Β. Ταλαμάγκας στο “Π”: Πόσο μπορεί να διευρυνθεί η Ευρώπη;

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ

Ακριβώς 20 χρόνια συμπληρώθηκαν την 1η Μαΐου από την προς Ανατολάς διεύρυνση της ΕΕ, με την εισδοχή οκτώ ανατολικοευρωπαϊκών χωρών, της Κύπρου και της Μάλτας.

Στο πλαίσιο της ενιαίας αγοράς, τα νέα μέλη είχαν την ευκαιρία να αναπτύξουν την οικονομία τους. Η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και η ελευθερία των ΜΜΕ ενισχύθηκαν. Εξαίρεση αποτέλεσαν η Πολωνία και η Ουγγαρία, ωστόσο, στην Πολωνία η κατάσταση βελτιώνεται μετά την πρόσφατη αλλαγή κυβέρνησης.

Οι επόμενοι υποψήφιοι έχουν χτυπήσει προ πολλού την πόρτα της Ευρώπης.

Έξι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων φιλοδοξούν να προσχωρήσουν το ταχύτερο δυνατόν, ενώ καθεστώς υποψήφιας χώρας έχουν λάβει η Ουκρανία, η Μολδαβία και η Γεωργία.

Οι παρατηρητές πιστεύουν ότι η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων θα υλοποιηθεί σταδιακά, ξεκινώντας από την Αλβανία, τη Βόρεια Μακεδονία και το Μαυροβούνιο.

Σερβία και Κόσοβο πρέπει να διευθετήσουν τις διαφορές τους πριν γίνουν μέλη της ΕΕ. Ωστόσο, η ΕΕ δεν μπορεί να περιμένει για πολύ ακόμη την οριστική διευθέτηση, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι οι υπόλοιπες υποψήφιες χώρες καθίστανται όμηροι διμερών διαφορών ανάμεσα στο Βελιγράδι και την Πρίστινα.

Η προσχώρηση της Ουκρανίας θα αποτελούσε ένα τεράστιο πείραμα για τη συνοχή της Ευρώπης. Πρόκειται για μια τεράστια, αγροτική χώρα, τραυματισμένη από τον πόλεμο και με άλυτα σοβαρά γεωπολιτικά ζητήματα.

Το κυριότερο, όμως, από όλα είναι ότι θα απαιτηθεί μια γενναία αναδιάρθρωση του κοινοτικού προϋπολογισμού.

Αυτό θα σήμαινε ότι χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, που σήμερα επωφελούνται τα μέγιστα από ευρωπαϊκά κονδύλια, θα πρέπει πλέον να συνεισφέρουν στον προϋπολογισμό περισσότερα χρήματα από όσα εισπράττουν. Μπορεί να είναι αυτό βιώσιμο;

Δυστυχώς, η λεγόμενη ευρωπαϊκή νομενκλατούρα κοιτάζει περισσότερο το γεωπολιτικό στοιχείο και λιγότερο την οικονομική επιβίωση των χωρών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αποτελούν γενεσιουργές αιτίες κοινωνικών αναταραχών και φυγόκεντρων κινήσεων από τον ευρωπαϊκό πυρήνα.
Μπορεί να υπάρξει νέα διεύρυνση σε αυτό το σκηνικό; Αν αποφασιστεί άμεσα, τα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μεγαλώσουν στο έπακρο.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ