδονίας και της Θράκης, όταν υποτάσσει την πολιτική του σε αρχές και κατευθύνσεις της Νέας Τάξεως, που υποβάλλουν άλλες προτεραιότητες;

Γιατί ο Ερντογάν να μη συνεχίσει την ίδια, προκλητική, πολιτική, όταν οι προκλήσεις του δεν έχουν κανένα κόστος και, αντιθέτως, η Ελληνική πλευρά προτάσσει τη συνέχιση του «ή­ρεμου κλίματος»; Μετά τα όσα είπε ο Ταγίπ Ερντογάν για την Κύπρο, και όχι μόνον, από του βήματος των Ηνωμένων Εθνών, ο Έλληνας πρωθυπουργός έσπευσε να τον συναντήσει περιχαρής, όχι σε κάποιο ουδέτερο έδαφος, όπως ένα ξενοδοχείο, αλλά στο «Σπίτι της Τουρκίας» στον ΟΗΕ.

Η παρέμβαση, δυστυχώς, και του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Χριστοδουλίδη ήταν ανεπαρκής και αναιμική. Εξαντλήθηκε πάλι στη διαβεβαίωση της διεθνούς κοινής γνώμης ότι η Κύπρος επιθυμεί επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών, όχι αύριο αλλά σήμερα! Από πότε μια διαδικαστική πρόταση αναπληρώνει την έλλειψη πολιτικής και στρατηγικής, εκτός εάν υπολαμβάνεται ως πολιτική και στρατηγική αυτή που έφερε την Κύπρο στην άκρη του γκρεμού. Διότι τι σημαίνει επανάληψη των συνομιλιών από το σημείο που διεκόπησαν στη Διάσκεψη του Κραν Μοντανά;

Οι συνεχείς υποχωρήσεις και η διολίσθηση των Ελληνικών θέσεων έφεραν την Ελληνική πλευρά στο σημείο να συζητά σήμερα σχέδια για δήθεν «λύση», που θα κατέληγαν σε κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υποκατάστασή της από ένα συνομοσπονδιακού τύπου μόρφωμα, που θα μετέτρεπε ολόκληρη την Κύπρο σε δορυφόρο της Άγκυρας, εφόσον καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να ληφθεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Τουρκοκυπρίων και μέσων αυτών της Άγκυρας.

Αντί ο Πρόεδρος της Κύπρου και ο πρωθυπουργός της Ελλάδος να καταγγείλουν από του βήματος της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ την Τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο, ο μεν πρώτος συνεχίζει την επαιτεία για την επανέναρξη διακοινοτικών συνομιλιών, χωρίς να διδάσκεται για το τι έχει γίνει στα 50 χρόνια διακοινοτικών συνομιλιών, ο δε δεύτερος προτιμά να μην κάνει καμιά αναφορά στο Κυπριακό, παρά την πρόκληση Ερντογάν.

Αναρωτιέται κανείς για το πού οδηγείται η διαχείριση των εθνικών θεμάτων και η προστασία της εθνικής συνοχής και ταυτότητας της χώρας με την πολιτική που ακολουθούν οι ηγεσίες στην Κύπρο και την Ελλάδα, όταν πληθαίνουν μάλιστα οι ανησυχητικές ενδείξεις. Μία απ’ αυτές είναι η αποκάλυψη της εφημερίδας «Εστία» για νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Ενέργειας του κ. Σκυλακάκη σχετικά με νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται, με διάφορα προσχήματα, να τεθούν εκτός επήρειας ΑΟΖ μικρές νησίδες του Αιγαίου, το καθεστώς των οποίων καθορίζεται από το διεθνές θαλάσσιο δίκαιο. Πριν από αρκετά χρόνια, είχε γίνει μια τέτοια απόπειρα, για τη Στρογγύλη του συμπλέγματος Καστελλόριζου, με πρόσχημα τα αρχαιολογικά ευρήματα σ’ αυτήν.

Οι Έλληνες βουλευτές είναι ενώπιον των ευθυνών τους και είναι προσωπικά υπόλογοι για το τι θα ψηφίσουν. Σε θέματα εθνικής κυριαρχίας και απεμπολήσεως κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν ισχύει και δεν προέχει καμιά κομματική πειθαρχία.

Πολύ ανησυχητικές είναι και οι ενδείξεις σχετικά με τη λαθρομετανάστευση. Οι τρεις κυβερνητι-
κοί υπεύθυνοι, Παναγιωτόπουλος, Βούλτεψη και Καιρίδης, τοποθετήθηκαν ως εξής μετά την αλλαγή πολιτικής από τη Γερμανία και την απόφασή της να απελάσει προς την Ελλάδα τους λαθρομετανάστες που μετέβησαν εκεί, εφαρμόζο­ντας τον Κανονισμό του Δουβλίνου.

Ο μεν πρώτος είπε, μετά την επίσκεψή του στο Βερολίνο, ότι οι λαθρομετανάστες δεν θα επιστραφούν μαζικά από τη Γερμανία, αλλά κατά δόσεις. Η κ. Βούλτεψη, θέλοντας να αντικρούσει τις κατηγορίες των Γερμανών ότι η Ελλάδα δεν κάνει τίποτα για την ένταξή τους, δήλωσε ότι η Ελλάδα εφαρμόζει το πιο πλήρες πρόγραμμα εντάξεως των μεταναστών, που περιλαμβάνει και το ειδικό πρόγραμμα «Ήλιος». Η Ελλάδα, δηλαδή, υπερακοντίζει στην ένταξη των παρανόμων μεταναστών, χωρίς να συνειδητοποιεί τι σημαίνει αυτό για τη χώρα και το εθνικό της μέλλον. Ο τρίτος κυβερνητικός υπεύθυνος κ. Καιρίδης είπε ότι «θα τους πάρουμε όλους όσους μας στείλουν από τη Γερμανία, για να μη γίνουμε Όρμπαν».

Ο Όρμπαν αρνείται να δεχθεί έστω και έναν λαθρομετανάστη και η Ευρωπαϊκή Ένωση του επιβάλλει χρηματικό πρόστιμο. Η Ελλάδα είναι χώρα πρώτης υποδοχής και δέχεται τις συνέπειες της πολιτικής των ανοικτών συνόρων που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και στην οποίαν είναι συνυπεύθυνη και η Γερμανία. Καλείται, επιπλέον, να υφίσταται και τις συνέπειες του Κανονισμού του Δουβλίνου και να θεωρεί ως «δικούς» της όσους μπαίνουν στη χώ­ρα, γιατί απαγορεύεται από την ΕΕ να τους απωθήσει. Πού οδηγεί τη χώρα η πολιτική αυτή;

ΤΟ ΠΑΡΟΝ