Ο χορός της διαφθοράς καλά κρατεί…
Τον περασμένο Ιούλιο η χώρα συγκλονιζόταν από τη… μαφία που υπήρχε στον Δήμο Αθηναίων, με απολήξεις και στο υπουργείο Πολιτισμού. Επίορκοι υπάλληλοι, συνδικαλιστές και λοιποί απατεώνες εκβίαζαν καταστηματάρχες και η λεία τους είχε ξεπεράσει το 1 εκατ. ευρώ.
Τώρα, δύο μήνες μετά, έχουμε τη… μαφία με τα φάρμακα, τις πλαστές συνταγές και τα σκευάσματα που πληρώθηκαν αλλά δεν χορηγήθηκαν, με λεία που ξεπερνάει τα 35 εκατ. ευρώ.
Κάθε δύο μήνες, δηλαδή, αποκαλύπτεται και ένα κύκλωμα που λυμαίνεται από μαγαζάτορες μέχρι κρατικούς φορείς και εισπράττει εκατομμύρια. Στην αρχή γίνεται ντόρος, τα δίκτυα ραδιοφώνου και τηλεοράσεως τα προβάλλουν με λεπτομέρειες, αναλύσεις, απόψεις, ρεπορτάζ, αποκαλύψεις κ.λπ., αλλά στη συνέχεια τα φώτα χαμηλώνουν, η δημοσιότητα μετριάζεται και μετά… σιωπή. Ουδείς ασχολείται με αυτά και σύντομα χάνονται στη λήθη…
Στο κύκλωμα του δήμου, 16 άτομα είχαν συλληφθεί και 12 είχαν προφυλακιστεί. Σήμερα, πόσα από αυτά παραμένουν στη φυλακή; Κατά μία πληροφορία, ούτε τα μισά. Από τους ιθύνοντες, τους προϊσταμένους, τους πολιτικούς υπευθύνους, τους συνδικαλιστές ποιοι είχαν την παραμικρή συνέπεια; Πόσοι ελέγχθηκαν πειθαρχικά ή πολιτικά για τα… φίδια που έτρεφαν στον κόρφο τους και δεν είχαν πάρει χαμπάρι; Ποιος αισθάνθηκε την ανάγκη να παραιτηθεί, έστω και για τα μάτια του κόσμου; Κανένας, φυσικά. Η κακώς εννοούμενη… συναδελφική αλληλεγγύη, το ατομικό συμφέρον, η βολή του καθενός και κυρίως η ελαστική συνείδηση που έχουμε αποκτήσει δρουν απαγορευτικά σε κάθε υποψία ανάληψης ευθύνης. Όταν σε μια υπόθεση που είχαμε αρχικά 45 εμπλεκομένους, κατηγορήθηκαν οι 16, προφυλακίστηκαν οι 12, έμειναν στη φυλακή οι μισοί και δεν ξέρουμε πόσοι θα καταδικαστούν τελικά, τι μπορούμε να πούμε; Σαφώς η Δικαιοσύνη λειτούργησε, όμως αποκαλύπτεται ότι το σύστημα είναι διάτρητο, αφήνει πολλά περιθώρια στους πιο… καπάτσους, στους πιο πονηρούς να ξεφύγουν. Και φυσικά το εκμεταλλεύονται. Και ετοιμάζονται για την επόμενη… δουλειά.
Στο κύκλωμα των φαρμακοποιών και των γιατρών οι εμπλεκόμενοι φέρονται να είναι πάνω από 65. Να δούμε ποιοι θα πάνε φυλακή και πόσοι θα μείνουν μέσα.
Κάπως έτσι παίζεται το παιχνίδι της διαφθοράς, κάπως έτσι ξεφεύγουν οι επιτήδειοι και κάπως έτσι κάποιοι από το πουθενά βρίσκονται με εκατομμύρια, χωρίς να έχουν κερδίσει το Τζόκερ.
Γιατί λοιπόν να μην αποπειραθούν και άλλοι να τους μιμηθούν; Αφού οι πιθανότητες να γλιτώσουν είναι μεγάλες και υπάρχει… πεδίον δόξης λαμπρόν.
Όσο υπάρχει ατιμωρησία, όσο υπάρχουν περιθώρια, όσο δεν πληρώνουν όλοι όσοι κάνουν βρομοδουλειές, η διαφθορά θα έχει τον πρώτο λόγο στην κοινωνία μας. Και όσο υπάρχουν ελαστικές συνειδήσεις, άνθρωποι που πουλάνε τη σιωπή ή την αβλεψία τους και κάποιοι έτοιμοι να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει, χωρίς να λογαριάζουν πως έτσι μπορεί να πριονίζουν και το κλαδί στο οποίο κάθονται.
Η διαφθορά έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας, της ζωής μας. Τη συναντάμε σε διάφορες μορφές, από ένα απλό ρουσφέτι μέχρι κάτι πολύ πιο σοβαρό. Την έχουμε συνηθίσει, τη θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι του παζλ της κοινωνίας μας, κάτι σαν αναγκαίο κακό. Και πορευόμαστε μαζί της, πότε δίπλα, πότε παράλληλα, χωρίς να μας ενοχλεί η ύπαρξή της, η λειτουργία της ανάμεσά μας.
Όταν, όμως, πέφτουμε πάνω της, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι, μας κακοφαίνεται, κάνουμε τους έκπληκτους, αναρωτιόμαστε «πώς γίνονται τέτοια πράγματα;». Εθελοτυφλούμε ή κοροϊδευόμαστε; Διαιωνίζουμε το ψέμα στο οποίο ζούμε ή κρυβόμαστε πίσω απ’ αυτό;
Δεν είναι ώρα για συμπεράσματα ούτε για σκέψεις. Η διαφθορά είναι εδώ και θα μείνει όσο την ανεχόμαστε, όσο δεν ενοχλούμαστε επειδή υπάρχει, όσο τη συντηρούμε με την ανοχή μας. Όσο την αφήνουμε απλώνεται, όσο τη στριμώχνουμε μαζεύεται. Στο χέρι μας είναι να τη βγάλουμε από τη ζωή μας. Θα το κάνουμε όμως; Ή κάπου μας βολεύει η παρουσία της και περιμένουμε κάτι; Φοβάμαι ότι σε αυτήν την περίπτωση έχουμε… κολλήσει κι εμείς το μικρόβιο, είμαστε κι εμείς διεφθαρμένοι.
Οπότε τζάμπα μιλάμε τόση ώρα…
Το ταξίδι δεν έχει γυρισμό, δεν σώζεται η παρτίδα.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ