Ν. Μαυροκέφαλος στο “Π”: Εργατικά ατυχήματα

–Ένα αδυσώπητο «παιχνίδι»: Άνθρωπος vs Κέρδη

Του
ΝΙΚΟΥ ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ
Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ,
Υπεύθυνου του Τμήματος της ΚΕ
για την Εργατική – Συνδικαλιστική Δουλειά

25/7/24: Μεταλλεργάτης καταπλακώνεται από καταπέλτη και χάνει τη ζωή του στα Ναυπηγεία του Κόρου στη Σαλαμίνα.
27/7/24: Εργαζόμενος σε σούπερ μάρκετ στο Καματερό χάνει τη ζωή του στις αποθήκες της εταιρείας λόγω θερμοπληξίας.
28/7/24: Υπάλληλος καθαριότητας παρασύρεται στον ΧΥΤΑ Φυλής από απορριμματοφόρο και χάνει τη ζωή του.
30/7/24: Υπάλληλος καθαριότητας στον Δήμο Πειραιά χάνει τη ζωή του εν ώρα εργασίας.

Τέσσερις νεκροί εργαζόμενοι σε διάστημα μόλις έξι ημερών είναι ένας τραγικός απολογισμός. Ωστόσο, πρόκειται, δυστυχώς, μονάχα για ένα μικρό δείγμα, καθώς σχεδόν καθημερινά μετράμε πολλαπλάσιους σακατεμένους εργαζομένους στους χώρους δουλειάς και άλλους που δεν επιστρέφουν ποτέ στις οικογένειές τους.

Τη βάρβαρη αυτή πραγματικότητα επιβεβαιώνει και η Έκθεση Απολογισμού της Ανεξάρτητης Αρχής Επιθεώρησης Εργασίας για το 2023. Συγκεκριμένα, καταγγέλθηκαν 14.920 εργατικά ατυχήματα, από τα οποία τα 108 ήταν θανατηφόρα. Δηλαδή, σχεδόν ένας νεκρός εργάτης ανά τρεις εργάσιμες ημέρες. Και σε αυτά δεν περιλαμβάνονται τα εργατικά «ατυχήματα» στα ορυχεία και στον κλάδο των ναυτεργατών ούτε και οι πολλαπλάσιοι θάνατοι από επαγγελματικές ασθένειες, οι οποίοι υπολογίζεται ότι είναι 5 – 7 φορές περισσότεροι. Σύμφωνα, μάλιστα, με τη Eurostat, στη χώρα μας καταγράφεται μόλις το 30% – 40% των εργατικών ατυχημάτων. Και ενώ φαίνεται πως τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο χρόνο με τον χρόνο και παρότι ο αριθμός των επιχειρήσεων αυξήθηκε μέσα σε έξι χρόνια κατά 19,5% και ο αριθμός των εργαζομένων κατά 27%, οι επιθεωρητές Εργασίας αυξήθηκαν μόνο κατά 9,4%, ενώ οι επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία μειώθηκαν κατά 2 άτομα! Ουσιαστικά, η Επιθεώρηση Εργασίας αποδυναμώνεται διαρκώς. Για τις εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και τα εκατομμύρια των εργαζομένων, το 2023 υπήρχαν μόλις 408 επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και 243 επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία.

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι μπροστά στα κέρδη των επιχειρήσεων οι ζωές των εργαζομένων είναι αναλώσιμες. Και όχι μόνο αυτό. Βλέπουμε διαρκώς να χειροτερεύουν οι συνθήκες εργασίας, να αυξάνεται η εντατικοποίηση, να παραμένουν ανύπαρκτα τα μέτρα υγείας και ασφάλειας, και μάλιστα… με νομοθετικές επικυρώσεις.

Οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων χρόνων, με ναυαρχίδα τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, αλλά και η πρόσφατη εγκύκλιος 37271/21-06-2024, που διευκολύνει την εργοδοσία να επιβάλλει ωράρια-λάστιχο και να ενεργοποιεί την εξαήμερη εργασία από την 1η Ιούλη, εντείνουν την υπερεργασία και την εντατικοποίηση της εργασίας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το ότι οι τραυματισμοί, οι ασθένειες από την κόπωση και τα εργατικά ατυχήματα καταγράφονται ιδιαίτερα σε υπερωριακό χρόνο ή σε χρόνο υπερεργασίας, ως αποτέλεσμα της εντατικοποίησης.

Σε όλο αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση δεν έχει λάβει κανένα μέτρο για την προστασία της ζωής και της υγείας των εργαζομένων στις συνθήκες παρατεταμένου καύσωνα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι χώροι δουλειάς έχουν ήδη μετατραπεί σε κολαστήρια, με εκτόξευση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών. Σε συνθήκες καύσωνα πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι για τους εργαζομένους γιατί, δίπλα στην εντατικοποίηση της δουλειάς και στα εξαντλητικά ωράρια, η θερμική καταπόνηση πολλαπλασιάζει τους κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων, ιδιαίτερα για τις ευάλωτες κατηγορίες, με χρόνια προβλήματα.

Στα απανωτά εργοδοτικά εγκλήματα και στις εργατικές διεκδικήσεις ενάντια στους χώρους δουλειάς-παγίδες θανάτου βρίσκει μία ακόμα έκφραση το σύνθημα «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», αποκαλύπτοντας τον πραγματικό ένοχο: Την κερδοφορία του κεφαλαίου, που στραγγαλίζει τις μεγάλες σύγχρονες δυνατότητες περιορισμού των επαγγελματικών κινδύνων, εκθέτοντας διαρκώς τους εργαζομένους σε νέους και πιο σύνθετους κινδύνους.

Ο μόνος δρόμος για τους εργαζομένους είναι η πάλη για την κατάργηση των αντεργατικών εκτρωμάτων των τελευταίων χρόνων, η πάλη για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και για συνθήκες υγείας και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Η σύγκρουση με αυτήν την εγκληματική πολιτική, που θεωρεί «κόστος» τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής της εργατικής τάξης. Γιατί μόνο μέσα από αυτόν τον δρόμο μπορεί να γίνει πράξη η ζωτική ανάγκη να ζει ο εργαζόμενος με αξιοπρέπεια από τη δουλειά του και να επιστρέφει όρθιος από το μεροκάματο.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ