Υπογραφή [ο καθένας αντιλαμβάνεται την έννοια (όπως και τόσες άλλες) με τον δικό του τρόπο]

Είναι γνωστό πως οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης τα τελευταία χρόνια συνηθίζουν να επιδεικνύουν όχι μόνο την ιδιότητά τους ως αιρετούς αλλά και όσες θεωρούν σημαντικές για τους ίδιους, π.χ. επαγγελματική, επιστημονική κ.λπ.

Όλο και πιο συχνά, λοιπόν, οι δήμαρχοι δηλώνουν και την επαγγελματική τους ιδιότητα, τις σπουδές τους ή όποια άλλη θεωρούν σημαντική για τον εαυτό τους.
Προσωπικά, θεωρώ ότι η υπογραφή δεν αποτελεί μπροσούρα ούτε και… πασαρέλα, ωστόσο ο καθένας αντιλαμβάνεται την έννοια (όπως και τόσες άλλες) με τον δικό του τρόπο.

Σε αυτό το πλαίσιο, ενδιαφέρον παρουσιάζει η περίπτωση του δημάρχου Αρριανών –του γνωστού προπύργιου του τουρκικού επεκτατισμού στη Ροδόπη– κ. Ερδέμ Χουσεΐν, ο οποίος, βάσει πρωτοκόλλου να φανταστούμε, έστειλε προσκλήσεις με αφορμή την εκδήλωση πάλης με λάδι, που διοργανώνεται στα όρια του δήμου κάθε χρόνο, στο ύψωμα, που είναι γνωστό ως Αλάν Τεπέ…

Να υπενθυμίσουμε ότι η συγκεκριμένη αθλητική εκδήλωση διοργανώνεται εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια στην περιοχή, αλλά πολύ λίγη σχέση έχει με τον όρο «αθλητική»… Αντίθετα, ανέκαθεν ήταν μια καλή ευκαιρία για προπαγάνδα, στο πλαίσιο του «εκτουρκισμού» των ανθρώπων της μειονότητας, που προωθείται όλα αυτά τα χρόνια χωρίς μεγάλη δυσκολία…

Φέτος, η εν λόγω διοργάνωση ήταν μια καταφανής προκλητική ενέργεια, από τη… σύνταξη κιόλας της είδησης για την εν λόγω εκδήλωση.
Ο δήμαρχος προσκαλεί τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου στην επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων –εκτός από αθλητικό φιλοδοξεί να προσδώσει και πολιτιστικό περιεχόμενο στο event–, τους οποίους χαρακτηρίζει (βάσει πρόσκλησης) επίσημους προσκεκλημένους. Το προσκλητήριο ολοκληρώνεται με τη συνήθη υπογραφή του δημάρχου, στην οποία ο κ. Ερδέμ φαίνεται να… ξεσπαθώνει.

Υπογράφει (με τη σειρά) «Φαρμακοποιός Ερδέμ Χουσεΐν, Δήμαρχος Αρριανών» αλλά και «Αντιπρόεδρος Συμβουλευτικής Επιτροπής ‘‘Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης’’». Και εδώ, φυσικά, έγκειται το απροκάλυπτα προκλητικό του πράγματος, καθώς ο ίδιος προσδιορίζει τη μουσουλμανική μειονότητα ως «τουρκική», κάνοντας λόγο, μάλιστα, και για «Δυτική Θράκη». Παράλληλα, μοστράρει με περισσή αυταρέσκεια –αλλιώς, γιατί να την έθετε;– την ιδιότητά του ως αντιπροέδρου μιας… εσωτερικής ομάδας που δεν έχει καμία νομιμοποίηση.

Βεβαίως, οι προκλήσεις του δημάρχου δεν σταματούν εδώ.

Η διοργάνωση υποστηρίζεται από το… τουρκικό υπουργείο Τουρισμού και Αθλητισμού, την Τουρκική Ομοσπονδία Παραδοσιακής Πάλης, το Γενικό Προξενείο Τουρκίας στην Κομοτηνή, τη Νομαρχία Αδριανούπολης και τους Δήμους Προύσας και Οσμάνγκαζι.

Αναρωτιέται κανείς τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί οι… γείτονες μαζί σε μια εκδήλωση που τελείται εντός της ελληνικής Θράκης και γιατί ένας δήμαρχος ελληνικού δήμου έχει μπερδέψει με… παροιμιώδη τρόπο αυτό που είναι με αυτό… που θα ήθελε να είναι.

Το ερώτημα μπορεί να είναι ρητορικό, αλλά απευθύνεται στους θεσμικούς φορείς της Ελληνικής Πολιτείας, καθώς, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται τουλάχιστον ο κ. Ερδέμ, τις εκδηλώσεις υποστηρίζουν η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και ο Δήμος Κομοτηνής…

Πέραν των δύο αυτοδιοικητικών φορέων, καλό θα ήταν να καταθέσουν τις… απόψεις τους οι αρμόδιοι του υπουργείου Εσωτερικών και βεβαίως εκείνοι του ΥΠΕΞ.
Διότι μια… τουρκοφιέστα γίνεται την 1η Σεπτεμβρίου 2024, εντός ελληνικής επικράτειας και μάλιστα… με υπογραφή.

Αυτές είναι δουλειές…

Είναι γνωστό ότι ο χορηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας της Κομοτηνής Πανθρακικός είναι ο Λεβέντ Σαδίκ. Επίσης γνωστό είναι πως ο εν λόγω… επιχειρηματίας είναι ο υιός του συγχωρεμένου Αχμέτ Σαδίκ, που έγινε «ντόκτορ» και «μάρτυρας» πριν από μερικά χρόνια στην Τουρκία (και κινηματογραφική ταινία), αφού τις προηγούμενες δεκαετίες η επεκτατική της πολιτική, με τη βοήθεια των εσωτερικών εγκάθετων, εκμεταλλεύτηκε τη μνήμη του στο έπακρον, διοργανώνοντας αυτά τα… απείρου ανατολίτικου κάλλους –και καθόλου σεβασμού– μνημόσυνα στην Κομοτηνή.

Ο Λεβέντ, ο οποίος κάνει δουλειές στη χώρα μας τα τελευταία 15 χρόνια, μπήκε στην ελληνική Θράκη ως εκπρόσωπος ιαπωνικής εταιρείας εμπορίας καπνού και άρχισε το… πραγματικό του έργο, ως άνθρωπος της γείτονος, ασχολούμενος φαινομενικά με τα αγροτικά προϊόντα – και όχι μόνο.

Ποιος ξεχνάει την… αγροτική εκδήλωση στα Αρριανά –πού αλλού;–, που αποτέλεσε και την πρώτη προσπάθεια… υποκατάστασης της Ελληνικής Πολιτείας και δημιουργίας ενός… παράλληλου σύμπαντος εντός ελληνικής επικράτειας, καθώς είχαν προσκληθεί μόνο τούρκοι θεσμικοί εκπρόσωποι (η πρόσκληση στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης θα είχε… παραπέσει), για να δώσουν τα φώτα τους στους αγρότες – κυρίως στους μειονοτικούς;

Μια απολύτως διχαστική ενέργεια / εκδήλωση, η οποία πέρασε στα ψιλά…
Στη συνέχεια ασχολήθηκε και με τον καπνό αλλά και το κεράσι, βγάζοντας πολλά χρήματα στις πλάτες των αγροτών της μειονότητας, ενώ παράλληλα συνέχιζε και συνεχίζει απρόσκοπτα το προφανές του έργο. Άλλωστε, όχι απλώς δεν κρύβει, αντιθέτως προτάσσει με περισσή περηφάνια τις πολύ καλές σχέσεις που έχει ο ίδιος αλλά και όλη η οικογένειά του (χήρα Σαδίκ και αδελφή) με τον Πρόεδρο Ερντογάν και τον στενό κύκλο του…

Ο κ. Σαδίκ ίδρυσε στην Τουρκία εταιρεία που εμπορεύεται αγροτικά προϊόντα (κυρίως βαμβάκι) και έχει επενδύσεις και στην Κομοτηνή. Αυτή, λοιπόν, εισήχθη πρόσφατα στο Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης.
«Σήμερα ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο για την DCT Trading. Με το κουδούνι που χτυπήσαμε, γινόμαστε η 544η εταιρεία που εισηγείται στο Borsa Istanbul. Έχουμε αποκτήσει πάνω από 400.000 νέους μετόχους με ζήτηση 2,41 φορές», τόνισε ο πρόεδρος Λεβέντ και βεβαίως κανείς δεν μπορεί να εκπλήσσεται με αυτήν την εξέλιξη.
Με τέτοια… πολυσχιδή δραστηριότητα, κυρίως με χρήματα του τουρκικού κράτους (ΤΙΚΑ, DTIK), και με τόσο σημαντικά αποτελέσματα –όχι απαραίτητα επιχειρηματικά–, θα έλεγε κανείς πως ήταν αναμενόμενο…

Το καραβάνι του… πρύτανη

Πάντως, στη γείτονα οι προσπάθειες ανταμείβονται…

Χαρακτηριστική και η περίπτωση του δρος Μουσταφά Χατίπλερ, ο οποίος ανέλαβε πρύτανης του Πανεπιστημίου της Αδριανούπολης. Ο δρ είναι ποιητής και συγγραφέας, αλλά είναι πολύ γνωστός στη χώρα μας (ή θα έπρεπε να είναι), καθώς αποτελεί έναν από τους εκφραστές και σχεδιαστές του λεγόμενου «νεοοθωμανικού πολιτικού Ισλάμ», που διείσδυσε στα Βαλκάνια και στη Θράκη, βεβαίως, με το «Καραβάνι της Αφθονίας», του Δήμου Μπαϊράμ Πασά, το οποίο ξεκίνησε το 2005 από τον τότε δήμαρχο Χουσεΐν Μπουργκέ με το περίφημο σύνθημα «Η Αδελφότητα δεν γνωρίζει σύνορα»…

Η έκφραση αλληλεγγύης προς τους αδύναμους πολίτες δεν ήταν το ζητούμενο, αλλά η ενίσχυση και η καλλιέργεια της έννοιας «μαμά Τουρκία», σε… όλα τα επίπεδα, απέδωσε καρπούς. «Άξιος»!

Έλλη Μητακίδου

ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτο: Δήμος Αρριανών