Ν. Κακλαμάνης στο “Π”: Ως εδώ και μη παρέκει…
Του
ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ
Βουλευτή ΝΔ Α’ Αθηνών
Εννέα χρόνια πριν (3 Ιουνίου 2015), είχα καταθέσει μια ερώτηση προς τους τότε υπουργούς Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νίκο Βούτση, με την οποία εξέφραζα την ανησυχία μου για τη στάση της κυβέρνησης της Αλβανίας, που έθετε ευθέως θέμα θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων.
Τι είχε συμβεί τότε; Η Αλβανία του κ. Ράμα είχε καταθέσει διάβημα προς την Αθήνα και ζητούσε να τροποποιηθεί το πρόγραμμα ερευνών για υδρογονάνθρακες που η Ελλάδα είχε προαναγγείλει από το 2011 (!) σε περιοχή πάνω από τα Ιωάννινα.
Για μία ολόκληρη τετραετία, τα Τίρανα δεν είχαν φέρει την ελάχιστη αντίδραση. Εντελώς «συμπτωματικά», το πρόβλημα για τον αλβανό πρωθυπουργό προέκυψε αίφνης μετά από συνάντηση που είχε με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το κόμμα των Τσάμηδων, ο ηγέτης των οποίων δήλωνε ανερυθρίαστα: «Όταν οι Αλβανοί της Τσαμουριάς στην Ελλάδα θα κερδίσουν τα δικαιώματά τους, σύντομα θα έχουμε και τσάμη αντιπρόεδρο στη Βουλή της Ελλάδας»!
Το 2018, όντας αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ζήτησα να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή για τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από τις αστυνομικές αρχές της Αλβανίας, αν και υπήρξαν αντιδράσεις ακόμη και από την κυβερνητική πλευρά.
Στις 19 Μαΐου 2023, με αφορμή τη «στημένη» φυλάκιση του Φρέντι Μπελέρη, που είχε εκλεγεί δήμαρχος, έγραφα: «Από τους τυράννους των Τιράνων στις χίμαιρες στη Χειμάρρα».
Γιατί, όμως, επιστρέφω στο απώτερο αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν;
Επειδή το μοναδικό «Albania show» που οργάνωσε ο κ. Ράμα την περασμένη Κυριακή στο Γαλάτσι αλλά και οι εθνικιστικές «κορόνες» που χρησιμοποίησε για το «αλβανικό μεγαλείο» δεν με εξέπληξαν διόλου.
Νομίζετε ότι κατά τύχη προκάλεσε με την έλευσή του στην Αθήνα μόλις λίγες ώρες πριν ο έλληνας πρωθυπουργός επισκεφθεί την Άγκυρα; Ασφαλώς και όχι.
Ήταν ένα σχέδιο που ταίριαζε «ταμάμ» και με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη φυλάκιση Μπελέρη, ώστε να κάνει επίδειξη δύναμης στο εσωτερικό της πατρίδας του. Μη λογαριάζοντας, παράλληλα, ότι εκθέτει έτσι τη χώρα μας, που επιδιώκει να διατηρήσει την ψυχραιμία της για να μην αντιδράσει δυναμικά.
Ο κ. Ράμα αυτός ήταν, αυτός είναι και αυτός θα παραμείνει εσαεί.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει συγκεκριμένους σκοπούς και συγκεκριμένα συμφέροντα που εξυπηρετεί, τα οποία «τυχαία» ευθυγραμμίζονται με της Τουρκίας.
Την ίδια ώρα, πάλι εδώ στη γειτονιά μας, η νέα Πρόεδρος των Σκοπίων κ. Σιλιάνοφσκα ορκιζόταν στο όνομα της «Μακεδονίας», παραβιάζοντας κατάφωρα την περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών.
Συμφωνία που τόσο την είχαν «διαφημίσει» ο κ. Τσίπρας και ο κ. Ζάεφ ως «γέφυρα» για τον ελληνικό και τον σκοπιανό λαό, αλλά, αφού την έκαναν πράξη, αμφότεροι μπήκαν στο περιθώριο της Ιστορίας. Και οι δύο πια είναι πρώην πρωθυπουργοί…
Πού θέλω να καταλήξω; Στο ότι οι γείτονές μας εκλαμβάνουν, προφανώς, ως αδυναμία τη διάθεση ειρηνικής επίλυσης των οποιωνδήποτε διαφορών που δείχνει η πατρίδα μας.
Στην εξωτερική πολιτική, όμως, δεν χωρούν συναισθηματισμοί. Πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι δεν είναι οικονομία, όπου ένα λάθος μπορεί, αργά ή γρήγορα, να διορθωθεί.
Στη διπλωματία απαγορεύονται οι υποχωρήσεις, έστω και κατά ένα εκατοστό. Γιατί ό,τι χάσεις δεν πρόκειται να το πάρεις ποτέ πίσω.
Στην Ελλάδα το έχουμε ήδη πληρώσει ακριβά αυτό στην αιματοβαμμένη Κύπρο.
Το πληρώσαμε ξανά με το Ελσίνκι και το «παράθυρο» που ανοίξαμε στην Τουρκία, ώστε να αρχίσει αίφνης να εγείρει αξιώσεις στο Αιγαίο, για να φτάσει 27 χρόνια μετά να μιλάει πια μέχρι και για «γαλάζια πατρίδα».
Νιώσαμε, πάλι, την κατάφωρη αδικία με τη μετατροπή της Αγια-Σοφιάς και της Μονής της Χώρας σε τζαμιά από μνημεία της Ορθοδοξίας και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Όσο επιτρέπεις στον άλλο να σε αμφισβητεί τόσο αυτός το εκμεταλλεύεται. Όταν, μάλιστα, οι δήθεν «σύμμαχοί» σου δεν αρθρώνουν κουβέντα ή περιορίζονται σε άνευ ουσίας λεκτικά «κατηγορώ», χωρίς το παραμικρό κόστος για εκείνον που, αντί να σε ευχαριστεί, παραβιάζει κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου, δικαιολογημένα ακόμη και η Αλβανία και τα Σκόπια αποθρασύνονται.
Νομίζω, λοιπόν, ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και για τους δύο γείτονές μας. Τα μέτρα που οφείλει να πάρει η Ελλάδα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και, κυρίως, αποτελεσματικά.
Αν ο κ. Ράμα έχει επιλέξει να είναι ένας μικρός Ερντογάν, πρέπει να γνωρίζει ότι δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να περάσει το κατώφλι της ΕΕ, κι ας συνεχίσει να είναι η «ουρά» της Άγκυρας.
Αν η σκοπιανή Πρόεδρος επιθυμεί να ονομάζει την πατρίδα της «Μακεδονία», οι συμπατριώτες της θα πρέπει να ξεχάσουν ακόμα και το ενδεχόμενο να θεωρηθούν ισότιμοι με τους πολίτες των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μόνο έτσι θα μάθουμε, επιτέλους, τι πραγματικά θέλουν αμφότεροι και μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν.
Γιατί η δίκαιη διπλωματία οδηγεί σε σίγουρα μονοπάτια, ενώ η άδικη διγλωσσία σε επικίνδυνα.
Ως εδώ και μη παρέκει, λοιπόν. Αυτό πρέπει να είναι και το απόλυτο μήνυμα, κατά την προσωπική μου άποψη, που θα πρέπει να στείλει η Ελλάδα στους δύο γείτονές της.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ