Μετέτρεψαν τις επιδοτήσεις σε δάνεια, για να έχουν… ομήρους τους Πόντιους που παλιννόστησαν

Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς

Μια συνταρακτική αποκάλυψη έκανε ανήμερα της επετείου της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ο γνωστός νομικός και υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Εθνικό Μέτωπο Φώτης Μπαμπάνης, ο οποίος έχει οργανώσει εδώ και χρόνια σταυροφορία για να απαλλάξει τους Πόντιους από μια άδικη και ανάλγητη μεθόδευση του κράτους, που απειλεί να καταστρέψει τη ζωή τους.

Σύμφωνα με όσα μας είπε σε σχετικό ρεπορτάζ που κάναμε, η Πολιτεία μετέτρεψε σε δάνεια τις επιδοτήσεις που είχε πάρει από την ΕΕ για να τις δώσει στους παλιννοστούντες Ελληνοπόντιους από την πρώην ΕΣΣΔ και τώρα τους απειλεί με κατασχέσεις και δέσμευση λογαριασμών, αν δεν τα επιστρέψουν!

Συγκεκριμένα, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991, επί Γκορμπατσόφ, η ΕΕ, για να βοηθηθούν να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη τους οι ευρωπαϊκής καταγωγής κάτοικοι των χωρών που ανεξαρτητοποιήθηκαν, όπως οι Βαλτικές Χώρες, η Αρμενία, η Ουκρανία, η Μολδαβία κ.λπ., έδωσε στις χώρες υποδοχής γενναίες επιχορηγήσεις. Με τα χρήματα αυτά οι παλιννοστούντες θα αγόραζαν σπίτια, θα έστηναν δουλειές, για να ζήσουν, και θα μπορούσαν να τα φέρουν βόλτα για τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια της προσαρμογής τους στη νέα πραγματικότητα.

Για τον λόγο αυτό, σε κάθε χώρα συστήθηκαν οργανισμοί που εισέπραξαν τα κονδύλια για να τα μοιράσουν στους παλιννοστούντες. Μάλιστα, είναι γνωστή και η επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας», που είχε ξεκινήσει επί Σαμαρά, με σκοπό όσοι ομογενείς επέστρεψαν να έχουν εξασφαλισμένη στέγη και εργασία.

Οι περισσότεροι από τους τότε παλιννοστούντες ήταν Πόντιοι, που μάλιστα αντιμετωπίστηκαν ως αλλοεθνείς από κάποιους… Ελληναράδες, που τους αποκαλούσαν… Ρωσοπό­ντιους, ασχέτως αν είναι καθαρά ελληνικό φύλο, και μάλιστα περισσότερο Έλληνες από κάποιους γηγενείς.

Για τη διαχείριση των κονδυλίων της ΕΕ δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Αποκατάστασης Παλιννοστούντων Ελλήνων, που έδωσε τις επιδοτήσεις και οι άνθρωποι πήραν σπίτια, έφτιαξαν δουλειές και μπήκαν σε έναν ρυθμό. Το 2003, όμως, το Ίδρυμα έκλεισε λόγω έλλειψης πόρων και δεν μπορούσε να στηρίξει άλλους. Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων «ΑΡ­ΓΩ» κ. Σοφιανίδης, με τον οποίο επικοινωνήσαμε, μας είπε ότι υπολογίζεται ότι το Ίδρυμα πήρε από τα ευρωπαϊκά προγράμματα γύρω στα 500 εκατ. δραχμές, τότε, αλλά εκείνα που έδωσε στους παλινοστούντες ήταν ελάχιστα. Ποτέ δεν έγινε λογιστικός έλεγχος, για να διαπιστωθεί πού πήγαν τα υπόλοιπα χρήματα, γιατί προφανώς… μαζί τα φάγαμε.

Επειδή, όμως, τα χρήματα έπρεπε να δικαιολογηθούν, έστω και ως διεκδικούμενα, το κράτος σκέφτηκε να τα… φορτώσει και πάλι στον κόσμο. Έτσι, τις επιδοτήσεις που έδωσε τις μετέτρεψε σε δάνεια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Δηλαδή, κάποιος πήρε δωρεάν επιδότηση και μετά του είπαν ότι δεν ήταν επιδότηση αλλά δάνειο, και «αυτά που πήρες μας τα χρωστάς»! Και μάλιστα η Εθνική Τράπεζα εξέδωσε και διαταγές πληρωμής σε βάρος των άτυχων Ποντίων που πήραν επιδότηση, αλλά τους… προέκυψε δάνειο που δεν μπορούσαν να το πληρώσουν, τη στιγμή που δεν υπήρχε δανειακή σύμβαση. Δηλαδή, τους βγάζει διαταγή πληρωμής για δάνειο το οποίο δεν υπέγραψαν ποτέ, γιατί ποτέ δεν συνήψαν σύμβαση δανείου με την τράπεζα! Αυτά, βέβαια, μόνο στην Ελλάδα γίνονται… Κι όχι μόνο αυτά αλλά και άλλα, ακόμα χειρότερα, αφού ο νόμος που μετατρέπει τις επιδοτήσεις σε δάνεια προβλέπει και αμοιβές τραπεζών αλλά και ληστρικά επιτόκια, που κυμαίνονται από 7,6% μέχρι 8%. Όλα αυτά, βέβαια, καλούνται να τα πληρώσουν οι Έλληνες του Πόντου, που είχαν την αφέλεια να πιστεύουν ότι υπάρχει μια μητέρα πατρίδα έτοιμη να τους αγκαλιάσει και όχι να τους… δαγκώσει.

Ακριβώς, όμως, για να μην ανα­γκαστούν είτε να ξεπουληθούν είτε να ξεσπιτωθούν οι παλιννοστούντες, ο Φώτης Μπαμπάνης ξεκίνησε μια σταυροφορία υποστήριξής τους με όλα τα μέσα που του δίνει ο νόμος αλλά και η τεράστια εμπειρία του σε θέματα δανείων, καταθέτοντας ομαδικές αγωγές κατά του Ελληνικού Δημοσίου.

Η κίνηση αυτή είναι μονόδρομος για να βρουν το δίκιο τους οι παλιννοστούντες, καθώς η κάθε νίκη τους, το κάθε κερδισμένο δικαστήριο θα είναι ένα ηχηρό χαστούκι σε ένα άδικο και αναξιόπιστο κράτος.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ