Πού θα πάει η ιστορία με τα τροχαία;

Κάθε μέρα ακούμε για ένα φρικιαστικό δυστύχημα στην άσφαλτο. Κάποιοι συνάνθρωποί μας, νέοι στην πλειονότητά τους, χάνουν τη ζωή τους σε τροχαία δυστυχήματα είτε στην Αθήνα είτε στην επαρχία. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Χρόνια θυσιάζονται άνθρωποι στον… Μολώχ της ασφάλτου, που λέγαμε παλαιότερα.

Το εύκολο θα ήταν να λέγαμε ότι φταίνε οι δρόμοι, φταίνε οι στροφές, φταίνε διάφορες κακοτεχνίες κ.λπ. Δεν είναι έτσι όμως. Σίγουρα φταίνε σε κάποιες περιπτώσεις οι δρόμοι, που είναι… καρμανιόλες, αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι λίγες.

Η συντριπτική πλειοψηφία των τροχαίων οφείλεται σε λάθη, σε κακούς χειρισμούς και στην έλλειψη προσοχής των οδηγών. Πολλά όμως οφείλονται σε υπερβολική ταχύτητα και σε οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Και κάποια άλλα σε παραβάσεις του ΚΟΚ, λόγω προβλημάτων οράσεως, ψυχολογικών προβλημάτων ή και άγνοιας.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι οι περισσότεροι οδηγοί είναι ακατάλληλοι και δεν θα έπρεπε να έχουν δίπλωμα οδήγησης. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν προβλήματα όρασης, που έχουν αναπηρία 80%, που έχουν ψυχολογικά ή ψυχικά προβλήματα για τα οποία παίρνουν φάρμακα, τα οποία όμως μειώνουν τα αντανακλαστικά και την ένταση της προσοχής, αλλά οδηγούν κανονικά. Και φυσικά, λόγω όλων αυτών των προβλημάτων που έχουν, προξενούν τροχαία ατυχήματα. Και δεν χάνουν μόνο αυτοί τη ζωή τους αλλά παίρνουν κι άλλους στον λαιμό τους. Κάποιοι άλλοι τρέχουν σαν τρελοί, είναι πιωμένοι, περνάνε με κόκκινο, στρίβουν όπου θέλουν και προκαλούν τροχαία.

Γιατί συμβαίνουν αυτά; Μα, γιατί το νομοθετικό πλαίσιο πάσχει, αφού επιτρέπει σε άτομα με αναπηρία και ψυχικά προβλήματα να πιάνουν τιμόνι, και επειδή κάποιοι παίρνουν το δίπλωμα χωρίς να το αξίζουν. Η διαφθορά έχει κάνει κι εδώ το… θαύμα της.

Εκείνο που πρέπει να γίνει είναι να αυστηροποιηθεί και να εξορθολογιστεί το νομοθετικό πλαίσιο για την έκδοση διπλώματος και να γίνονται ενδεικτικοί αλλά τακτικοί έλεγχοι την ώρα που εξετάζονται οι υποψήφιοι οδηγοί.

Έτσι, οι εξεταστές θα φοβούνται και δεν θα δίνουν… χαριστικά διπλώματα και οι δάσκαλοι ή οι υποψήφιοι οδηγοί δεν θα τολμούν να… λαδώσουν.

Αν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα, πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου. Το ζήτημα είναι να θέλουμε και να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας με διάφορες δικαιολογίες.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ