Θεανώ Φωτίου: Συνεχίζεται η επικοινωνιακή εξαπάτηση των αναπήρων από την κυβέρνηση

– Προτάσεις της Νέας Αριστεράς για κατεπείγοντα μέτρα υπέρ της αναπηρίας

Μιλώντας στην υποεπιτροπή της Βουλής για θέματα Αναπηρίας, επί της παρουσίασης που έκανε ο Γενικός Γραμματέας Κοιν. Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της Φτώχειας . Πύρρος για τις πολιτικές για τους ανάπηρους και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη μακροχρόνια φροντίδα η Θεανώ Φωτίου τόνισε:

Σήμερα παρουσιάστηκαν και πάλι τα υποτιθέμενα πεπραγμένα της κυβέρνηση που περιλαμβάνονταν  στην  Εθνική Στρατηγική για τα ΑμεΑ τη διαβούλευση της οποίας διέκοψε η κυβέρνηση, στις 23 Μαΐου, για να την παρουσιάσει στη Βουλή για προεκλογικούς λόγους.  Όμως τα δήθεν  πεπραγμένα, ή δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη, όπως η πρώιμη παρέμβαση  και η επαγγελματική αναδοχή, ή έχουν αποτύχει, όπως ο Προσωπικός Βοηθός που, αντί των 2000 ωφελούμενων που έπρεπε να υπάρχουν σήμερα, πληρώθηκαν στο τέλος Μαΐου  μόνον 910 προσωπικοί βοηθοί με 672.000 €.

Η Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας δεν ελέγχει τα νομοσχέδια και περνάνε αντιαναπηρικές νόμοι όπως η κατάργηση της μοριοδότησης αναπήρων για εργασία Αορ. Χρόνου στο Δημόσιο ή το νομοσχέδιο για κατάργηση του αμετάθετου των στρατιωτικών με χρόνιες παθήσεις  ή  με σύζυγο ή παιδιά ΑμεΑ. Η Πύλη αναπηρίας δεν έχει διασφαλίσει τη διαλειτουργικότητα του ΕΦΚΑ, των ΚΕΠΑ και του ΟΠΕΚΑ, ούτε ενημερώνει τους ανάπηρους για τα προσβάσιμα κτίρια και χώρους. Η ψηφιακή κάρτα είναι απλώς έντυπη, χωρίς τσιπ,  και δεν συνδέεται με τον ηλεκτρονικό φάκελο του αναπήρου. Φέτος μειώθηκαν οι εκπαιδευτικοί στήριξης των ανάπηρων παιδιών στη συμπεριληπτική εκπαίδευση, με ένα άτομο να στηρίζει 3-4 παιδιά σε διαφορετικά σχολεία. Ενώ η αποϊδρυματοποίηση δεν έχει ξεκινήσει, όπως αποδεικνύεται από την υπερπληρότητα των δομών ανήλικων και ενήλικων ΑμεΑ, και είναι αστείο να προβάλλεται  η ίδρυση νέων ΣΥΔ, όταν μέσα σε 4 χρόνια εγκαινιάστηκαν μόνον 3 νέες.  Δεν επαρκούν οι δημόσιοι Βρεφονηπιακοί Σταθμοί για παιδιά ΑμεΑ και οι ιδιωτικοί δεν τα δέχονται. Δεν αποζημιώνονται τα ΚΔΑΠΑμεΑ για ωφελούμενους άνω των 22 ετών. Και δεν υπάρχει καμία διασφάλιση της χρηματοδότησης των προγραμμάτων που καλύπτονται από το Ταμείο Ανάκαμψης το οποίο λήγει το 2025.

Η βουλεύτρια συνέχισε καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις της Νέας Αριστεράς για κατεπείγοντα μέτρα ουσιαστικής αρωγής και κοινωνικής ένταξης των αναπήρων:

1. Γενναία αύξηση στα αναπηρικά επιδόματα. Η αύξηση, κατά 8%, των αναπηρικών επιδομάτων, όταν η αγοραστική τους δύναμη στην ουσία μειώθηκε κατά 15-30%, προφανώς δεν επαρκεί. Και δωρεάν παροχή των εργαλείων  αξιοπρέπειας (τεχνητά μέλη, εξαρτήματα κ.λπ).
2. Ανασχεδιασμός και επαρκής χρηματοδότηση υφιστάμενων προγραμμάτων όπως ο Προσωπικός Βοηθός Αναπήρου. Να αρθεί το ηλικιακό όριο των 65 ετών, να δοθεί η δυνατότητα και στους συγγενείς, κυρίως τις  γυναίκες, αόρατες  κατ’ οίκον  φροντίστριες, να γίνουν προσωπικοί Βοηθοί και να καταργηθεί η κλήρωση μέσω αλγόριθμου.
3. Νέα μέτρα για την προσβασιμότητα στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον, την πολιτιστική δημιουργία και τον αθλητισμό. Να σταματήσουν οι παρατάσεις για επίτευξη  προσβασιμότητας   σε νοσοκομεία, σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες κ.λπ. και να ορισθούν ποινές μη συμμόρφωσης. Όλη η σχετική πληροφόρηση να ανεβαίνει στην Ψηφιακή Πύλη Αναπηρίας
4. Να προχωρήσει η συμπεριληπτική εκπαίδευση ανάπηρων και μη ανάπηρων παιδιών με χρηματοδότηση από τακτικό προϋπολογισμό και ευρωπαϊκούς  πόρους (Ταμείο Ανάκαμψης  και ΕΣΠΑ).
5. Άμεση ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων που σήμερα βρίσκονται υπό κατάρρευση με μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό.
6. Να ολοκληρωθεί με ταχείες  διαδικασίες  η στελέχωση των ΚΕΠΑ με ιατρικό, νοσηλευτικό ή άλλο προσωπικό και να υπάρξει πραγματική  διαλειτουργικότητα των πληροφοριακών συστημάτων των φορέων
7. Να γίνει πραγματικά ψηφιακή η κάρτα αναπηρίας και να συνδεθεί με τον ηλεκτρονικό φάκελο  του αναπήρου για να δίνει άμεσα πρόσβαση  στις παροχές που αντιστοιχούν στην τρέχουσα κατάσταση του αναπήρου.

Τέλος, σε ό,τι αφορά το Σχέδιο Δράσης για τη μακροχρόνια φροντίδα, αυτό δεν υπάρχει προς το παρόν. Η φροντίδα απαιτεί τον δημόσιο βραχίονα ενός ενιαίου δικτύου υγείας-πρόνοιας με ακροτελεύτια  σημεία νέες ή ενισχυμένες υφιστάμενες δομές στους δήμους.