Η Ευρώπη σε αναβρασμό μεταξύ ελπίδας και φόβου

Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.

Η Γαλλία, ως συνήθως, είναι πάλι στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων στην Ευρώπη. Οι βουλευτικές ε­κλογές σήμερα θα αλλάξουν το πολιτικό τοπίο στη χώρα, με υποβιβασμό του Προεδρικού κόμματος σε τρίτη δύναμη και πόλωση μεταξύ των δυνάμεων του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν και του ετερόκλητου συνασπισμού της Αριστεράς, με πρωταγωνιστή τον ηγέτη της «Ανυπότακτης Γαλλίας» Μελανσόν.

Το Εθνικό Μέτωπο θα ήταν έτοιμο να συνεργασθεί για μια λύση «συγκατοίκησης» με τον Πρόεδρο Μακρόν, αλλά δηλώνει ότι δεν θα δεχθεί να αναλάβει την πρωθυπουργία, εάν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η κατάκτη­ση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας δεν φαίνεται καθόλου εύκολη και πιθανή. Το ενδεχόμενο αυτό είναι ο μεγαλύτερος συντελεστής αβεβαιότητας για τις εξελίξεις, γιατί θέτει επιτακτικά το θέμα των πιθανών συμμαχιών και των εναλλακτικών λύσεων.

Η σημερινή κατάσταση στη Γαλλία, όσο και αν συγκρίνεται με άλλες καταστάσεις του παρελθόντος, έχει ορισμένες νέες παραμέτρους, που της προσδίδουν εντελώς νέα χαρακτηριστικά και την καθιστούν επίσης παράδειγμα για πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Είναι η παράμετρος των πληθυσμών ξένης προελεύσεως, ισλαμικού θρησκεύματος κατά κύριο λόγο, που εγκαταστάθηκαν και νομιμοποιήθηκαν στη χώρα κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Η ψήφος αυτή έχει νέα χαρακτηριστικά. Αντιπροσωπεύει κατά βάση πολύ συντηρητικούς πληθυσμούς, οι οποίοι όμως συντάσσονται με την Αριστερά, γιατί βλέπουν στον παγκοσμιοποιημένο ιδίως διεθνισμό της μεγαλύτερη ανοχή και προστασία.

Η πόλωση αυτή μεταξύ μιας ανερχόμενης νέας πατριωτικής δεξιάς, όπως το Εθνικό Μέτωπο, και μιας Αριστεράς που επενδύει πολιτικά στους ξένους μετανάστες και Μουσουλμάνους, είναι πολύ επικίνδυνη για τη χώ­ρα, γιατί υποθάλπει την πολιτική οξύτητα και την άνοδο ακραίων απόψεων.

Οι πολιτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταστάσεως στη Γαλλία επηρεάζουν όχι μόνο γενικά την πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη, αλλά ειδικότερα και τον πόλεμο στην Ουκρανία, που έχει αναδειχθεί σε μέγα θέμα της Ευρώπης. Η παράξενη, πολεμοχαρής στρο­φή του Προέδρου Μακρόν, που έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τη Ντεγκολική παραδοσιακή πολιτική ταυτότητα της Γαλλίας, θα υποθηκευθεί από τη νίκη στις εκλογές του Εθνικού Μετώπου. Το τελευταίο κατέστησε σαφές ότι δεν συμμερίζεται τις απόψεις Μακρόν για την αποστολή Γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Δεν διασπά την Ευρωπαϊκή κοινή θέση για υποστήριξη της Ουκρανίας, αλλά απορρίπτει σαφώς κάθε Γαλλική «πρωτοπορία» γι’ αποστολή Γαλλικών στρατευμάτων.

Η ήττα στις Ευρωεκλογές και του Γερμανού Καγκελαρίου Σολτς και της υπουργού Εξωτερικών Μπέρμποκ του Κόμματος των Πρασίνων στέλνει επίσης ένα μήνυμα των ψηφοφόρων και στη Γερμανία, κατά των υπερβολών και των εμμονών στο θέμα της Ουκρανίας.

Οι αναμενόμενες εκλογές, στις αρχές Ιουλίου, στη Μ. Βρετανία είναι επίσης πολύ σημαντικές για τη διαμόρφωση μιας νέας καταστάσεως στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον δεν παρουσιάζει η βέβαιη νίκη των Εργατικών, αλλά η εκπληκτική άνοδος του κόμματος που αντιπολιτεύεται το επίσημο Συντηρητικό κόμμα, έχοντας επικεφαλής τον πρωταγωνιστή του Brexit, Φάρατζ.

Ο τελευταίος παρουσίασε ένα ριζοσπαστικό οικονομικό πρόγραμμα, που υπερφαλαγγίζει το Συντηρητικό κόμμα. Πολύ περισσότερο όμως εξέφρασε ριζοσπαστικές, για τα Βρετανικά δεδομένα, απόψεις για το θέμα της Ουκρανίας και την πολιτική της Ευρώπης απέναντι σ’ αυτό. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ είναι αυτοί που προκάλεσαν τον πόλεμο στην Ουκρανία», είπε. Ξεσηκώθηκε θύελλα εναντίον του από τους υποτελείς. Ως απάντηση όμως έδωσε στη δημοσιότητα ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο, το 2014, με την οποία προειδοποιούσε από τότε ότι οι προκλήσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία, με αφορμή την Ουκρανία, θα οδηγούσαν σε πόλεμο.

Φαίνεται, επομένως, ότι, παρά τη ζοφερή και επικίνδυνη σημερινή κατάσταση, διαμορφώνεται στην Ευρώπη ένα άλλο τοπίο, που βγάζει από το περιθώριο και τον μυκτηρισμό των παγκοσμιοποιητών τον πατριωτικό λόγο και το εθνικό κράτος. Η εξέλιξη αυτή επηρεάζει άμεσα και την ψευδώνυμη Ευρωπαϊκή πολιτική στο θέμα της Ουκρανίας.

Προφανώς, η σημαντικότερη εξέλιξη από την άποψη αυτή είναι οι Αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου. Εάν υπάρξει, όπως φαίνεται πιθανό, αλλαγή Προεδρίας, θα φυσήξει νέος άνεμος στην Ευρώπη και θα μεγαλώσει η ελπίδα για μια σταδιακή επιστροφή σε πιο λογικές και λιγότερο επικίνδυνες καταστάσεις, όσες επιφυλάξεις και αν έχει κανείς για τα μειονεκτήματα και την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του διαφαινόμενου νέου Προέδρου.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να αποκλίνει από την επικίνδυνη κατευναστική πολιτική με την Τουρκία, πιστεύοντας ότι εξασφαλίζει μ’ αυτήν «ησυχία» κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του.

Στο πνεύμα αυτό, πολλαπλασιάζει τις κινήσεις δήθεν καλής θελήσεως, όταν η άλλη πλευρά πολλαπλασιάζει, αντιθέτως, τις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις. Η Τουρκική πλευρά αμφισβητεί τώρα και εκδίδει ΝΟΤΑΜ και κατά της διελεύσεως υποβρυχίου καλωδίου μέσα από τη «Γαλάζια Πατρίδα», την οποία διεκδικεί ως Τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Ποιο είναι, επομένως, το νόημα χειρονομιών όπως η συνεργασία με την Τουρκία για την εκλογή Τούρκου Γενικού Γραμματέα του ΟΑΣΕ; Ο ΟΑΣΕ, Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, μπορεί να βρίσκεται σήμερα σε κρίση, μετά την κατάρρευση των σχέσεων της Ευρώπης με τη Ρωσία. Είναι όμως αυτό λόγος για να έρχεται η Ελλάδα και να υποστηρίζει την εκλογή Τούρκου διπλωμάτη στη θέση αυτή; Τι σημαίνει αυτό για την κατεχόμενη Κύπρο; Τι σημαίνει για τις Τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος; Εκφράζει η Τουρκία, με τη γνωστή αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική της, το πνεύμα του ΟΑΣΕ;

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν πολλαπλασίασε, προσφάτως, τον στρατιωτικό προϋπολογισμό της Άγκυρας σε ένα πρωτοφανές επίπεδο. Επανέρχεται ξεκάθαρα στην πολιτική της κατακτήσεως της υπεροπλίας για να επιβάλει με την ισχύ τις διεκδικήσεις, τις οποίες φροντίζει να προωθεί συστηματικά. Ήλπιζε ότι θα επετύγχανε την υπεροπλία με τα F-35. Πίστεψε όμως, από υπεροψία, ότι μπορούσε να επιτύχει την απόκτηση ταυτοχρόνως των F-35 και των S-400.

Αυτός ο λάθος υπολογισμός τού στέρησε τα F-35. Επανέρχεται με έναν νέο σχεδιασμό, διαθέτοντας πρωτοφανείς οικονομικούς πόρους γι’ αυτόν τον σκοπό.

Αυτή είναι η πραγματική Τουρκική πολιτική και η Ελλάδα δεν μπορεί να μην αντετοιμάζεται και, πολύ χειρότερα, να βοηθά την Τουρκία να συγκαλύπτει την πολιτική της.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: ertnews.gr