Δ. Καλαματιανός στο “Π”: Όραμα για ένα καλύτερο αύριο
Του
ΔΙΟΝΥΣΗ – ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΥ
Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Ηλείας,
Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου, Τομεάρχη Παιδείας
Τα 50 χρόνια από την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας είναι ένα σημείο αναφοράς, καθώς όχι μόνο αναμόρφωσε το πολιτικό τοπίο της αλλά, επίσης, επηρέασε βαθιά την πολιτιστική της ταυτότητα και τη διεθνή της θέση.
Επιχειρώντας μια σύντομη αποτίμηση της κρίσιμης και καθοριστικής αυτής καμπής, διαπιστώνουμε τον βαθύ μετασχηματισμό που πραγματοποιήθηκε στον τόπο. Η μετάβαση στη δημοκρατία εγκαινίασε μια νέα εποχή, που χαρακτηρίστηκε από την εφαρμογή ενός ισχυρού κοινοβουλευτικού συστήματος, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προώθηση των πολιτικών ελευθεριών. Η εδραίωση των δημοκρατικών θεσμών όχι μόνο εξασφάλισε πολιτική σταθερότητα αλλά και ενθάρρυνε ένα περιβάλλον που ευνόησε την οικονομική ανάπτυξη και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Όλα αυτά ούτε αυτονόητα ήταν ούτε δεδομένα.
Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981 ενίσχυσε τη δέσμευσή της στις δημοκρατικές αξίες και διευκόλυνε τον οικονομικό εκσυγχρονισμό. Πρόκειται για μια χρονιά-ορόσημο της Μεταπολίτευσης. Η πολιτική αλλαγή σηματοδότησε την άνοδο της Κεντροαριστεράς, δίνοντας προτεραιότητα στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, στις οικονομικές αλλαγές και στο κράτος πρόνοιας. Η αλλαγή αυτή αντανακλούσε την ευρεία δυσαρέσκεια προς τις προηγούμενες συντηρητικές κυβερνήσεις και την επιθυμία για προοδευτικές αλλαγές.
Παρ’ όλα αυτά, κατά τη διάρκεια αυτών των 50 χρόνων, η χώρα αντιμετώπισε –και αντιμετωπίζει– πολλές προκλήσεις.
Η οικονομική κρίση του 2009 εξέθεσε βαθιά ριζωμένες διαρθρωτικές αδυναμίες και παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, οδηγώντας σε μέτρα λιτότητας, που διάβρωσαν περαιτέρω την εμπιστοσύνη στους πολιτικούς θεσμούς. Αντί, λοιπόν, η Ελλάδα να αναδειχθεί ως σταθερή και ανθεκτική δύναμη εντός της Ευρώπης, μεταβλήθηκε σε τοπίο αυξημένης κοινωνικής πόλωσης και δυσαρέσκειας. Την ίδια στιγμή, μαύρη σελίδα –σε μεγάλο βαθμό απότοκη της προαναφερθείσας οικονομικής κρίσης– υπήρξε η άνοδος της Ακροδεξιάς, που σηματοδοτήθηκε από την είσοδο νεοναζιστών στο Κοινοβούλιο.
Ένα άλλο σημείο αναφοράς της μεταπολιτευτικής ιστορίας οριοθετείται στο 2015: Πρόκειται για την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η Αριστερά βρέθηκε στην εξουσία, με τον ΣΥΡΙΖΑ να δεσμεύεται να αποκαταστήσει την κοινωνική ευημερία και να αναζωογονήσει την κατεστραμμένη οικονομία. Και μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι πέτυχε τον στόχο να κρατήσει όρθια την Ελλάδα. Παρέλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα και 4,5 χρόνια μετά –εν μέσω δυσκολιών, αναποδιών, εξωτερικών αλλά και εσωτερικών τρικλοποδιών– παρέδωσε τη χώρα έξω από Μνημόνια, με ρυθμισμένο χρέος και γεμάτα δημόσια ταμεία. Και αυτό δεν αμφισβητείται πλέον από κανέναν.
Για να φτάσουμε στο σήμερα, όπου στα ήδη 5 χρόνια διακυβέρνησης ΝΔ, αυτό που επικρατεί είναι η ανασφάλεια σε όλες τις εκφάνσεις της. Η οικονομική κρίση, η αύξηση της βαρύνουσας εγκληματικότητας, η υποβάθμιση κοινωνικών αγαθών, όπως η Υγεία και η Παιδεία, η αποψίλωση των εργασιακών δικαιωμάτων και βέβαια τα χτυπήματα στο κράτος δικαίου, με το σκάνδαλο των υποκλοπών, την προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών και τη διαρροή προσωπικών δεδομένων εκλογέων, δημιουργούν ένα δυστοπικό πλαίσιο, που στραγγαλίζει την ελληνική κοινωνία.
Αν το ταξίδι της Μεταπολίτευσης ξεκινούσε με την ελπίδα ότι οι επόμενες γενιές θα ζούσαν καλύτερα από τις προηγούμενες, 50 χρόνια μετά τα πράγματα δείχνουν να μην εξελίσσονται προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, η κληρονομιά της ανθεκτικότητας έχει παραμείνει ισχυρή στον ελληνικό λαό, όπως και η δέσμευση στα δημοκρατικά ιδεώδη.
Ο εορτασμός για τη συμπλήρωση 50 χρόνων Μεταπολίτευσης δεν πρέπει να είναι απλώς μια επιφανειακή απεικόνιση του πρόσφατου παρελθόντος αλλά κάτι πολύ πιο βαθύ. Είναι η επιβεβαίωση της συνεχούς δέσμευσης για τη διαφύλαξη των δημοκρατικών αρχών και της συλλογικής μνήμης, που διασφαλίζει ότι τα ιστορικά διδάγματα διαμορφώνουν το ελπιδοφόρο μέλλον του λαού μας. Η Αποκατάσταση της Δημοκρατίας είναι κατάκτηση του ελεύθερου και ανήσυχου πνεύματος του ελληνικού λαού και της ακλόνητης προσήλωσής του στη διατήρηση της κυρίαρχης δημοκρατίας.
Καθώς τιμούμε αυτή τη σημαντική επέτειο, βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Η έμφαση στην ανάγκη για μια πολιτική κουλτούρα χωρίς αποκλεισμούς, για άρση των κοινωνικών ανισοτήτων, για δικαίωμα στην εργασία, για ισότιμη πρόσβαση στα δημόσια αγαθά της Υγείας και της Παιδείας, για αντιμετώπιση της διαφθοράς, για αποκατάσταση και ενδυνάμωση του κράτους δικαίου και για ενεργό συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, είναι βέβαιο πως μπορεί να μας ανακατευθύνει προς τη σωστή τροχιά. Μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος, έχουμε άλλη μια ευκαιρία να εκπληρώσουμε το όραμα για ένα καλύτερο αύριο, διασφαλίζοντας ότι η δημοκρατία θα είναι ισχυρή για να υπηρετεί και τις επόμενες γενιές.
Άλλωστε, 50 χρόνια δημοκρατίας, 50 χρόνια ειρήνης, είναι κάτι πρωτόγνωρο στην Ιστορία του νεοελληνικού κράτους.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ