Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, πού είσαι;

August 22, 2024 στις κατηγορίες ΔΗΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Ουρές σχηματίζουν καθημερινά στην Ακρόπολη οι τουρίστες, που συρρέουν από όλες τις γωνίες του πλανήτη για να θαυμάσουν την κοιτίδα του πολιτισμού και να νιώσουν το μεγαλείο και την ασυμβατότητα του αρχαίου ελληνικού κλέους.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών, όλων των τάξεων, όλων των φυλών περιμένουν υπομονετικά στον καύσωνα να έρθει η σειρά τους προκειμένου να μπουν στο… ιερό του χρυσού αιώνα, να γίνουν κοινωνοί του αρχαίου, αθάνατου πνεύματος, για να το διηγούνται μετά από χρόνια στα εγγόνια τους.

Πάνω από 1 εκατ. ευρώ την ημέρα είναι η είσπραξη από τα εισιτήρια του συ γκεκριμένου μνημείου. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι ακόμα μας πληρώνουν… Κι εμείς τι κάνουμε; Τι μέτρα παίρνουμε για τη διευκόλυνση όσων επισκέπτονται τον Παρθενώνα; Τα έσοδα αυτά που εισπράττουμε τόσα χρόνια πώς τα αξιοποιούμε;

Αναδεικνύουμε άλλα μνημεία, καθιστούμε προσβάσιμους άλλους αρχαίους ναούς, από αυτούς που είναι διάσπαρτοι κατά εκατο ντάδες σε όλη την Ελλάδα, για να πηγαίνουν κι εκεί τουρίστες, να έχουμε κι από αυτούς έσοδα ή τα ρίχνουμε στη… χοάνη του κρατικού κορβανά και εξαφανίζονται; Ποιος τα ελέγχει αυτά;

Ποιος θα λογοδοτήσει για τη χρήση τους; Αν μαζί με τον ήλιο και τη θάλασσα πουλάγαμε και αρχαίο πολιτισμό, αρχαία ιστορία, μνημεία, ακροπόλεις και όλα αυτά τα θαυμάσια που αποτελούν το παρελθόν μας, τη μυθολογία μας κ.λπ., πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα; Πόσο ξεχωριστή, πόσο ιδιαίτερη, πόσο μοναδική…

Αλλά, δυστυχώς, εδώ όλα τα κάνουμε λάθος, όλα γίνονται στο πόδι.

Απρογραμμάτιστα, όπως να ’ναι, χύμα στο κύμα. Έχουμε κληρονομήσει έναν ασύλληπτο θησαυρό και τον αφήνουμε στην τύχη του. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να τον αξιοποιήσουμε, να τον εκμεταλλευτούμε, να τον αναδείξουμε.

Χάνεται κι αυτός, όπως η ιστορία μας, όπως ο Ελληνισμός, όπως η φυλή μας.

Το αρχαίο πνεύμα χάθηκε στο διάβα των αιώνων. Δεν έφτασε μέχρι εμάς, μέχρι τις μέρες μας. Αν είχε μείνει μία σταλιά απ’ αυτό, θα ήμασταν πολύ διαφορετικά σήμερα. Δεν θα βολοδέρναμε δεξιά κι αριστερά, ψάχνοντας την κανονικότητα, την ορθότητα, τη σοβαρότητα, την επιτυχία. Θα τα είχαμε όλα αυτά, και μάλιστα εύκολα.

Κάπου χαθήκαμε, κάπου αποπροσανατολιστήκαμε, κάπου παρασυρθήκαμε.

Μήπως είναι ώρα να ψάξουμε να βρούμε το πνεύμα που χάσαμε, για να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε, μήπως και βρούμε τον δρόμο, το μονοπάτι της ιστορίας μας, που θα μας οδηγήσει στο ξέφωτο της ανάπτυξης και της σωτηρίας;

Αν νομίζουμε ότι αξίζει τον κόπο, ας το αποτολμήσουμε. Αρκεί να μη χαθούμε πάλι…