Κάντε οικονομία αλλού, όχι στα σχολεία

Έγινε ο αγιασμός, ξεκίνησε η σχολική χρονιά, αλλά τα προβλήματα που υπήρχαν πέρσι, πρόπερσι, όλα τα προηγούμενα χρόνια, παραμένουν. Και φέτος είναι πιο έντονα, καθώς με τις συγχωνεύσεις αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα και κλείνουν σχολεία, δυσχεραίνοντας τη μαθησιακή διαδικασία.

Από ένα έγγραφο το οποίο εστάλη την επομένη του αγιασμού στα σχολεία και καλεί τους διευθυντές να καταγράψουν πόση οικονομία έγινε με τις συγχωνεύσεις, αποκαλύπτεται ότι στόχος του αρμόδιου υπουργείου δεν ήταν η διευκόλυνση του διδακτικού έργου αλλά η εξοικονόμηση πόρων.

Σαφώς και σε μια χώρα πτωχευμένη όπως η Ελλάδα, ασχέτως αν δεν το παραδέχονται ή δεν θέλουν να το παραδεχτούν οι κυβερνώντες, το πρώτο που θα κοιτάξει κάποιος είναι η εξοικονόμηση πόρων. Το πώς θα βγάλει από τη μύγα ξίγκι, που έλεγαν οι παλαιότεροι. Και αυτό είναι το σωστό. Σε μια χώρα, όμως, όπου οι σπατάλες, οι ρεμούλες, οι αρπαχτές είναι ο κανόνας, όπου οι νόμοι υπάρχουν για τις… μαριδούλες και οι καρχαρίες μένουν στο απυρόβλητο, είναι τουλάχιστον τραγικό να αρχίζουν οι περικοπές από την Παιδεία. Σε όλο τον κόσμο, η Παιδεία και η Υγεία είναι στο απυρόβλητο. Δεν διανοείται κανείς να στερήσει ούτε ένα ευρώ από τις δαπάνες που απαιτούνται. Εδώ κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Αρχίζουμε τις περικοπές από αυτούς τους δύο καίριους και κρίσιμους τομείς.

Αντί να επιδιωχθεί να γίνει οικονομία στις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων που περισσεύουν, στους Οργανισμούς που δεν κάνουν τίποτα, αλλά χρυσοπληρώνουν διοικήσεις, προσωπικό, εξωτερικούς συνεργάτες κ.λπ., στα Επιμελητήρια, που στο εξωτερικό υπάρχουν 6 – 7 σε κάθε χώρα κι εδώ έχουμε… δεκάδες, στους πολιτικούς προϊσταμένους όλων των τομέων της Δημόσιας Διοίκησης, που μαζεύουν έναν… σκασμό λεφτά για να… διαλύουν το σύστημα, γιατί οι περισσότεροι είναι άσχετοι, πάνε και κόβουν λεφτά από τα σχολεία.

Αντί να ενισχυθεί η Δημόσια Παιδεία, αντί να βελτιωθεί το σύστημα, να γίνουν πιο ανθρώπινα και λειτουργικά τα σχολεία, κάνουν περικοπές; Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι περικοπές στην Παιδεία είναι ψαλίδισμα των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο; Δεν κατανοούν ότι, αν δεν υπάρχουν γερά θεμέλια, δηλαδή αξιόπιστη νέα γενιά, η κοινωνία θα καταρρεύσει; Ή δεν τους νοιάζει;

Γράφαμε και την περασμένη Κυριακή ότι εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί πρωτίστως είναι τα παιδιά. Και ότι πρέπει να τα προσέχουμε σαν τα μάτια μας. Δυστυχώς, όμως, φαίνεται ότι προτιμάμε να… βγάλουμε τα μάτια μας, γι’ αυτό και αδιαφορούμε για τα παιδιά. Κρίμα…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ