Ούτε… σουβλάκι δεν θα μπορούμε να πάρουμε σε λίγο

–Κατά 40% αυξήθηκε η τιμή του σε τρία χρόνια!

Είδος πολυτελείας γίνεται σιγά σιγά και το σουβλάκι. Το πιο προσιτό, το πιο γευστικό, το πιο διαδεδομένο γρήγορο φαγητό των Ελλήνων, το σήμα κατατεθέν της εγχώριας γαστρονομίας, η τροφή, η λιχουδιά, το πρόχειρο γεύμα, με το οποίο μεγάλωσαν και συντηρήθηκαν γενιές και γενιές νεοελλήνων, θα γίνει κι αυτό… απαγορευμένος καρπός για τους πολλούς, άπιαστο όνειρο, γευστικός εφιάλτης.

Σύμφωνα με στοιχεία που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας, το 2021 το τυλιχτό σουβλάκι με γύρο ή καλαμάκι είχε 2,70 ευρώ και σήμερα έχει φθάσει στα 3,80 μέχρι 4 ευρώ, ενώ σε κάποιες περιοχές της Αθήνας, όπως στο Παλαιό Φάληρο, το Νέο Ηράκλειο, στο Νέο Ψυχικό κ.λπ., φτάνει και τα 4,5 ευρώ.

Δηλαδή μιλάμε για αύξηση που ξεπερνάει το 40% και σε ορισμένες περιοχές θα φθάσει το 50%.

Όπως υποστηρίζουν φορείς των καταναλωτών, η αύξηση αυτή δεν δικαιολογείται αφού ούτε οι τιμές των κρεάτων ανέβηκαν τόσο, ούτε των υπολοίπων υλικών. Φαίνεται ότι κι εδώ οι κερδοσκόποι άρχισαν το… πάρτι. Ανενόχλητοι όπως πάντα. Γιατί οπωσδήποτε αυξήσεις υπήρξαν. Αλλά όχι της τάξεως του 40% για κανένα είδος. Ούτε το ρεύμα αυξήθηκε τόσο, ούτε τίποτε άλλο. Γιατί λοιπόν ανέβηκε τόσο πολύ το προϊόν; Ποιοι πάνε να μας στερήσουν την πατροπαράδοτη γευστική α­πόλαυση; Ποιοι θέλουν να μας… κόψουν το σουβλάκι;

Όταν μέσα σε τρία χρόνια ένα προϊόν φτάνει στο… ταβάνι, δύσκολα το πλησιάζει κάποιος. Έτσι όπως το πάνε δηλαδή, σε λίγο το σουβλάκι θα έχει 5 ευρώ, άλλα τόσα ο καφές και με μια μπίρα θα συμπληρώνεις μισό μεροκάματο. Άντε μετά να μείνουν λεφτά για το νοίκι, το ρεύμα, το τηλέφωνο, τη βενζίνη κ.λπ. Θα φτάσουμε να δουλεύουμε για να τρώμε ένα σουβλάκι την ημέρα και να πίνουμε έναν καφέ! Αν είναι δυνατόν.

Στο τέλος θα τα κόψουμε όλα, και τα σουβλάκια και τους καφέδες και τις μπίρες. Θα είμαστε σαν… ζόμπι, θα δουλεύουμε για να πληρώνουμε μόνο λογαριασμούς, ρεύμα και τηλέφωνο. Ό,τι μας προξενούσε χαρά, ό,τι μας παρείχε κάποια μηδαμινή απόλαυση, μας το κόβουν. Άντε να δούμε πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση. Και πόσο θα αντέξει ο κόσμος τις στερήσεις. Γιατί η οργή μαζεύεται. Και κάποτε θα ξεσπάσει.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ