Γέμισαν τα χωράφια φωτοβολταϊκά και σε λίγο δεν θα έχουμε να φάμε…
Η Ελλάδα, μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο, τη δεκαετία του 1960, κατέγραψε τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης στην Ευρώπη. Όλοι μιλούσαν για το… ελληνικό θαύμα, αφού μια χώρα που βγήκε τελευταία από τον πόλεμο, γιατί μετά τους Γερμανούς είχε και τον Εμφύλιο, καθημαγμένη από την Κατοχή, εξαθλιωμένη από την πείνα, με μηδενική οικονομία, κατάφερε και κατέγραψε ρυθμούς ανάπτυξης που έκτοτε δεν… τους ξανάδε.
Αυτή η ανάπτυξη βασίστηκε στον πρωτογενή τομέα, στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, στον αγρότη και στον βοσκό, στους ανθρώπους που, χωρίς μέσα, χωρίς εφόδια, χωρίς επιστημονικές γνώσεις, πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους και οικοδόμησαν τη σύγχρονη Ελλάδα. Η Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια, είχε ως… μπούσουλα στην οικονομία της, ως σημείο αναφοράς πάντα τον πρωτογενή τομέα…
Τελευταία, όμως, ο τομέας αυτός υποχωρεί επικίνδυνα, τα χωράφια εγκαταλείπονται, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι λιγοστεύουν απελπιστικά, η χώρα μας έχει πάψει να παράγει ακόμα και τα βασικά, οι εισαγωγές πολλαπλασιάζονται και προϊόντα αμφίβολης ποιότητας γεμίζουν το τραπέζι μας. Προϊόντα που κάποτε αφθονούσαν, όπως μήλα, πατάτες, ζαρζαβατικά, τυροκομικά κ.λπ., τώρα είναι δυσεύρετα και ως εκ τούτου πανάκριβα.
Τα χωράφια ερήμωσαν, αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν έμειναν ούτε ακαλλιέργητα. Αντίθετα… γέμισαν φωτοβολταϊκά, εκεί που κάποτε φύτευαν πατάτες τώρα… φυτεύουν πάνελ για τους καθρέφτες των φωτοβολταϊκών. Μόνο που τα φωτοβολταϊκά δεν παράγουν τρόφιμα, δεν… τρώγονται. Δεν μας χορταίνουν. Και όταν, κάποτε, εκείνοι από τους οποίους εισάγουμε τρόφιμα μας πουν «δεν έχουμε άλλα, θα φάει πρώτα ο λαός μας και μετά θα εξάγουμε ό,τι περισσέψει», τι θα κάνουμε; Θα πεινάσουμε; Θα ξηλώσουμε τα φωτοβολταϊκά για να… ξαναφυτέψουμε τα χωράφια;
Εφιαλτικό ακούγεται το σενάριο, αλλά, δυστυχώς, απόλυτα ρεαλιστικό. Αν δεν παράγεις, δεν τρως. Και εμείς φτάσαμε να σταματήσουμε την κανονική παραγωγή για να παράγουμε… ρεύμα. Μόνο που το ρεύμα δεν τρώγεται.
Μήπως πρέπει να αλλάξουμε ρότα, να μοιράσουμε ορθολογικά τα χωράφια στην παραγωγή και στα φωτοβολταϊκά, για να έχουμε στα δύσκολα και κάτι να τρώμε;
Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, λέει η παροιμία.
Εμείς, άραγε, είμαστε παιδιά φρονίμων; Υπάρχει λίγος χρόνος για να σώσουμε την παρτίδα. Θα τον εκμεταλλευτούμε;
ΤΟ ΠΑΡΟΝ