Άρης Ευαγγελίδης στο “Π”: Ελληνοτουρκικά: ΝΑΤΟϊκή συνεργασία και ανταγωνισμοί για τα συμφέροντα των μονοπωλίων
Του
ΑΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗ
Μέλους του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ
Όταν τον Δεκέμβρη του 2023, μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Αθήνα και την υπογραφή της λεγόμενης «Διακήρυξης των Αθηνών», η κυβέρνηση της ΝΔ και τα μεγάλα συγκροτήματα του αστικού Τύπου πανηγύριζαν για την «επανεκκίνηση των ελληνοτουρκικών» και τα «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο, το ΚΚΕ απέρριπτε την προσπάθεια καλλιέργειας εφησυχασμού και καλούσε τον λαό σε επαγρύπνηση και δράση. Οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος και τα γεγονότα στην Κάσο επιβεβαιώνουν αυτήν τη στάση.
Η σύνθετη πραγματικότητα δεν μπορεί να περιγραφεί μέσα από τους διαστρεβλωτικούς φακούς εκείνων των συμφερόντων που πότε ανταγωνίζονται και πότε συνεργάζονται με τα αντίστοιχα που καθορίζουν τη ρότα της τουρκικής πλευράς, και τα οποία άλλοτε ονειρεύονται «χαστούκια στον Ερντογάν» και άλλοτε εναποθέτουν τις φρούδες ελπίδες τους σε «μεγάλους φιλέλληνες», τύπου Μπομπ Μενέντεζ (που τώρα τον ρούφηξε η αέναη διαφθορά του συστήματος), ή στα «ήρεμα νερά» της «ΡΑΧ ΝΑΤΟϊκάνα».
Η αλήθεια είναι ότι η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι χαραγμένη πάνω στο πολύ επικίνδυνο πλαίσιο που διαμορφώνουν οι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί για οδυνηρές διευθετήσεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα από το αν έχουμε κλιμάκωση της επιθετικότητας και ακραίες ρητορικές εκφράσεις ή επικρατεί κλίμα συνεργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο, αναπτύσσονται πρωτοβουλίες ενίσχυσης της οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας, αλλά κλιμακώνεται ο ανταγωνισμός, όπως και οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί.
Στην πράξη, με την παρέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, επιχειρείται να επιταχυνθεί το «παζάρι» για την προώθηση του λεγόμενου «οδικού χάρτη», με στόχο την ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και της συνοχής της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας και τη συνεκμετάλλευση – συνδιαχείριση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, προς όφελος των ενεργειακών και άλλων μονοπωλιακών ομίλων, αλλά με σοβαρούς κινδύνους για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στο πλαίσιο ενός οδυνηρού συμβιβασμού και του «καζάν – καζάν», της μοιρασιάς που προβάλλει το τουρκικό κράτος. Βεβαίως, κάθε ιμπεριαλιστική συμφωνία για «μοίρασμα» θαλάσσιων ή άλλων περιοχών όχι μόνο δεν είναι δίκαιη, αλλά προετοιμάζει το έδαφος για το «ξαναμοίρασμα» και νέες, μεγαλύτερες περιπέτειες.
Η βασική θέση που υποστηρίζουν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι βασισμένη στο αφήγημα περί στήριξης των «συμμάχων», που έχει διαψευστεί πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες. Στο σύνθετο σκηνικό, όμως, που διαμορφώνει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία και ο κίνδυνος γενίκευσης της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, ο στόχος των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι να τραβήξουν την Τουρκία στο «δυτικό μπλοκ», μακριά από τη ρωσική επιρροή, ώστε να αναβαθμιστεί η ΝΑΤΟϊκή συνοχή και να αναπτυχθούν περαιτέρω οι οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις με τη γειτονική χώρα, την οποία αντιμετωπίζουν ως στρατηγικό εταίρο. Όχι τυχαία, προ ολίγων εβδομάδων άνοιξε η συζήτηση για την πώληση F-35 στην Τουρκία από τις ΗΠΑ.
Παραπέρα, είναι γνωστή η μέθοδος των τουρκικών κυβερνήσεων για τη δημιουργία τετελεσμένων προκειμένου να κατοχυρώσουν στην πράξη τις επιθετικές τους διεκδικήσεις, κάτι που θα δημιουργεί διαρκώς νέους κινδύνους. Αυτό φανερώνει τόσο η πείρα της εισβολής και της κατοχής της Κύπρου εδώ και 50 χρόνια όσο και η πολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας», το τουρκολιβυκό σύμφωνο για τις θαλάσσιες ζώνες κ.ά.
Το ΚΚΕ μελετάει προσεκτικά τις εξελίξεις και τοποθετείται με κριτήριο τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα. Ενημερώνει τον λαό ότι από τη στιγμή που η χώρα, με ευθύνη των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, είναι μπλεγμένη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, ο λαός θα μπαίνει σε μεγάλους κινδύνους. Η συμμετοχή στο παιχνίδι των ανταγωνισμών θα οδηγεί στη χειροτέρευση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και θα φέρνει πιο κοντά την περίπτωση θερμού επεισοδίου ή σύρραξης, όπως και τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με σκοπό τον συμβιβασμό, σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ