Ν. Κακλαμάνης στο “Π”: Πρώτα οι λαοί, μετά τα lobbies

Του
ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ
Βουλευτή ΝΔ Α’ Αθηνών

Ο εκλογικός θρίαμβος της (απόλυτης) Ακροδεξιάς στα κρατίδια της Θουριγγίας και της Σαξονίας δεν αποτελεί πλέον είδηση, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. Είναι, απλώς, η συνέχεια όσων συνέβησαν στις πρόσφατες ευρωεκλογές, με την εκρηκτική άνοδο της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία. Οι δυνάμεις τους υπερδιπλασιάστηκαν και έτσι σήμερα στο Παρίσι υπάρχει «πολιτική παράλυση», ενώ η Ρώμη απαιτεί και θα αποκτήσει ηγετικό ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα.

Τώρα, φαίνεται να ήρθε η ώρα της «ατμομηχανής της Ευρώπης» να βιώσει κάτι ανάλογο, αφού και ο καγκελάριος Σολτς αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η γερμανική κοινωνία.

Ιδού, λοιπόν, ποια είναι η κεντρική αιτία των δεινών, εξαιτίας των οποίων η Ευρώπη έχει καταντήσει ουραγός των εξελίξεων και βρίσκεται σε οριακή κατάσταση: Η έλλειψη ηγετών με όραμα, όπως ήταν κάποτε ο Κόνραντ Αντενάουερ, ο Σαρλ ντε Γκωλ, ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ηγετών που δεν καθοδηγούνταν από τα οικονομικά συμφέροντα, αγνοώντας επιδεικτικά τους λαούς τους.

Το έχω πει πολλές φορές πρόσφατα και θέλω να το επαναλάβω άλλη μία. Το 1998 είχα γράψει ένα προφητικό άρθρο για το μέλλον της Ευρώπης. Εκείνο το άρθρο είχε δεχθεί να το δημοσιεύσει (29 Νοεμβρίου) μόνο το «ΠΑΡΟΝ». Ο τίτλος του ήταν: «Η κοινωνική Ευρώπη πέθανε, ζήτω η Ευρώπη των τραπεζιτών». Την επομένη κιόλας χαρακτηρίστηκα ως «Λεπέν της Ελλάδας».

Κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα στο σημείο μηδέν.

Όταν οι Όλαφ Σολτς και Εμανουέλ Μακρόν, οι οποίοι ηγούνται των δύο χωρών που είναι οι πυλώνες της ΕΕ σε κάθε επίπεδο, αποδοκιμάζονται από την πλειονότητα των πολιτών τους, μοιραία όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα τρίζει επικίνδυνα. Οι ταλαντώσεις είναι τόσο δυνατές, που μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες, όπως έκρηξη των άκρων (είτε δεξιά είτε αριστερά), γιατί οι λαοί διαπιστώνουν ότι:

– Η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση είναι από τους κύριους λόγους της ανασφάλειας που έχει κυριαρχήσει στην καθημερινότητά τους.

– Οι οικονομικές επιπτώσεις είναι βαρύτατες λόγω ενός ατέρμονου πολέμου στην Ουκρανία, ο οποίος έχει μονόπλευρο όφελος για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

– Τα επιχειρηματικά και τραπεζικά lobbies διογκώνουν τα τεράστια κέρδη τους, με συνέπεια οι «φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι». Έσχατο παράδειγμα; Το λουκέτο που αποφάσισε να βάλει σε ορισμένα εργοστάσιά του ένας από τους κολοσσούς της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, η θρυλική VW.

Βάσει των παραπάνω δεδομένων, το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα στα δύο γερμανικά κρατίδια μοιάζει –δυστυχώς– φυσιολογικό.

Προσέξτε και το εξής σημαντικό, που συνειρμικά οδηγεί σε άσχημες σκέψεις για το μέλλον: Πόσοι, αλήθεια, γνωρίζουν ότι η πιο ιστορική πόλη της Θουριγγίας είναι η Βαϊμάρη; Η πόλη που από τη «δημοκρατία» της το 1933 ξεκίνησε ο Χίτλερ την άνοδό του στην εξουσία, με κατάληξη τον ολέθριο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο…

Στην Ελλάδα, η κατάσταση φαίνεται κάπως καλύτερη, αλλά απαιτείται μεγάλη προσοχή. Η ΝΔ τον Ιούνιο υπέστη μια σημαντική πτώση, της τάξης του 13%, υποχωρώντας από το 41% στο 28% (συγκριτικά με το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών), αλλά παραμένει ακόμη κυρίαρχη πολιτικά ελλείψει ουσιαστικής αντιπολίτευσης (ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης, ενώ στο ΠΑΣΟΚ έχουν κατατεθεί έξι υποψηφιότητες για την αρχηγία του).

Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι επιτρέπεται να εφησυχάζει. Κάθε άλλο.

Αν αθροίσει κανείς τα ποσοστά των κομμάτων που βρίσκονται «στα δεξιά» της Νέας Δημοκρατίας, διαπιστώνει ότι αγγίζουν το 20%! Το ευτύχημα είναι ότι αυτό το «κομμάτι» δεν έχει «μπροστάρη». Προς το παρόν…

Τι πρέπει να γίνει ώστε να αποφευχθούν τα όποια δεινά, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων;

Για τη μεν ΝΔ απαιτείται επιστροφή στις ρίζες της Ιδρυτικής της Διακήρυξης. Δηλαδή, στον κοινωνικό φιλελευθερισμό, που σέβεται τον απλό άνθρωπο, με ταυτόχρονη απόσχιση από τον δήθεν «εκσυγχρονισμό», τον οποίο υπηρετούν στυγνοί «τεχνοκράτες».

Για τη δε Ευρώπη το στοίχημα έχει παρόμοιες συντεταγμένες: Πρώτον, ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα. Δεύτερον, σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Τρίτον, αλληλεγγύη και προστασία για όλους. Κοινώς, πρώτα οι λαοί και μετά τα lobbies.

Ειδάλλως, θα αρχίσουν να «φυτρώνουν» (ξανά) τα φασιστικά «μανιτάρια»…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ