Γ. Κωνσταντόπουλος στο “Π”: Ώρα ευθύνης για το ΒΕΠ
Του
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Α’ Αντιπροέδρου Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά
Ο επιμελητηριακός θεσμός φθίνει. Ένας θεσμός που δημιουργήθηκε για να γίνει το στήριγμα του επαγγελματία, του βιοτέχνη, του ανθρώπου που παλεύει μόνος του απέναντι σε όλους και σε όλα για να επιβιώσει, να δώσει δουλειά και σε άλλους, να προκόψει, δέχεται απανωτά χτυπήματα ακόμα και εκ των έσω, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε περιδίνηση, σε θολούρα, και να μην μπορεί να εκπληρώσει την αποστολή του.
Είπαμε πως αποστολή των επιμελητηρίων είναι να γίνουν το στήριγμα του επαγγελματία, ώστε να μη δίνει μόνος του τον αγώνα για επιβίωση, ανάπτυξη και προκοπή. Μετά από τόσα χρόνια ύπαρξης του θεσμού, όμως, οι επαγγελματίες αισθάνονται πως παραμένουν μόνοι τους στον καθημερινό τους αγώνα, στον… ακήρυχτο πόλεμο με τους νόμους, τη γραφειοκρατία, τις αθρόες εισαγωγές ειδών που παράγουν οι ίδιοι από τρίτες ή τριτοκοσμικές χώρες, που μπορούν να πουλάνε φθηνότερα γιατί έχουν πολύ χαμηλότερο κόστος.
Αν, όμως, το Επιμελητήριο στο οποίο ανήκουν τους αγκάλιαζε, αν ήταν η «ομπρέλα» τους απέναντι σε κάθε περίεργη επιβουλή, σε κάθε αθέμιτο ανταγωνισμό, θα αισθάνονταν πιο δυνατοί, πιο επαρκείς, πιο σίγουροι.
Γιατί, όμως, τα Επιμελητήρια δεν εκπληρώνουν την αποστολή τους; Έχουν αποπροσανατολιστεί; Έχουν ρίξει αλλού το κέντρο βάρους τους; Έχουν ατονήσει ως θεσμός και δεν παίρνουν τα ανάλογα ερεθίσματα από την Πολιτεία για να… ζωντανέψουν;
Δεν θα κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια, αλλά θα αναφερθώ στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιά, το οποίο υπηρετώ από θέσεις ευθύνης που μου εμπιστεύθηκαν οι συνάδελφοί μου εδώ και πολλά χρόνια. Σίγουρα, η εικόνα που έδωσα παραπάνω είναι γενική, όπως γενική είναι και η παραδοχή πως ο θεσμός φθίνει, γι’ αυτό και ακούγονται από παντού φωνές ότι θα πρέπει να περιοριστεί ο αριθμός των Επιμελητηρίων.
Κατά την προσωπική μου άποψη, με βάση τα όσα αντιμετωπίζουμε καθημερινά στο ΒΕΠ, τα Επιμελητήρια λειτουργούν, θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με τις ηγεσίες τους. Όταν οι ηγεσίες, δηλαδή οι πρόεδροι, επιβάλλουν νοικοκυρεμένη διαχείριση, κάνουν σωστές επιλογές και σέβονται τους νόμους, όλα λειτουργούν ικανοποιητικά, μετρημένα, σοβαρά. Όταν οι ηγεσίες είναι… χύμα στο κύμα, έχουν την παρανομία στο αίμα τους και δεν λογαριάζουν τίποτα, τα Επιμελητήρια πέφτουν στα βράχια και από όργανο γίνονται μέσον… Αντί να λειτουργούν, πελαγοδρομούν και, αντί να υποστηρίζουν τα μέλη τους, στηρίζουν τις επιδιώξεις των ακατάλληλων και εν πολλοίς επικίνδυνων ηγεσιών τους.
Σε τέσσερις μήνες περίπου θα κληθούμε να εκλέξουμε νέες διοικήσεις στα Επιμελητήρια. Είναι στο χέρι μας να σταματήσουμε τον κατήφορο, να βάλουμε φρένο στην παρακμή, να τα οδηγήσουμε στον ίσιο δρόμο. Ταυτόχρονα, είναι στο χέρι μας να αποδοκιμάσουμε τις ηγεσίες που βρέθηκαν ελλιποβαρείς και να στείλουμε το μήνυμα ότι ο θεσμός μπορεί να διασωθεί, μπορεί να επιβιώσει, μπορεί να ξαναμπεί στη σωστή τροχιά…
Επειδή ως αιρετοί στο ΒΕΠ είμαστε μέρος του προβλήματος, παρά τη θέλησή μας βεβαίως, δεδομένου ότι με το σύστημα που ισχύει επικρατεί το «ενός ανδρός αρχή», οπότε οι υπόλοιποι, αν δεν είναι συνεργάσιμος ο πρόεδρος, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τον καταγγέλλουν, μπορούμε να γίνουμε και μέρος της λύσης. Γιατί τη λύση τη γνωρίζουμε, την προβάλλουμε, την αναδεικνύουμε. Έχω προσφύγει, μαζί με άλλους συναδέλφους, στη Δικαιοσύνη, έχω καταγγείλει ανίερες μεθοδεύσεις, έχω εντοπίσει τις κακοδαιμονίες που δεν αφήνουν το Επιμελητήριο να επιτελεί τον ρόλο του.
Επειδή ακριβώς έχω τη γνώση, έχω την εμπειρία, τη δυνατότητα και τη θέληση να γίνω μέρος της λύσης του προβλήματος, που έχει γίνει… γόρδιος δεσμός για το ΒΕΠ, θέτω και πάλι υποψηφιότητα και ζητώ από τους συναδέλφους να μου δώσουν την ευκαιρία να προσφέρω στο Επιμελητήριο τις… ανάσες που του λείπουν, τις προδιαγραφές για να βγει από το τέλμα, την προοπτική για ένα καλύτερο αύριο για τους βιοτέχνες.
Έχουμε όλοι χρέος να προστατεύσουμε τον θεσμό, να σηκώσουμε το Επιμελητήριο, να το φέρουμε εκεί που πρέπει, για το δικό μας καλό, τη δική μας δικαίωση, τη δική μας ευθύνη.
Ας συστρατευτούμε, λοιπόν, στον καλό αγώνα για την εξυγίανση του ΒΕΠ, την καταξίωσή του και την προκοπή του. Για ένα Επιμελητήριο που μας αξίζει και του αξίζουμε!
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτό: portonews.gr