Β. Πατουλίδου στο “Π”: Το πιο άγριο άλογο είναι το καλάμι…
Της
ΒΟΥΛΑΣ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ
Χρυσής Ολυμπιονίκου
…έτσι και το καβαλικέψεις, είναι πολύ δύσκολο να σταθείς όρθιος.
«Αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσε του εξουσία», είπε κάποτε ο Αβραάμ Λίνκολν.
Αν θες να μάθεις τι πραγματικά είναι ένας άνθρωπος, πρέπει να του δώσεις εξουσία. Ο τρόπος που θα τη διαχειριστεί θα δείξει την ποιότητά του. Το αν θα κάνει κατάχρηση ή όχι αυτής θα φανερώσει με «μαγικό» τρόπο τον πραγματικό του χαρακτήρα.
Η εξουσία είναι σαν το αλκοόλ. Εθίζεσαι!
Με ένα «τιμόνι» στο χέρι, γίνεσαι επικίνδυνος.
Στην καλύτερη περίπτωση, αν σε σταματήσουν για αλκοτέστ, θα σου γράψουν πρόστιμο και θα σου πάρουν δίπλωμα και πινακίδες.
Στη χειρότερη, θα σκοτώσεις ή θα σκοτωθείς.
Ο εθισμός στην εξουσία είναι ένα σύνδρομο που επηρεάζει όχι μόνο τα άτομα που την κατέχουν αλλά και τον περίγυρό τους.
Τα συμπτώματα είναι κοινά.
Τα «εθισμένα» άτομα όσο περισσότερη εξουσία αποκτούν τόσο περισσότερη επιθυμούν να έχουν.
Μπορεί να χάσουν την ικανότητα να κατανοούν και να νοιάζονται για τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων.
Μπορεί να καταφύγουν σε ανήθικες πρακτικές για να διατηρήσουν ή να επεκτείνουν την εξουσία τους.
Ο εθισμός πολύ εύκολα οδηγεί στην αλαζονεία.
Το εξωτικό φρούτο της αλαζονείας πολλοί το γεύονται.
Θα τους συναντήσεις σε χώρους εργασίας.
Ο διευθυντής που πιστεύει πως ο υπάλληλος του ανήκει. Ο κόλακας του διευθυντή που πιστεύει πως έγινε χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Ο καθηγητής που κόβει τον φοιτητή γιατί δεν του αρέσει η φάτσα του.
Ο γιατρός που ξεχνάει τον όρκο του Ιπποκράτη.
Ο δημόσιος λειτουργός που ασπάζεται τη θρησκεία του ρουσφετιού.
Θα τους συναντήσεις στην κοινωνία.
Ο γείτονας που θα βγει στο μπαλκόνι και θα σε ξεφτιλίσει.
Ο άγνωστος που θα σε αρπάξει από τον γιακά γιατί του κόρναρες.
Ο χούλιγκαν που θα σε πλακώσει στο ξύλο γιατί φοράς φανέλα από την αντίπαλη ομάδα.
Ακόμα χειρότερα, θα τους συναντήσεις μέσα στο σπίτι.
Ο κακοποιητής που νομίζει πως η σύντροφός του του ανήκει και θα σηκώσει χέρι πάνω της.
Αυτός που θεωρεί πως η γυναίκα του είναι αντικείμενο. Ένα έπιπλο που αφού το χρησιμοποιήσει μπορεί να το πετάξει.
Δυστυχώς, θα τους συναντήσεις και στην πολιτική.
Η αλαζονεία στην πολιτική μπορεί να στοιχίσει και στον πολίτη και στον πολιτικό.
Και εδώ τα συμπτώματα είναι κοινά.
Ο αλαζόνας πολιτικός αρνείται την κριτική.
Ενεργεί χωρίς να λογοδοτεί.
Έχει την ψευδαίσθηση πως βρέθηκε σε θέση εξουσίας αυτοδίκαια.
Δυστυχώς, ο αλαζόνας πολιτικός δηλητηριάζει όλο το σύστημα.
Αν σήμερα μιλάμε για την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, θα πρέπει να ψάξουμε τη ρίζα του κακού σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Συμπεριφορές μαγκιάς, που τις πληρώνουν όχι μόνο οι άμεσοι αποδέκτες αλλά όλο το πολιτικό σύστημα.
Αυτό δεν σημαίνει πως οι έχοντες εξουσία είναι όλοι και «χρήστες» αλαζονείας.
Η εξουσία μπορεί να συνοδεύεται από την αυτοπειθαρχία. Μόνο έτσι μπορείς να διατηρήσεις ιδέες, πεποιθήσεις και αξίες. Θέλει… αρετή και τόλμη η εξουσία προκειμένου να μη διαβρωθεί ο χαρακτήρας.
Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους που παίρνουν εξουσία στα χέρια τους και καταφέρνουν να ισορροπήσουν λογική και συναίσθημα.
Ναι, υπάρχει και αυτό το είδος. Μη μας πετροβολείτε όλους.
Ο Πλάτων στα έργα του, ιδιαίτερα στην «Πολιτεία», θεωρεί την αλαζονεία ως ένα από τα κύρια εμπόδια για την ηθική αρετή και τη δικαιοσύνη. Για τον Πλάτωνα, η αλαζονεία διαστρεβλώνει την ψυχή και την εμποδίζει να επιτύχει την αρετή και τη σοφία. Η φιλοσοφία του προτρέπει στη μετριοφροσύνη και στην αυτογνωσία.
Μια στροφή στους κλασικούς ίσως μας έδινε λύσεις και απαντήσεις.
Σε εμάς τουλάχιστον που τις αναζητούμε.
Για να δώσεις λύσεις και απαντήσεις, όμως, θέλει πρώτα απ’ όλα αυτοκριτική.
Χωρίς αυτοκριτική, δεν βρίσκεις λύσεις ούτε απαντήσεις. Απλώς δικαιολογίες.
Για να δώσεις λύσεις και απαντήσεις, πρέπει να απομονώσεις και να αποβάλεις από το σύστημα όλους αυτούς τους φορείς θρασυδειλίας και τσάμπα μαγκιάς.
Οι μαγκιές πληρώνονται!
ΤΟ ΠΑΡΟΝ