Σε βαθύ τούνελ ο ΣΥΡΙΖΑ
–Το σενάριο της διάσπασης και ο κίνδυνος της διάλυσης
Σε αχαρτογράφητα νερά πλέει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προοπτικές για το μέλλον του κάθε άλλο παρά ευοίωνες είναι. Ο εμφύλιος που έχει ξεσπάσει τους τελευταίους μήνες μαίνεται, η πόλωση και η τοξικότητα έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Η κατάσταση είναι τέτοια, ώστε από ορισμένα, αρκετά, στελέχη τίθεται το αγωνιώδες ερώτημα αν το κόμμα θα διασπαστεί στην καλύτερη περίπτωση ή στη χειρότερη θα διαλυθεί. Στην αναταραχή και στα προβλήματα που έχουν προκύψει ήρθε να προστεθεί η οικονομική ασφυξία, με απλήρωτους λογαριασμούς σε οργανισμούς, ασφαλιστικά ταμεία κ.ά., ενώ οι τράπεζες πάγωσαν τους λογαριασμούς του κόμματος. Προκύπτει ως εκ τούτου το ερώτημα: Με άδεια τα ταμεία της Κουμουνδούρου, πώς θα πραγματοποιηθεί Συνέδριο και στη συνέχεια εσωκομματικές εκλογές, που απαιτούν σημαντικά ποσά, ειδικά δε για την οικονομική κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, ακόμη κι αν ξεπεραστούν οι οικονομικές δυσκολίες και εκλεγεί νέος αρχηγός, το κόμμα δεν θα βγει αυτόματα από το τούνελ. Η διάσπαση, μία ακόμη, πρέπει να θεωρείται προδιαγεγραμμένη. Αν νικητής των εκλογών είναι ο Στ. Κασσελάκης, είναι βέβαιο ότι ένας μεγάλος αριθμός στελεχών θα αποχωρήσει. Μετά τα όσα έχουν προηγηθεί, η συμβίωση μαζί του θα είναι αδύνατη. Άλλωστε και ο ίδιος θα θελήσει να προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις. Αν, αντίθετα, νικητής αναδειχθεί κάποιο άλλο στέλεχος (Παππάς, Γεροβασίλη, Φάμελλος κ.ά.), θα είναι ο Στ. Κασσελάκης που θα εγκαταλείψει το κόμμα, είτε για να φτιάξει νέο πολιτικό φορέα είτε για να επιστρέψει άδοξα στις ΗΠΑ. Τα δε στελέχη εκείνα που τον στηρίζουν ανοιχτά και σε αρκετές περιπτώσεις προκλητικά, όντας… βασιλικότεροι του βασιλέως, δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ σαν να μην τρέχει τίποτα.
Προς διευκρίνιση παραμένει ο ρόλος που θα θελήσει να διαδραματίσει σε όλα αυτά ο Αλ. Τσίπρας. Μπορεί να διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν έχει και δεν θα έχει καμιά ανάμειξη στις εν εξελίξει διαδικασίες, ουδείς όμως το πιστεύει. Θεωρείται βέβαιο ότι από το παρασκήνιο κινεί τα νήματα προς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η οργή που τον διακατέχει για την τακτική του Στ. Κασσελάκη αλλά και τη συμπεριφορά του προς το πρόσωπό του θα είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να μην αφήσει τα πράγματα στην τύχη τους.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ