Ο πονηρός σχεδιασμός Ερντογάν

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ

Τον τελευταίο καιρό, ο Ερντογάν φαίνεται ότι έχει κάνει μια διαφορετική ανάγνωση όσον αφορά τον περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας, καθώς επιδιώκει να θέσει στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας χώρες της Αφρικής και ταυτόχρονα να χτίσει συμμαχίες με χώρες της Μέσης Ανατολής που αντιτίθενται στη στάση του Ισραήλ υπό τον Νετανιάχου. Στόχος του είναι η Τουρκία να είναι κυρίαρχη χώρα της περιοχής και να αξιοποιήσει τους ενεργειακούς πόρους προς όφελός της.

Η αναβίωση του νεοοθωμανικού ονείρου δεν φαίνεται να έχει, σ’ αυτήν τη φάση τουλάχιστον, κυρίαρχο εδαφικό στόχο, αλλά διπλωματικό, με την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Επιπλέον, στοχεύει στην αναβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων και στη δημιουργία σφαιρών επιρροής σε κράτη με σημαντικούς ενεργειακούς πόρους. Στοχεύει δηλαδή στην αξιοποίηση ενεργειακών πόρων είτε για την απευθείας εκμετάλλευση είτε για τη διέλευση αγωγών κ.ά., καθώς και τον έλεγχο ως προς τους εμπορικούς και ενεργειακούς διαδρόμους.

Έτσι, κυρίως μέσω συμφωνιών αλλά και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, ο καθεστωτικός ηγέτης επιδιώκει να αναβιώσει την «Τουρκική Νέα Εποχή», δηλαδή την αύξηση της τουρκικής επιρροής στις εκτάσεις που κάποτε ήταν υπό τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να εμφανιστεί ως παγκόσμιος γεωπολιτικός παίκτης.

Οι προγραμματισμένες κινήσεις του είναι στο μικροσκόπιο πολλών. Η Τουρκία επεκτείνει την επιρροή της στέλνοντας διαρκώς το ερευνητικό σκάφος «Oruc Reis» να εξερευνήσει υπεράκτια πετρελαϊκά τεμάχια που ανήκουν στη Σομαλία. Επιχειρεί οικονομική διείσδυση στη Σομαλία –μέσω επιχειρηματιών και όχι μόνο– προκειμένου να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα πετρελαίου της περιοχής.

Κλείνει συμφωνίες στέλνοντας τον Χακάν Φιντάν στον Νίγηρα, που είναι η έβδομη στον κόσμο χώρα σε ό,τι αφορά την παραγωγή ουρανίου. Αναπτύσσει οικονομικές δραστηριότητες στην Αλγερία, στην Αιθιοπία, στην Ακτή Ελεφαντοστού, στη Λιβύη, στη Νότια Αφρική και στη Ζιμπάμπουε. Ενδυναμώνει τις σχέσεις με την Αλβανία.

Μετά την Κίνα, η οποία έχει αποκτήσει σημαντική παρέμβαση στην Αφρική, καθώς διαθέτει ψηφιακές πρώτες ύλες, η Τουρκία είναι η δεύτερη μεγάλη χώρα που επιχειρεί να μπει γερά στη μάχη των ενεργειακών πόρων και των πρώτων υλών. Μάλιστα ετοιμάζεται για τη δημιουργία εργοστασίων που αφορούν τον ψηφιακό μετασχηματισμό της. Είναι γνωστό ότι η Αφρική διαθέτει τεράστια αποθέματα ορυκτών πρώτων υλών και μετάλλων, μεταξύ των οποίων το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων κοβαλτίου και μαγγανίου.

Ταυτόχρονα, ο τούρκος Πρόεδρος παίζει έως και… τριπλό παιχνίδι, εκμεταλλευόμενος τον ανταγωνισμό μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ – Κίνας σε ό,τι αφορά την πυρηνική ενέργεια, με αιχμή κυρίως το πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακουγιού.

Και που είναι η Ελλάδα ενώ γίνονται όλα αυτά; Η χώρα μας οφείλει να προχωρήσει άμεσα στη δημιουργία ενός σοβαρού μακροπολιτικού κέντρου εξωτερικής πολιτικής, ανεξάρτητα από τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία.

Ειδάλλως τα… δεινά μπορεί να είναι μπροστά.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ