Τι άλλο θα πρέπει να δούμε στα σχολεία για να αντιδράσουμε;

May 20, 2024 στις κατηγορίες ΕΙΔΗΣΕΙΣ,ΤΟ ΘΕΜΑ,

Τα έχουμε δει όλα στα σχολεία, οπότε η διακίνηση ναρκωτικών και παραισθησιογόνων χαπιών ακόμα και ανάμεσα σε 16χρονους μαθητές δεν μας προξενεί εντύπωση. Εκείνο που μας εντυπωσιάζει είναι η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουν το θέμα οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί.

Δεν αντέδρασαν καθόλου μπροστά σε αυτές τις αποκαλύψεις. Δεν… ίδρωσε το αυτί κανενός. Αντιμετώπισαν την περίπτωση σαν κάτι που θα γινόταν, που θα έπρεπε να γίνει, που είναι η εξέλιξη όσων έχουμε δει μέχρι σήμερα. Με λίγα λόγια, ούτε οι γονείς σοκαρίστηκαν ούτε οι καθηγητές. Το ότι πολλά από τα παιδιά της επόμενης γενιάς θα είναι πρεζόνια και εξαρτημένα από τα ναρκωτικά δεν ενοχλεί κανέναν.

Το ότι η κοινωνία που διαμορφώνουμε για το μέλλον θα έχει πολλά μέλη που για να λειτουργήσουν θα θέλουν τη δόση τους και για να τη βρουν θα κάνουν τα πάντα δεν μας πειράζει, δεν μας κα κοφαίνεται. Τι θα πρέπει να δούμε στα σχολεία για να αντιδράσουμε; Τι θα μας ξεσηκώσει, τι θα μας κάνει να αγανακτήσουμε, να φωνάξουμε, να πούμε «ως εδώ»; Πόσο πλαδαρή, αδιάφορη, αφασική έχει γίνει η κοινωνία μας, που δεν αντιδρά όταν μαθαίνει πως στα σχολεία πουλάνε τα ναρκωτικά όπως τις… τυρόπιτες; Αλήθεια, αυτοί οι γονείς δεν ανησυχούν; Δεν ανατριχιάζουν όταν βλέπουν πως τα παιδιά τους αντί για το σχολείο πηγαίνουν σε… παζάρι ναρκωτικών – ποιος ξέρει και ποιων άλλων ουσιών;

Οι καθηγητές δεν αισθάνονται την ανάγκη να εξαφανίσουν τα ναρκωτικά από τα σχολεία τους, να μην τους μείνει η ρετσινιά ότι με την ανοχή τους έγιναν οι μαθητές πρεζόνια; Εκτός κι αν θεωρούν τα ναρκωτικά μέρος της… διδακτέας ύλης ή αξεσουάρ των σύγχρονων σχολείων, οπότε καλά κάνουν και δεν μιλάνε…

Βέβαια, μόλις ψηφίστηκε ο νόμος που επιτρέπει τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας, οι καθηγητές ξεσηκώθηκαν, οι μαθητές έκαναν καταλήψεις, οι γονείς έτρεχαν από πορεία σε πορεία. Κατά την κρίση τους, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα κάνουν πολύ περισσότερο κακό στη νεολαία μας, στην κοινωνία, από τα ναρκωτικά. Και έσπευσαν όλοι να αντιδράσουν. Τα κόμματα ξιφούλκησαν, οι βουλευτές εξανέστησαν, οι διάφοροι φορείς βγήκαν στους δρόμους.

Για τα ναρκωτικά, που τα σχολεία έχουν γίνει τα καλύτερα σημεία πώλησής τους, δεν ακούστηκε κιχ. Δεν μίλησε κανένας. Άγνοια κινδύνου, διαστροφή ή βλακεία; Τίποτα από όλα αυτά. Απλά υποκρισία. Η οποία σήμερα μπορεί να μη στοιχίζει τίποτα, αλλά στο μέλλον, όταν το άνθος της κοινωνίας θα είναι καμένο από τις ουσίες και δεν θα μπορεί να κουνηθεί, θα κληθούμε να πληρώσουμε τις συνέπειες με τόκο και επιτόκιο. Θα είναι, όμως, αργά, γιατί αυτό το ταξίδι δεν έχει επιστροφή.

Ο γκρεμός δεν έχει πάτο. Και το χειρότερο είναι πως αντί να τον αποφύγουμε τρέχουμε να προλάβουμε να πέσουμε πρώτοι…