Γρ. Ζαρωτιάδης στο “Π”: Ο Μητσοτάκης μισεί τα ελλαδικά μας προϊόντα
Τα ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας είναι πρώτιστης σημασίας. Αφορά την αγωνία των ανθρώπων της υπαίθρου, των εκπροσώπων του αγροτοκτηνοτροφικού και διατροφικού τομέα, των μικρομεσαίων και μεσαίων επιχειρήσεων, εκείνων του χώρου της παροχής υπηρεσιών. Είναι μια αγωνία έντιμη, μια υπαρξιακή αγωνία.
Στις συζητήσεις και τις προτάσεις για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας δεν συμπεριλαμβάνεται, στην ένταση και στην έκταση που της αναλογεί, η λεγόμενη «δημιουργική οικονομία». Και ας φιγουράρει διεθνώς η συγκεκριμένη ορολογία σε εκατοντάδες τίτλους βιβλίων και επιστημονικών άρθρων.
Οι ελληνικοί οίνοι, τα κρασιά μας, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν την παραγωγή των Χιλιανών. Στη Χιλή οι αμπελουργικές εκτάσεις είναι τεράστιες, η παραγωγή κρασιού ανάλογη και τα χιλιανά κρασιά είναι πάμφθηνα στην παγκόσμια αγορά. Ποιο είναι το πλεονέκτημα του ελληνικού κρασιού και πώς μπορεί να σταθεί με επιτυχία στη διεθνή αγορά; Η ποιότητα.
Πρέπει να παράγουμε προϊόντα ποιοτικά, με υψηλή συμβολική και αντίστοιχη προστιθέμενη αξία. Σε προεκλογική επίσκεψή μας σε οινοπαραγωγική περιοχή πληροφορηθήκαμε ότι τοπική οινοβιομηχανία συνεργάζεται με αναγνωρισμένους ζωγράφους, οι οποίοι φιλοτεχνούν τις ετικέτες των φιαλών της. Εδώ βρισκόμαστε στην καρδιά της δημιουργικής οικονομίας (creative economy) ή, άλλως, δημιουργικών κλάδων (creative industries) ή της «αισθητικής οικονομίας» και, από ιστορική εξελικτική οπτική ιδωμένο το φαινόμενο, στην καρδιά του «αισθητικού καπιταλισμού».
Μένω στο παράδειγμα των οίνων με τις δημιουργικά φιλοτεχνημένες ετικέτες, για να προσθέσω και το επόμενο στοιχείο της δημιουργικής οικονομίας στη συγκεκριμένη περίπτωση: το design σχέδιο των φιαλών κρασιού. Η αξία του προϊόντος αυξάνεται μέσω του design της φιάλης, της γραφιστικής της ετικέτας, της διαφήμισης κ.ο.κ. Γύρω από ένα μπουκάλι κρασί εκτυλίσσονται διάφορες δραστηριότητες της δημιουργικής οικονομίας.
Και, φυσικά, υπάρχουν παρεμβάσεις των κρατών, όπου ανιχνεύονται τρόποι και δυνατότητες για την ενίσχυση των φορέων της δημιουργικής οικονομίας. Το φάσμα των δραστηριοτήτων της τελευταίας είναι τεράστιο, από τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις μέχρι την αρχιτεκτονική, τη διασκέδαση, τη μόδα, την κεραμική και τις διαδικτυακές υπηρεσίες.
Ο κλάδος της δημιουργικής οικονομίας βρίσκεται και αυτός –όπως και πολλοί άλλοι στο χώρο του μικρομεσαίου επιχειρείν– στο στόχαστρο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία έχει μετατρέψει τη χώρα σε πεδίο των πιο ληστρικών μορφών καπιταλισμού που γνώρισε αυτός ο τόπος. Η πολιτική των καταναγκαστικών συγκεντροποιήσεων και η πριμοδότησή τους αντίκειται σε κάθε πιθανότητα ανάταξης της ελληνικής οικονομίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας παλιακός του εγχώριου καπιταλισμού. Και μάλλον εμπνέεται από αυτόν και ακολουθεί τις χειρότερες εκδοχές του. Γι’ αυτό μισεί και τα ελλαδικά μας προϊόντα.
* Ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης είναι Καθηγητής Οικονομικών, με πλειάδα διεθνών δημοσιεύσεων σε θέματα διεθνών σχέσεων και οικονομικής ανάπτυξης. Διετέλεσε Κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών και είναι μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του ΑΠΘ. Είναι Πρόεδρος της Ένωσης Οικονομικών Πανεπιστημίων Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης και Παρευξείνιων Χωρών (ASECU), Διευθυντής του Εργαστηρίου Παρευξείνιων και Μεσογειακών Μελετών και Μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του Δικτύου SDSN του ΟΗΕ για τη Μαύρη Θάλασσα. Συμμετείχε ως Ειδικός Σύμβουλος στη σύνταξη γνωμών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής. Είναι Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Προοπτικής και διατηρεί συνεχή και άμεση επαφή με την πραγματική οικονομία, τώρα ως Αντιπρόεδρος του ΔΣ της εταιρείας επίπλων γραφείου ΔΡΟΜΕΑΣ.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ