Ευρ. Στυλιανίδης στο “Π”: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι παγκόσμια αξιακή επανεκκίνηση, δεν είναι Eurovision
Του
ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΤ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ
Βουλευτή ΝΔ Ροδόπης, πρώην Υπουργού,
Αναπληρωτή Καθηγητή Νομικής Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου
Εμβληματικά παγκόσμια γεγονότα και διοργανώσεις, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αποτελούν μοναδική ευκαιρία διεθνούς συνάντησης των πολιτισμών, συνεννόησης μεταξύ των κρατών και κοινού αναστοχασμού των ανθρώπων και των κοινωνιών.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η Ολυμπιακή Εκεχειρία αποτελούσε αναπόσπαστη πτυχή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αρχαία Ελλάδα. Σταματούσαν οι πόλεμοι, συναντιούνταν οι πολιτισμοί και προωθούνταν κοινές αξίες, που αναδείκνυαν τη δύναμη της Ολυμπιακής Ιδέας, όπως η άμιλλα, η αρετή, η αλληλεγγύη, η ειρήνη, ο αλληλοσεβασμός, η πίστη στους θεούς και η αγάπη για την πατρίδα, την οποία οι αθλητές αγωνίζονταν να δοξάσουν, δημιουργώντας παράλληλα ενάρετα πρότυπα για τη νέα γενιά. Τα κράτη τιμούσαν τους ολυμπιονίκες γκρεμίζοντας τα τείχη τους για να τους υποδεχθούν…
Πολλά από αυτά τα στοιχεία του αξιακού κώδικα που γεννήθηκε στην πατρίδα της Δημοκρατίας, την Αρχαία Ελλάδα, επιδίωξε να συντηρήσει στη νέα εποχή η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η αναδιοργάνωσή τους από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή τούς κατέστησε ένα μοναδικό γεγονός παγκόσμιας συνάντησης και συνεργασίας όλων των κρατών και των λαών, που δίνει μοναδική ευκαιρία για διεθνή επικοινωνία και συνεννόηση.
Η επιτυχής διοργάνωσή τους το 2004 στη γενέτειρά τους, την Ελλάδα, αναγέννησε σε σημαντικό βαθμό και τις ουσιώδεις αξίες του μοναδικού, διαχρονικού αυτού γεγονότος, διότι μέσα από μια καταπληκτική τελετή έναρξης η Αθήνα, επί της ουσίας, προέκρινε και μια παράλληλη Πολιτιστική Ολυμπιάδα, που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε διοργανώτρια χώρα να αναδείξει τις καλύτερες πτυχές του εθνικού της πολιτισμού και της Ιστορίας της, ως συμβολή στην παγκόσμια κληρονομιά.
Αυτή η διάδοση των αξιών, που συμβολικά αποτυπώνεται με το ταξίδι της Ολυμπιακής Φλόγας από την Αρχαία Ολυμπία στον κόσμο και τελικά στον τόπο τέλεσης των Αγώνων, συμπληρώνεται από τις τελετές έναρξης, που εκπέμπουν το ιστορικό – πολιτιστικό στίγμα του εκάστοτε διοργανωτή. Οι τελετές αυτές δίνουν τη δυνατότητα αξιοποίησης της τεχνολογίας, ανάδειξης των καλλιτεχνικών ταλέντων των δημιουργών, προβολής της αισθητικής αντίληψης των συντελεστών κ.λπ. Κυρίως, όμως, έχουν στόχο να εκπέμψουν κάτι βαθύτερο και να υπηρετήσουν κάτι ανώτερο, που να είναι συμβατό με τα Ολυμπιακά Ιδεώδη. Το βαθύτερο είναι ίσως η διαχρονική εθνική συμβολή του διοργανωτή στον παγκόσμιο πολιτισμό και στην Ιστορία. Το ανώτερο, σε κάθε περίπτωση, είναι η σύγχρονη ματιά με την οποία το κράτος που διοργανώνει βλέπει την πραγμάτωση των Ολυμπιακών Αξιών στο μέλλον και το πώς ο εθνικός του πολιτισμός ή η κοινωνία του συνεχίζει να συμβάλλει σε αυτές τις αξίες.
Αν αξιολογήσουμε το Παρίσι με αυτά τα κριτήρια, φοβούμαι ότι μπορεί στο κομμάτι το τεχνικό, το τεχνολογικό ή το καλλιτεχνικό να του βάζουν κάποιοι ειδικοί καλό βαθμό, ωστόσο στον πυρήνα του κεντρικού αξιακού μηνύματος η τελετή έναρξης αδικεί κατάφωρα τη Γαλλική Ιστορία, μειώνει χαρακτηριστικά τον γαλλικό πολιτισμό και προσβάλλει σοβαρές πτυχές της Ολυμπιακής Ιδέας.
Η αισχρή αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου, που χλευάζει τη χριστιανική πίστη, προκάλεσε έντονες παγκόσμιες αντιδράσεις των θρησκευτικών και πνευματικών ηγετών. Η παράδοξη επιμονή να ταυτίζεται η ισότητα μονοδιάστατα με την έμφυλη ταυτότητα στρεβλώνει το περιεχόμενο της Γαλλικής Επανάστασης για «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφοσύνη». Η επιμονή σε σκοτεινές σκηνές της Ιστορίας, π.χ. αποκεφαλισμός της Μ. Αντουανέτας και μεταφορά της Ολυμπιακής Φλόγας από τον «Βαρκάρη του Άδη», είναι σε πλήρη αντίθεση με τη δύναμη της Κάθαρσης και του Φωτός που αυτή συμβολίζει από την πρώτη Δημοκρατία του κόσμου μέχρι σήμερα. Η Γαλλία αδίκησε τον εαυτό της και τη σημαντική Ιστορία της διότι άφησε να της φιλοτεχνήσουν τη διεθνή της εικόνα ακραίοι δικαιωματιστές, ίσως καλλιτεχνικά καταρτισμένοι, δυστυχώς όμως πολιτιστικά περιθωριακοί, ακτιβιστές και σίγουρα κομπλεξικοί έναντι όλων αυτών που έγραψαν την εθνική και παγκόσμια Ιστορία υπηρετώντας τις πανανθρώπινες Ολυμπιακές Αξίες και τη Δημοκρατία. Κρίμα…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ