Στ. Κουτρής στο “Π”: Χριστιανισμός και Ευρώπη
Του
ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΥΤΡΗ
Υποψήφιου Ευρωβουλευτή με τη ΝΙΚΗ,
Αντιστρατήγου ε.α.
Τα τελευταία χρόνια, στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυριαρχεί (καλύτερα, επιβάλλεται) μια ατζέντα αντινατιβισμού, αποχριστιανοποίησης, ουσιαστικής υποδούλωσης των λαών και φίμωσης κάθε αντίθετης άποψης προς μια ιδιάζουσα και επιβαλλόμενη «πολιτική ορθότητα».
Εκατομμύρια μουσουλμάνοι εισβάλλουν στο έδαφος της Ευρώπης, ο κόσμος βουλιάζει στα χρέη, επιβάλλονται λιτότητες και «υποχρεωτικότητες» και η Ευρώπη προπαγανδίζει υπέρ της πολυπολιτισμικότητας και της ανοχής στη διαφορετικότητα. Η πολυπολιτισμικότητα είναι μια νοσηρή και αφύσικη κατάσταση. Κανένα έθνος δεν γεννιέται πολυπολιτισμικό. Όταν μετατρέπεται σε τέτοιο, όμως, οδηγείται σε εθνική, πολιτική, κοινωνική, ηθική αλλά και οικονομική παρακμή και εντέλει στην καταστροφή. Το μεγάλο πείραμα εδώ και 30 περίπου χρόνια στην Αμερική απέτυχε και γεύονται τώρα τους πικρούς καρπούς του.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς, λειτουργούν μηχανισμοί προπαγάνδας, δρουν λομπίστες και διαμορφωτές άποψης που προάγουν την πολυπολιτισμικότητα και τη διαφορετικότητα. Κυβερνήσεις παραδομένες στη διεθνή ελίτ, εταιρείες-κολοσσοί, μεγάλοι τραπεζικοί οίκοι, διεθνείς οργανισμοί, ελεγχόμενα και διαπλεκόμενα Μέσα Ενημέρωσης και εφημερίδες ενώνουν δυνάμεις σε μια διεθνή προσπάθεια για την επιβολή τού «διαίρει και βασίλευε». Κάθε αντίθετη άποψη καταδικάζεται και εξοβελίζεται ως ρατσιστική, ακραία, φασιστική και λαϊκίστικη.
Στη φαρέτρα τους διαθέτουν πολλά βέλη για τη δήθεν προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι, νομοθετούν σχετικά και λένε όχι στην ισλαμοφοβία, όχι στην ομοφοβία, όχι στον αντισημιτισμό και σε άλλες εφευρημένες «…φοβίες» για διάφορα θέματα, ακόμη και για ανώμαλα, αφύσικα, μη κανονικά, τα οποία πρέπει δήθεν να «προστατευθούν», και έτσι προπαγανδίζονται ως διαφορετικά, φυσικά, κανονικά, άξια προστασίας και οι λαοί εξαναγκάζονται να τα ασπαστούν. Από την ανοχή προχωρήσαμε σταδιακά στην αποδοχή και τώρα στην επιβολή με το ζόρι καταστάσεων ξένων προς την παράδοση, τον πολιτισμό και το κοινό αίσθημα ζωής των Ευρωπαίων και των Ελλήνων.
Σιγά σιγά, όλη αυτή η προσπάθεια δρα σε βάρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού και των θεμελίων των κοινωνιών μας. Ο άκρατος, εγωιστικός δικαιωματισμός ροκανίζει τα θεμέλια της Ευρώπης και της πατρίδας μας, που πολύ απλά είναι: το ελληνικό πνεύμα, η ρωμαϊκή αίσθηση δικαίου και το χριστιανικό μήνυμα.
Ναι στην προστασία κάθε ανθρώπου με ιδιαιτερότητα, όχι όμως στην υποκρισία κάποιων ελίτ που «διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον». Γιατί όταν πρόκειται για σφαγές χριστιανών από ισλαμιστές, για επιθέσεις εξτρεμιστών του ISIS και της Μπόκο Χαράμ, για εξισλαμοποίηση και γκετοποίηση ολόκληρων ευρωπαϊκών πόλεων και, τέλος, για λαθραία εισβολή ορδών μουσουλμάνων, μεταξύ των οποίων και ισλαμιστών, μέσω των μεταναστευτικών ροών, τότε σωπαίνουν. Τότε στρουθοκαμηλίζουν. Τότε αναλαμβάνει η «αστυνομία σκέψης» και επιβάλλεται μια «ομερτά», που εξαναγκάζει στην άμβλυνση των θρησκευτικών, πολιτισμικών και εθνικών διαφορών, στην πτώση του επιπέδου του διοικούμενου λαού (όχι του έθνους), στην εξαθλίωση, στους μισθούς πείνας, στα επιδόματα, στην ανοχή στην εγκληματικότητα, στα στρεβλά πρότυπα για τα παιδιά μας, στη σήψη και στον εξανδραποδισμό, με στόχο να νιώσει τελικά το έθνος ότι είναι μειονότητα στην ίδια του τη χώρα, ανήμπορο να αντιδράσει.
Ο εξαναγκασμός, άλλωστε, είναι η ειδοποιός διαφορά. Ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία ανέκαθεν έρχονταν σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες, με σεβασμό και πνεύμα κατανόησης. Δεν ανέχθηκαν όμως, ούτε πρόκειται να ανεχθούν, τη διαστρέβλωση των Ιερών και των Οσίων τους, και την «κλοπή» της Πατρίδας, του Έθνους.
Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που χρειάζεται να στηθούν αναχώματα, κατ’ αρχάς πνευματικά και ακολούθως ψυχικά, στα άτομα και στις κοινωνίες. Χρειάζεται αναβάπτιση και επαναχριστιανισμός της Ευρώπης. Χρειάζεται ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών για την εισαγωγή του όρου «χριστιανοφοβία» στα επίσημα κείμενα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής, ώστε να θεσπιστούν μέτρα κατά των διωγμών και των εκτοπίσεων των χριστιανών σε μουσουλμανικές χώρες, ιδίως σε όμορες ή και συνδεδεμένες με την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και για την προστασία στο εσωτερικό της Ευρώπης της χριστιανικής πίστεως και της ορθόδοξης ομολογίας.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ