Έχουμε γίνει… υπάλληλοι των τραπεζών και τις πληρώνουμε κι από πάνω!
–Έδιωξαν τους περισσότερους εργαζομένους τους επειδή τη δουλειά που έκαναν την κάνουμε εμείς
–Πάνω από μισό δισ. ευρώ κέρδη είχαν όλες το πρώτο εξάμηνο, τη στιγμή που η αγορά έχει στεγνώσει
Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς
Σε μια χώρα που ζει σε οικονομικές συνθήκες κατοχής, που ο κόσμος υποφέρει και στην κυριολεξία δεν έχει… μαντίλι να κλάψει, που οι επιχειρήσεις φυτοζωούν και κλείνουν η μία μετά την άλλη, οι τράπεζες είναι οι μόνες κερδισμένες. Αυγατίζουν τα έσοδά τους, ασκούν συστηματική, πλην όμως νόμιμη, αφού το κράτος τούς κάνει όλα τα χατίρια, τοκογλυφία, όπου δίνουν χρήματα, εκμεταλλεύονται τις… διευκολύνσεις που τους παρέχονται αφειδώς από την Πολιτεία και δεν… προλαβαίνουν να μετράνε λεφτά. Δικά τους λεφτά και όχι πελατών τους.
Τα οικονομικά αποτελέσματα που εμφάνισαν στο πρώτο εξάμηνο του έτους είναι όντως συγκλονιστικά. Όλες οι τράπεζες εμφάνισαν κέρδη που κυμαίνονται από 550 έως 710 εκατ. ευρώ. Δηλαδή είναι από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας και από τις πλέον εύρωστες των Βαλκανίων.
Πώς γίνεται, όμως, σε μια οικονομία όπως η ελληνική, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, που τρώει τη μία κατραπακιά μετά την άλλη, να υπάρχουν μαγαζιά, όπως οι τράπεζες καλή ώρα, που βγάζουν λεφτά με… το τσουβάλι; Τη στιγμή μάλιστα που δεν ασκούν τραπεζική δραστηριότητα, αφού δεν δίνουν δάνεια ούτε χρηματοδοτούν επιχειρήσεις. Και πώς να τις χρηματοδοτήσουν, άλλωστε, όταν οι περισσότερες εξ αυτών είναι στο… κόκκινο;
Οι τράπεζες βέβαια δεν… καταλαβαίνουν από τέτοια. Γι’ αυτό και ευημερούν, σε ασύλληπτο βαθμό, υπερθετικό θα μπορούσαμε να πούμε.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τι καλό κάνουν και έχουν γεμίσει λεφτά; Εκείνες τίποτα, άλλοι κάνουν γι’ αυτές.
Κατ’ αρχάς, έχουν σκανδαλώδη υποστήριξη από το κράτος. Η κρατική εξουσία, είτε συντηρητική είτε αριστερή, στην κυριολεξία δουλεύει για τις τράπεζες. Κάνει νόμους για να διευκολύνονται και να αρπάζουν τις περιουσίες του κοσμάκη, τους πληρώνει, με τα λεφτά των φορολογουμένων, τα ανείσπρακτα δάνεια δύο και τρεις φορές και τους αφήνει και τις υποθήκες σε ακίνητα που είχαν αυτά τα δάνεια, για να τα ξαναπουλήσουν, για να πληρωθούν, δηλαδή, τρεις και τέσσερις φορές ένα δάνειο που… κοκκίνισε, και έχει δώσει… γραμμή στους δικαστές να δικαιώνουν πάντα τις τράπεζες σε τυχόν διαφορές που έχουν με τον κόσμο κ.λπ.
Έπειτα, το ίδιο το κράτος επιβάλλει στον κόσμο να πληρώνει με κάρτα, δηλαδή να ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό. Ο κάθε λογαριασμός, για να ανοίξει, στοιχίζει 150 ευρώ. Και φυσικά… γεμίζει, είτε από μισθούς είτε από συντάξεις. Χωρίς τόκο βέβαια. Οι τράπεζες στην Ελλάδα δεν δίνουν τόκους, μόνο παίρνουν. Και αν –σε εξαιρετικές περιπτώσεις– δώσουν, αυτοί δεν υπερβαίνουν το 0,54%. Οι ίδιες όμως χρηματοδοτούν, δίνουν δάνεια –όποτε τα δώσουν– με 5,78% τόκο. Παίρνουν, δηλαδή, τα χρήματά μας άτοκα, τα επενδύουν σε κρατικά ομόλογα, που δίνουν απόδοση 3,3%, και με όσα βγάζουν κάνουν χρηματοδοτήσεις με τόκο 5,78%. Πώς, λοιπόν, να μην έχουν κέρδη;
Τέλος, με την εξάπλωση των ηλεκτρονικών μέσων, όλες οι τραπεζικές εργασίες γίνονται από τον υπολογιστή ή το κινητό μας. Δηλαδή τις κάνουνε εμείς, από το σπίτι μας. Κατά συνέπεια, οι υπάλληλοι, από τη στιγμή που κάνουμε εμείς εκείνο το οποίο έκαναν, δεν έχουν ρόλο, γι’ αυτό και τους διώχνουν. Άλλα κέρδη και από κει.
Και μην ξεχνάμε βέβαια ότι οι τράπεζες καθόρισαν από μόνες τους τέλη για κάθε συναλλαγή, όπως η μεταφορά χρημάτων, η πληρωμή δόσεων ή λογαριασμών. Το τέλος κυμαίνεται από 0,50 μέχρι 3,50 ευρώ ανά κίνηση. Τη δουλειά που κάνουμε εμείς, δηλαδή οι πελάτες, οι τράπεζες τη χρεώνουν και την πληρώνονται. Και η Πολιτεία τις… παρακαλάει να μειώσουν τα τέλη σε 2 – 2,50 ευρώ, αλλά εκείνες σφυρίζουν αδιάφορα. Ωραία πράγματα…
Με τόσες αβάντες, με τόσες διευκολύνσεις, που φτάνουν στα όρια του σκανδάλου, πώς να μην έχουν ασύλληπτη κερδοφορία;
Όλα για τις τράπεζες λοιπόν. Και για τον κόσμο τίποτα. Μόνο πλειστηριασμοί και κατασχέσεις. Και ανέχεια και ανεργία και… δούλεμα.
Κατά τα άλλα, το… κράτος δικαίου λειτουργεί. Μην το ματιάσουμε μόνο…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ