Η Μύκονος είναι η αρχή… – ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ ΤΟ «Π» ΕΙΧΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΤΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

– Στο χέρι μας είναι να μην υπάρξει συνέχεια

Η πρόσφατη εκτέλεση του επιχειρηματία που διατηρούσε κατασκευαστική εταιρεία και αναλάμβανε δουλειές στη Μύκονο, σε συνδυασμό με τα όσα έχουμε αποκαλύψει κατά καιρούς για τα κυκλώματα που λυμαίνονται την Πολεοδομία του νησιού, που ήταν και ο λόγος για τον οποίο αντικαταστάθηκε ο προϊστάμενος και βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα των αρμόδιων κρατικών λειτουργών, δείχνει ότι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει στο «Νησί των Ανέμων».

Δείχνει ότι οι παθογένειες των περιοχών που συγκεντρώνουν πολύ κόσμο και πολύ χρήμα πολλαπλασιάζονται χρόνο με τον χρόνο και σε μέρη τα οποία βρίσκονται σε χώρες που δεν έχουν εμπειρία στη διαχείριση τέτοιων καταστάσεων, όπως η Ελλάδα, γίνονται επικίνδυνες. Καλός ο τουρισμός, καλή η έκθεση και η προβολή, που ανεβάζουν την αποδοτικότητα του κάθε προορισμού, καλά τα χρήματα που απορρέουν από αυτές τις συνθήκες, αλλά στην… ούγια κρύβονται παγίδες που εγκυμονούν ολέθριες συνέπειες.

Γιατί όπου παράγεται πλούτος δεν συ­γκεντρώνονται μόνο οι επώνυμοι, για να επιδειχθούν και να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Δεν συγκε­ντρώνονται μόνο επαγγελματίες, έμποροι, πάροχοι υπηρεσιών, για να βγάλουν μεροκάματο από τον πολύ κόσμο που έχει πάει για να ξοδέψει. Συγκεντρώνονται και μεγαλοκαρχαρίες του οργανωμένου εγκλήματος, που θέλουν να τα πάρουν όλα, διεθνείς συμμορίες, μαφιόζοι και κάθε καρυδιάς καρύδι, που μυρίζουν από μακριά το χρήμα και διεκδικούν το μερίδιο που τους αναλογεί. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις η μοιρασιά γίνεται με βάση τον νόμο της ζούγκλας, ο ισχυρότερος, ο πιο αδίστακτος, ο πιο επικίνδυνος επικρατεί και παίρνει τη μερίδα του λέοντος. Γιατί, ως λέων ωρυόμενος, ζητών τίνα καταπίη, εισβάλει ο καθένας από αυτούς στον χρυσοφόρο τόπο, για να θυμηθούμε και το ευαγγελικό ρητό, και ως τέτοιος διεκδικεί τα… λάφυρα του τουρισμού.

Και εμείς, ως χώρα, πανηγυρίζουμε για τα έσοδα του νησιού, για το τουριστικό προϊόν που ανεβαίνει, για τα ταμεία του κράτους που γεμίζουν.
Έχουμε ακούσει πολλές φορές για το… κράτος της Μυκόνου, που λέγεται για να υποδηλώσει ότι το πλούσιο νησί δεν έχει καμιά σχέση με την υπόλοιπη… ψωροκώσταινα που υποφέρει. Μόνο που δεν έχουμε α­ντιληφθεί ότι το… κράτος αυτό δεν έχει μόνο χρήματα αλλά και όλα τα αρνητικά παρελκόμενα του πλούτου.

Για αυτήν την κατάσταση, ή μάλλον για το κατάντημα της Μυκόνου, δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε. Αντίθετα θα πρέπει να ανησυχούμε. Δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση αλλά προς αποφυγή. Η Μύκονος έφθασε στο ζενίθ, το κράτος και οι φορείς, τυφλωμένοι από τα χρήματα, δεν είδαν ότι μετά την κορυφή είναι ο γκρεμός και τώρα, που είναι στο χείλος του γκρεμού, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται όλοι τι δεν έκαναν. Βέβαια, είναι τόσα πολλά τα χρήματα που έβγαλαν οι ντόπιοι τόσα χρόνια, που δεν θα φανεί αμέσως το κενό, όμως το κενό στον κρατικό κορβανά θα φανεί πιο νωρίς.

Γιατί η άναρχη τουριστική ανάπτυξη και η ασυδοσία δημιούργησαν στη Μύκονο ένα τέρας, το αποκρουστικό πρόσωπο του οποίου τώρα αποκαλύπτεται και διώχνει τον κόσμο. Ήδη οι αφίξεις στο νησί από την αρχή του χρόνου εμφανίζουν σημαντική πτώση, ενώ το σλόγκαν «Μη Μύκονος» βρίσκει όλο και περισσότερους θιασώτες.

Όταν πηγαίνεις κάπου για να ξεφύγεις από την πολύβουη μεγαλούπολη και βρίσκεις μεγαλύτερη βαβούρα, όταν θέλεις να αποφύγεις το στριμωξίδι και πας κάπου που στριμώχνεσαι περισσότερο, όταν πας κάπου για να χαλαρώσεις και είσαι συνέχεια στην… τσίτα για να μην πέσεις σε κάποιον κακοποιό, τότε δεν ξαναπάς. Όταν οι διακοπές γίνονται… σκοτούρα, δεν τις θέλεις, τις αποφεύγεις ή πας αλλού.

Κάπως έτσι θα γραφτεί και ο επίλογος στη χλιδάτη ιστορία της Μυκόνου, αν δεν ξυπνήσουν οι αρμόδιοι και αν δεν πάρουν μέτρα. Γιατί, είπαμε, μετά την κορυφή αρχίζει ο κατήφορος. Ας φροντίσουν, τουλάχιστον, ο κατήφορος στη Μύκονο να μην οδηγήσει στον γκρεμό…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ