Κ. Αρβανίτης στο “Π”: Ποιοι θέλεις να σε εκπροσωπούν στην Ευρώπη;

Του
ΚΩΣΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ
Ευρωβουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

Δύο είναι τα στοιχήματα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου: Η ενισχυμένη συμμετοχή και η υπεύθυνη, μαχητική, προς όφελος των πολιτών εκπροσώπηση στο Ευρωκοινοβούλιο.

Στην Ελλάδα οι ευρωεκλογές αντιμετωπίζονται διαχρονικά σαν μια μεγάλη δημοσκόπηση, σαν ένα μήνυμα που θέλει να περάσει ο ψηφοφόρος στην εκάστοτε κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση.

Αν καταλάβουμε τη σημασία που έχουν οι εκλογές για την ανάδειξη των εκπροσώπων μας στην Ευρώπη, μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον της αλλά και το μέλλον της χώρας μας σε αυτήν.

Υπάρχουν επτά λόγοι για τους οποίους η ψήφος σου στις ευρωεκλογές και η επιλογή του κάθε υποψήφιου και της κάθε υποψήφιας είναι κρίσιμη:
1. Τουλάχιστον οι μισοί από τους νόμους που κατά μέσο όρο ψηφίζονται κάθε χρόνο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αφορούν υποχρεωτική ενσωμάτωση ενωσιακού δικαίου, δηλαδή νομοθετημάτων που συναποφασίζονται από το Ευρωκοινοβούλιο. Ποιοι θέλεις να σε εκπροσωπούν εκεί; Εκείνος που υπακούει στα λόμπι και στα μεγάλα συμφέροντα, εκείνη που απέχει από ψηφοφορίες και σε θυμάται προεκλογικά ή εκείνοι που μάχονται διαρκώς για τους εργαζομένους, για το μέλλον των παιδιών μας, για τα δικαιώματα, για το περιβάλλον, για τη Δημόσια Υγεία, για τη δίκαιη ανάπτυξη και για την πραγματική σύγκλιση κεκτημένων;

2. Έχουμε δει πολλά παραδείγματα υποθέσεων, με πρόσφατη αυτή του εγκλήματος των Τεμπών, που ενώ στην Ελλάδα συγκαλύπτονται, στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο αναδεικνύονται. Ανοίγοντας την πόρτα της Επιτροπής Αναφορών, όπως όφειλα να κάνω από τη θέση του ευρωβουλευτή, για τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, «αναγκάσαμε» ακόμη και τα συστημικά ΜΜΕ να ασχοληθούν με το θέμα, που τόσο βολικά το είχαν «ξεχάσει» για περίπου έναν χρόνο.

3. Με πρωτοβουλία και βεβαίως με συμβολή του γραφείου μου, κατοχυρώθηκε στην Ευρώπη αξιοπρεπής κατώτατος μισθός με συλλογική διαπραγμάτευση. Η Ελλάδα δεν έχει ακόμη ενσωματώσει τη σχετική οδηγία, αλλά όσο και να καθυστερεί το αναπόφευκτο ο κ. Μητσοτάκης, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις «ξεκλειδώνουν» μέσω του Ευρωκοινοβουλίου και στην Ελλάδα.

4. Στο Ευρωκοινοβούλιο δεν συζητάμε απλώς για 6ωρη και 4ήμερη εργασία. Εφαρμόζουμε, με τη συνεργασία κρατών-μελών, πιλοτικά προγράμματα και καταγράφουμε τα αποτελέσματα για να επιστρέψουμε με ρεαλιστική πρόταση μειωμένης απασχόλησης δίχως μισθολογικές απώλειες. Στην Ελλάδα, οι φωστήρες της κυβέρνησης μας ταξιδεύουν 50 χρόνια πίσω με 6ήμερη εργασία. Ποιος θα παλέψει στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου για να μη γίνουμε η οπισθοδρομική γαλέρα της Ευρώπης;

5. Στην Ευρώπη ψηφίζονται πανευρωπαϊκής ισχύος οδηγίες και κανονισμοί για τα προσωπικά και οικονομικά μας δεδομένα, για τα δεδομένα υγείας των πολιτών, για την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, για τα δημοσιονομικά, για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, για την πάταξη της διαφθοράς και της εγκληματικότητας κυβερνητικών αξιωματούχων, για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό, για την τεχνητή νοημοσύνη. Για την καθημερινότητά μας και για το μέλλον των παιδιών μας. Ποιον εμπιστεύεσαι να μιλήσει για εσένα; Τη φωνή των λόμπι ή τη φωνή των πολιτών;

6. Το λεγόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» δεν είναι καθόλου δεδομένο. Σε έναν κόσμο εξαιρετικά ευμετάβλητο, οι ισορροπίες και οι συσχετισμοί αλλάζουν εύκολα και μόνο με ισχυρή και σταθερή άγκυρα την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούν να πορευτούν από κοινού τα κράτη-μέλη.

Η αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι η μεσιτεία συμφερόντων ή η διαιτησία μεταξύ Αμερικής, Ρωσίας και Κίνας. Χρειαζόμαστε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη, η οποία να μπορεί ισότιμα, στο επίπεδο των αρχών, των αξιών και της οικονομίας, να σταθεί ως κυρίαρχος και αυτόνομος πυλώνας παγκόσμιας σταθερότητας και προόδου.

Χρειαζόμαστε αναμόρφωση των ιδρυτικών συνθηκών, προς την κατεύθυνση της βαθύτερης ενοποίησης. Χρειαζόμαστε Ευρωσύνταγμα, δημοκρατικά εκλεγμένη Κομισιόν, με ισχυρή νομιμοποίηση από τους ίδιους τους Ευρωπαίους, Ευρωπαϊκές Ένοπλες Δυνάμεις, ουσιαστικά κοινή εξωτερική πολιτική, και εντατικοποίηση της οικονομικής και της κοινωνικής σύγκλισης στο εσωτερικό.

7. Δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι η Ένωση θα πορευτεί προς την πρόοδο «στον αυτόματο». Αντιθέτως, αν μείνει «στον αυτόματο», δηλαδή στα χέρια των λίγων, χωρίς τη συμμετοχή της καθεμιάς και του καθενός μας και χωρίς το ζωηρό μας ενδιαφέρον, το πιο πιθανό είναι είτε να διαλυθεί από εσωτερικούς και εξωτερικούς κραδασμούς είτε να ξεπέσει σε μια φοβική, δεσποτική γραφειοκρατία, που λογοδοτεί σε μια χούφτα μεγάλα λόμπι, νοιάζεται μόνο για τη διαιώνισή της και δεν αναλαμβάνει τις ιστορικές της ευθύνες απέναντι στις ανάγκες και στις επιθυμίες των Ευρωπαίων.

Θα αφήσεις την Ευρώπη και την Ελλάδα στα χέρια των λίγων;

Για όλα αυτά είμαστε, και πρέπει να είμαστε, εδώ, με πυξίδα μας τους πολλούς, με γνώση και αποτελεσματικότητα. Στην Ευρώπη μας, που δεν θα επιτρέψουμε να τη δούμε να αποτυγχάνει.
Ψήφισε για να αποφασίσεις εσύ για τη φωνή και για το μέλλον σου. Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου!

ΤΟ ΠΑΡΟΝ