Ευτυχώς που κάνουν εξωτερική πολιτική οι καλλιτέχνες, γιατί αν περιμένουμε από τους πολιτικούς…

July 30, 2024 στις κατηγορίες ,ΔΗΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ,ΕΙΔΗΣΕΙΣ,ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ,

Προγραμματισμένη συναυλία στη Σμύρνη είχε την περασμένη εβδομάδα η γνωστή καλλιτέχνις του λαϊκού τραγουδιού Δέσποινα Βανδή, και μάλιστα με σημαντικό αντίτιμο, αλλά τελικά δεν πήγε, όταν ενημερώθηκε ότι στη σκηνή που θα τραγουδούσε ήταν αναρτημένη γιγαντιαία αφίσα του Κεμάλ Ατατούρκ μαζί με μια τεράστια τουρκική σημαία.

Όπως δήλωσε η ίδια, διεμήνυσε στους διοργανωτές ότι με την αφίσα του Κεμάλ Ατατούρκ από πίσω της δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει, επειδή τον θεωρεί σφαγέα του Ελληνισμού, και ζήτησε να κατέβει η αφίσα και στη θέση της να αναρτηθεί ελληνική σημαία, ως ένδειξη της διάθεσης των δύο λαών να ζήσουν μαζί ειρηνικά. Επιπλέον, διευκρίνισε ότι δεν ήταν δυνατόν να τραγουδάει υπό το βλέμμα ενός ανθρώπου που έβλαψε το Γένος μας όσο λίγοι και μάλιστα τις ημέρες της θλιβερής επετείου της κυπριακής τραγωδίας.

Η κ. Βανδή έκανε το αυτονόητο και ίσως δεν της πρέπουν συγχαρητήρια, ακριβώς επειδή το αυτονόητο δεν επιδοκιμάζεται. Στην εποχή μας όμως, που το αυτονόητο θεωρείται υπέρβαση και όχι κάτι συνηθισμένο, σαφώς και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και έπαινοι. Ευτυχώς που υπάρχουν άτομα εκτός πολιτικής, καλλιτέχνες, αθλητές, επιστήμονες κ.λπ., με διεθνή αναγνώριση, που κάνουν αυτό που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν οι πολιτικοί. Ορθώνουν ανάστημα και λένε αυτό που αρνούνται να πουν οι πολιτικοί. Μιλάνε με τη γλώσσα της καρδιάς και όχι της διπλωματίας.

Δεν στρογγυλεύουν τίποτα και δεν τους σταματάει τίποτα. Έχουν βάλει κόκκινες γραμμές και δεν τις ξεπερνάνε. Κρατάνε ψηλά τη σημαία του έθνους και βάζουν πάνω απ’ όλα την Ελλάδα. Αυτή ακριβώς είναι η τραγωδία της σύγχρονης Ελλάδας. Ότι… περιμένει να κάνουν εξωτερική πολιτική άλλοι και όχι εκείνοι που είναι ταγμένοι για αυτήν τη δουλειά. Οι αρμόδιοι, αυτοί που λένε ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να την κάνουν. Οι Τούρκοι κάνουν συστηματικά παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, αμφισβητούν τα νησιά μας, μας προκαλούν με κάθε τρόπο και εμείς κάνουμε στην άκρη για να περάσουν, μην τυχόν και τους… ενοχλήσουμε.

Οι Σκοπιανοί έκαναν… κουρελόχαρτο τη Συμφωνία των Πρεσπών και… λανσάρονται παντού ως «Μακεδόνες» κι εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε. Οι Αλβανοί παίρνουν τις περιουσίες Ελλήνων, φυλακίζουν εκλεγμένο έλληνα δήμαρχο και ευρωβουλευτή, κάνουν εκδηλώσεις για δήθεν… γενοκτονία Τσάμηδων από τους Έλληνες και εμείς κάνουμε ότι δεν ακούμε και δεν βλέπουμε. Μας έχουνε πάρει όλοι… χαμπάρι και δεν μας υπολογίζουνε. Σε λίγο, οι πιο αδύναμοι των Βαλκανίων, οι τελευταίοι, θα εγείρουν διεκδικήσεις ενα ντίον μας. Η εξωτερική μας πολιτική ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη, φοβική. Είμαστε η πιο ισχυρή οικονομικά χώρα των Βαλκανίων, από τα πρώτα κράτη-μέλη που συγκρότησαν την ΕΕ, η πρώτη δύναμη παγκοσμίως στη Ναυτιλία, διαθέτουμε μία από τις δέκα πρώτες σε πολεμική ισχύ στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και… τρώμε διαρκώς σφαλιάρες από τους ασήμαντους, τους δευτερότριτους, που κανονικά θα έπρεπε να τους έχουμε για… πρωινό.

Και όμως υποχωρούμε πάντα, περιοριζόμαστε σε αφορισμούς και ευχολόγια, αρνούμαστε να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, να χτυπήσουμε το χέρι στο τραπέζι, να πούμε «ως εδώ και μη παρέκει». Και περιμένουνε να κάνουν εξωτερική πολιτική οι καλλιτέχνες και οι αθλητές. Οι πολιτικοί κάνουν ό,τι απαιτείται για να μας δείξουν ότι δεν μπορούν, ότι δεν είναι οι κατάλληλοι. Περιμένουν από άλλους να κάνουν αυτό που είναι δική τους υποχρέωση, δική τους ευθύνη.

Ευτυχώς, δηλαδή, που υπάρχουν και αυτοί και σώζεται η παρτίδα. Όταν, όμως, οι άλλοι κάνουν αυτό που πρέπει, οι πολιτικοί τι κάνουν; Τι τους εμποδίζει να κάνουν αυτό στο οποίο έχουν ταχθεί, που το οφείλουν στον λαό και την πατρίδα; Δύσκολα ερωτήματα και μάλλον αναπάντητα. Θα ’ρθει όμως η ώρα που θα απαντηθούν κι αυτά. Ας αφήσουμε, όμως, προς το παρόν τις ερωτήσεις και ας χειροκροτήσουμε εκείνους που το αξίζουν. Γιατί αλλιώς άκρη δεν βγάζουμε…