Γ. Μπουλέκος στο “Π”: Η ανασύνθεση της προοδευτικής παράταξης δεν είναι Δονκιχωτισμός

Του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΥΛΕΚΟΥ
Μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

Κατά την τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ζήσαμε για πρώτη φορά τη «σύγκρουση» δύο εκ διαμέτρου αντίθετων απόψεων εντός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Από τη μια πλευρά ήμασταν τοποθετημένοι όσοι δρούμε με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία, όσοι ουσιαστικά προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τόσο το μήνυμα των εκλογών όσο και τα καθημερινά μηνύματα που λαμβάνουμε από το σύνολο των προοδευτικών πολιτών για την ανάγκη ανασύνθεσης της προοδευτικής παράταξης. Ανάγκη η οποία δεν τοποθετείται σε κάποια στιγμή στο μέλλον αλλά τώρα και με όρους κοινωνίας, εξ ου και η πρόταση να τοποθετηθούν τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ επί του συγκεκριμένου διακυβεύματος.

Στον αντίποδα τοποθετήθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Στ. Κασσελάκης, η ηγετική του ομάδα και μια ισχνή πλειοψηφία των στελεχών της Κεντρικής Επιτροπής. Ο κ. Κασσελάκης κατά την εισαγωγική του τοποθέτηση στην Κεντρική Επιτροπή, το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές μέχρι την εν λόγω συνεδρίαση αλλά και αμέσως μετά, έδειξε πως η πολιτική του στρατηγική είναι η διευθέτηση εσωκομματικών αντιθέσεων, τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, η ισχυροποίηση του προσώπου και όχι του συλλογικού διανοούμενου, που είναι το κόμμα μας, μια μονομερής κόντρα με τον φυσικό ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, η απαξίωση των Μέσων του κόμματος, το κλείσιμο της καθημερινής «Αυγής» και η κορύφωση με τις προτάσεις για την οργανωτική «ανασύνθεση» του κόμματος, οι οποίες ουσιαστικά, αν γίνουν αποδεκτές, θα καθιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ μη κόμμα.

Επί της ουσίας, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ λειτουργεί πλήρως προσχηματικά ώστε να ανακόψει εν τη γενέσει της οποιαδήποτε προσπάθεια διαλόγου για την ανασύνθεση της προοδευτικής παράταξης και την ίδια στιγμή, διά της ρευστοποίησης μέσω καταστατικών αλλαγών που πρότεινε ο πρόεδρος στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ σε ένα κόμμα ελεγχόμενο από τον ίδιο, ανεξαρτήτως εάν και κατά πόσο θα συρρικνωθεί.

Παράλληλα, όσοι θέσαμε στο τραπέζι του εσωκομματικού διαλόγου το μείζον ζήτημα της ανασύνθεσης της προοδευτικής παράταξης, με προγραμματικούς και κοινωνικούς όρους, μακριά από τις αντιθέσεις τού χθες και τις εσωκομματικές περιχαρακώσεις, κατηγορηθήκαμε πως επιθυμούμε τη ρευστοποίηση του κόμματος και λειτουργούμε με κανόνες Δονκιχωτισμού…

Δυστυχώς, όμως, για εκείνους, η ανασύνθεση της προοδευτικής παράταξης δεν είναι Δονκιχωτισμός αλλά μια πραγματική ανάγκη. Είναι αναγκαιότητα να δοθεί προγραμματική προοδευτική – οραματική διέξοδος.

Η κοινωνία και οι ανάγκες του λαού επιβάλλουν στο σύνολο των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων, και όχι μόνο, να ανοίξουν τώρα τον πολιτικό διάλογο, ώστε με διαφάνεια και με όρους κοινωνίας να διαμορφώσουν από κοινού το πολιτικό πλαίσιο – σχέδιο λειτουργίας και δράσης που θα στοχεύει στην ανατροπή των δεξιών, αντιλαϊκών πολιτικών και στη δημιουργία ενός κοινωνικού, δίκαιου, δημοκρατικού και συμμετοχικού κράτους των πολιτών, ένα πρόγραμμα στο οποίο ο κάθε πολίτης θα βλέπει τον εαυτό του.

Ένα πρόγραμμα που θα μιλάει με σαφέστατο τρόπο για τις νέες εργασιακές συνθήκες και το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας, που θα δίνει σοβαρές λύσεις, με προοπτική ανάπτυξης, στην ενεργειακή κρίση και στην ακρίβεια, ώστε να πάψουν τα ελληνικά νοικοκυριά να βλέπουν το διαθέσιμο εισόδημά τους να συρρικνώνεται καθημερινά. Ένα πρόγραμμα που θα δίνει λύση στο στεγαστικό πρόβλημα, ένα πρόγραμμα που επιτέλους θα δώσει βιώσιμη λύση στην καθημερινή διόγκωση του ιδιωτικού χρέους.

Εν κατακλείδι, ένα πρόγραμμα που θα επιφέρει κοινωνική δικαιοσύνη και θα εξαλείψει τις κοινωνικές – ταξικές ανισότητες.

Ο κόσμος ζητάει οραματική πρόταση διακυβέρνησης, που να απαντά στα σοβαρά επίδικα της εποχής.

Αυτή θα είναι για το επόμενο χρονικό διάστημα η διαμάχη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ– ΠΣ, το αν, δηλαδή, το κόμμα μας θα είναι ένα κόμμα – πρωταγωνιστής των εξελίξεων και θα λειτουργεί με όρους κοινωνίας ή θα λειτουργήσει παράλληλα με την κοινωνία και θα οδηγηθεί σε πλήρη απομονωτισμό και σε ένα συνέδριο «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», εγκλωβισμένο στις εσωτερικές του αντιθέσεις.

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο προς κάθε κατεύθυνση πως τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία ένα τέτοιο συνέδριο δεν την αφορά διότι απαξιώνει τα πολιτικά μηνύματα που έστειλαν οι προοδευτικοί πολίτες στις πρόσφατες εκλογές.

Εντέλει, αν η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μάς οδηγήσει σε ένα συνέδριο με όρους τού χθες, δεν θα πρέπει να λάβει καμία νομιμοποίηση, διότι η συμμετοχή μας σε αυτό θα δίνει άλλοθι στη ρευστοποίηση του κόμματος και δεν θα υπηρετεί την πολιτική ανάγκη ανασύνθεσης της προοδευτικής παράταξης.

Οφείλουμε να λειτουργήσουμε πολλαπλασιαστικά και συλλογικά για να υπηρετήσουμε το «εμείς» και όχι το «εγώ». Διότι όσους υπηρετήσουν το «εγώ» σε αυτήν τη συγκυρία θα τους ξεπεράσει η ίδια η Ιστορία.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ