Όλγα Γεροβασίλη στο “Π”: Να μη γίνει η καταστροφή νέα κανονικότητα

Της
ΟΛΓΑΣ ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΗ
Βουλευτού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Άρτας,
Δ’ Αντιπροέδρου της Βουλής

Για ακόμη ένα καλοκαίρι, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με καταστροφικές δασικές πυρκαγιές και, δυστυχώς, γινόμαστε ξανά, για ακόμη μία φορά αυτά τα πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, στο ίδιο έργο θεατές. Από τη μια, να ακούμε διαβεβαιώσεις για ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού και, από την άλλη, να βλέπουμε την κατάσταση να βγαίνει εκτός ελέγχου, ενώ οι επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει από καιρό για τον πολύ μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας λόγω του εκρηκτικού μείγματος υψηλών θερμοκρασιών και πολύ ισχυρών ανέμων.

Καμία δικαιολογία δεν μπορεί να γίνει πλέον ανεκτή. Οι ευθύνες είναι τεράστιες. Όταν η φωτιά στη Βορειοανατολική Αττική έχει φτάσει στον αστικό ιστό, μόλις λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, σημαίνει ότι έχει καταρρεύσει κάθε γραμμή άμυνας και ταυτόχρονα κάθε έννοια ασφάλειας για τον πολίτη, παρά τις ηρωικές και υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών και των εθελοντών.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής κρίσης είναι η μεγαλύτερη ίσως πρόκληση της εποχής μας. Ωστόσο, αυτή η τεράστια πρόκληση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με λόγια, με υποσχέσεις και φθηνές δικαιολογίες. Δυστυχώς, αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθούν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτά τα πέντε χρόνια μετά από κάθε καταστροφή, μέχρι να έρθει η επόμενη. Από την Ανατολική Αττική και την Εύβοια το 2021 στη Ρόδο και στον Έβρο το 2023 και φέτος στη Βορειοανατολική Αττική.

Για να σταθούμε ως χώρα στο ύψος των περιστάσεων, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι μια ριζική και ουσιαστική αλλαγή φιλοσοφίας στον τρόπο με τον οποίο στεκόμαστε απέναντι στις καταστροφικές πυρκαγιές. Αυτό σημαίνει ότι η αντιμετώπισή τους πρέπει να καταστεί ένα ζήτημα που θα μας απασχολεί όλη τη χρονιά και όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, που εκδηλώνονται πυρκαγιές, και μόλις μπαίνει το φθινόπωρο να τα ξεχνάμε όλα. Συνεπώς, η λέξη-κλειδί είναι η «πρόληψη».

Χρειαζόμαστε ένα σοβαρό και ολιστικό σχέδιο, σαν αυτό που προέβλεπε το σχέδιο νόμου το οποίο παραδώσαμε το 2019 στη νεοεκλεγείσα τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για την Πολιτική Προστασία, το οποίο έλυνε τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων και όριζε συγκεκριμένα πρωτόκολλα συντονισμού των συναρμόδιων φορέων. Δυστυχώς, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κινήθηκε με προχειρότητα, με έναν νέο δικό της νόμο που δεν εφαρμόστηκε ποτέ και τέθηκε σε αναστολή έναν μήνα μετά την ψήφισή του.

Ταυτοχρόνως, επείγει η ενίσχυση του Πυροσβεστικού Σώματος, που μετράει σχεδόν 3.000 οργανικά κενά, τα οποία θα ήταν 1.000 παραπάνω αν δεν είχε αρχίσει μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο, μόνο μετά από επίκαιρη ερώτησή μου από τον περασμένο Δεκέμβριο και πιέσεις του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, η διαδικασία μονιμοποίησης 876 πυροσβεστών πενταετούς υποχρέωσης. Είναι, μάλιστα, αδιανόητο να ανοίγει συζήτηση για μείωση του εισοδήματος των πυροσβεστών πενταετούς υποχρέωσης και των συμβασιούχων σε περίπτωση τραυματισμού. Και, βεβαίως, η επάρκεια σε εναέρια μέσα είναι ένα ζήτημα που μας απασχολεί και θα μας απασχολεί όσο οι καιρικές συνθήκες επιδεινώνονται. Τέλος, δεν είναι δυνατόν να έχει αξιοποιηθεί μόλις το 1% των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας για την αντιπυρική προστασία.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να γίνει η καταστροφή μια νέα, ζοφερή κανονικότητα. Αν δεν σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο της καταστροφής, σε λίγο θα ζούμε σε έναν τόπο αβίωτο για εμάς, για τα παιδιά μας και για τα παιδιά των παιδιών μας. Πολλοί επιστήμονες μιλούν ήδη για κλιματική κατάρρευση και για κίνδυνο ερημοποίησης ολόκληρων περιοχών. Είναι ιστορικό μας καθήκον και χρέος μας απέναντι στο αύριο να αποτρέψουμε αυτή την εφιαλτική προοπτική. Και, προφανώς, αυτό το κορυφαίο ζήτημα δεν μπορεί παρά να είναι και στην προμετωπίδα της μεγάλης συζήτησης που έχει ανοίξει τον τελευταίο καιρό για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ