Μ. Αποστολάκη στο “Π”: Το ΠΑΣΟΚ και η ευθύνη του

Της
ΜΙΛΕΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ
Βουλευτού ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Βόρειου Τομέα Αθηνών

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έχει δύο αρνητικά δεδομένα:

1.Την τεράστια αποχή.
2.Το ότι, παρόλο που ο πρωθυπουργός και η ΝΔ είναι ο μεγάλος ηττημένος, δεν αναδείχτηκε ο μεγάλος νικητής, παρά τις ευνοϊκές ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.

Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο από τα τρία μεγάλα κόμματα που είδε το ποσοστό του να ανεβαίνει οριακά, σε αντίθεση με τον εκλογικό καταποντισμό της κυβέρνησης και την περαιτέρω μείωση του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, δεν κατορθώσαμε με τις παρεμβάσεις και το συνολικό πολιτικό μας μήνυμα να φέρουμε πολίτες στην κάλπη, δηλαδή να τους γεννήσουμε ελπίδα, δεν κατορθώσαμε να πείσουμε ότι είμαστε μια πλειοψηφική, εναλλακτική κυβερνητική λύση για τον τόπο, δεν κατορθώσαμε να πετύχουμε τον ορθώς διατυπωμένο εκλογικό μας στόχο, δηλαδή να είμαστε δεύτερο κόμμα σε αυτήν την αναμέτρηση.

Η ασυμμετρία του εκλογικού αποτελέσματος ανάμεσα στην περιφέρεια και στο λεκανοπέδιο αντανακλά μια πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.

Στο λεκανοπέδιο, ο παρεμβατικός ρόλος των βουλευτών δεν έχει σχέση με εκείνον στην περιφέρεια. Στο λεκανοπέδιο αξιολογείται η κυβερνησιμότητα του κόμματος. Και αυτήν την προσδοκία δεν καταφέραμε να την εκφράσουμε με δυναμισμό και προοπτική.

Οι λόγοι ασφαλώς είναι πολλοί. Θα σταθώ σε έναν σημαντικό, προκειμένου ένα αξιόπιστο πολιτικό σχήμα να ανταποκριθεί σε κυβερνητικές ευθύνες.

Αναφέρομαι στον τρόπο λειτουργίας μας και στο πόσο θα χρησίμευε πολιτικά:

1.Ένα 11μελές και όχι 31μελές Πολιτικό Συμβούλιο που συνεδριάζει κάθε εβδομάδα και αποτελεί το κεντρικό καθοδηγητικό όργανο για όλα τα μείζονα πολιτικά και κοινοβουλευτικά ζητήματα, παρέχοντας στιβαρή πολιτική καθοδήγηση και νομιμοποίηση στις πολιτικές αποφάσεις.
2.Η ύπαρξη συμβούλων του προέδρου για την Εξωτερική Πολιτική και την Άμυνα, την Οικονομία, τους Θεσμούς και το Κράτος, την Παιδεία, την Υγεία και την Ενέργεια, οι οποίοι θα συγκροτούν ένα μόνιμο σώμα διαβούλευσης με τον πρόεδρο και θα συνιστούν για την κοινωνία, μαζί με την Κοινοβουλευτική Ομάδα, μια προμετωπίδα αυριανών στελεχών που θα πάρουν το τιμόνι της χώρας και θα κυβερνήσουν με γνώση, δικαιοσύνη, διαφάνεια και υπευθυνότητα.
3.Μια Κοινοβουλευτική Ομάδα που δεν αντιπαρατίθεται την παραμονή της συζήτησης στη Βουλή κρίσιμων νομοσχεδίων, στέλνοντας ένα μήνυμα διαίρεσης και έλλειψης συντονισμού, αλλά τοποθετείται συντεταγμένα, καθώς έχει προηγηθεί μια επίσης συντεταγμένη απόφαση σε ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του κόμματος, νομιμοποιημένη και δεσμευτική για όλες και όλους μας.
4.Ένα κόμμα που έχει οργανωμένους τομείς πολιτικής, στελεχωμένους με επιστήμονες, τεχνοκράτες, επαγγελματίες και ενεργούς πολίτες, οι οποίοι παράγουν πολιτική, τροφοδοτούν την Κοινοβουλευτική Ομάδα και με τον τρόπο αυτό οικοδομείται η ετοιμότητα και η πολιτική επάρκεια που απαιτεί η διακυβέρνηση της χώρας.

Όμως, τα ζητήματα λειτουργίας, όσο σοβαρά κι αν είναι, έπονται του πολιτικού προτάγματος, της πολιτικής συνθήκης που θα ενεργοποιήσει την κοινωνία, θα γεννήσει ελπίδα, θα προκαλέσει ξανά τη συμμετοχή των πολιτών.

Και αυτή η συνθήκη είναι η ενοποίηση του προοδευτικού χώρου.

Το μέλλον απαιτεί γενναιοδωρία. Απαιτεί υπερβάσεις και προσήλωση στο αύριο έναντι του χθες.

Η ενοποίηση ενός κατακερματισμένου και χωρίς πυξίδα σήμερα προοδευτικού χώρου είναι αναγκαιότητα και χρέος.

Το έχουμε κάνει στο παρελθόν, οφείλουμε να το ξαναπετύχουμε. Δεν αναφέρομαι σε κινήσεις κορυφής και συγκυριακές συγκολλήσεις που εξυπηρετούν μόνο τους ενδιαφερόμενους.

Αναφέρομαι σε εκείνον τον πολλαπλασιασμό των δυνάμεων που η Δημοκρατική Παράταξη, με το ΠΑΣΟΚ ως αυθεντικό εκφραστή της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς, έχει στο παρελθόν κάνει πράξη μέσα από ένα αξιόπιστο πολιτικό σχέδιο για τη χώρα, πάνω στο οποίο πρέπει να ξαναγεννηθεί η ελπίδα της νέας αλλαγής.

Αυτή είναι μια αναγκαία συνθήκη για τη μεγάλη επιστροφή όχι μόνο της πλειοψηφικής δημοκρατικής παράταξης αλλά και της επαναφοράς της συμμετρίας του πολιτικού συστήματος, η οποία αποτελεί άμεση, δημοκρατική και θεσμική αναγκαιότητα.

Το αίτημα της κοινωνίας για πολιτική αλλαγή είναι ώριμο. Η δραματική αύξηση των ανισοτήτων, η σκόπιμη ανοχή της αισχροκέρδειας, προκειμένου να προφυλαχθούν εκείνοι οι λίγοι τους οποίους εκπροσωπεί και υπερασπίζεται ο πρωθυπουργός, η δραματική ανεπάρκεια του κράτους, που μόνο επιτελικό δεν είναι, η αδιαφάνεια των προκλητικών απευθείας αναθέσεων, οι επιθέσεις στο κράτος δικαίου και τη λειτουργία των θεσμών, η περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός εκτεταμένων στρωμάτων της κοινωνίας έχουν οδηγήσει την κοινωνία στα όριά της.

Για το ΠΑΣΟΚ, που έχει μια βαριά παρακαταθήκη ελπίδας στον τόπο μας, καθώς προκάλεσε πολλές φορές την ενθουσιώδη συμμετοχή των πολιτών σε μια συλλογική προσπάθεια, υπηρετώντας την ανάγκη της κοινωνίας για αλλαγή, η παρούσα συγκυρία αναδεικνύει μια μεγάλη ευθύνη.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ