Σπ. Δενδρινός στο “Π”: Με ποιο ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για ένα ενιαίο κυβερνητικό αύριο;

Του
ΣΠΥΡΟΥ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ*

Τις τελευταίες ημέρες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει σημάδια έντονου εκνευρισμού –δυστυχώς– και έχει προχωρήσει, ανάμεσα στα άλλα, σε σοβαρές πολιτικές απρέπειες –αν μη τι άλλο– εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη, προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Τις προάλλες τον είπε «διασκεδαστή» των ΜΜΕ και των social media. Γιατί; Επειδή ίσως έχει κάποιο ξεχωριστό ταλέντο στην επικοινωνία και προσπαθεί να φέρει στο πολιτικό προσκήνιο τους λεγόμενους «ανθρώπους του καναπέ» – άλλοι αναλυτές τούς λένε «απολιτίκ»…

Κάνει κάποιο λάθος ο κ. Ανδρουλάκης. Έχει ήδη κάνει πολλά άλλα λάθη, και μάλιστα το κόμμα του πριμοδοτεί συνέχεια το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, τόσο με στελέχη κορυφής όσο και –κυρίως– με μικρομεσαία στελέχη. Δεν πολιτεύεσαι σωστά, κύριε Ανδρουλάκη, σ’ το λέω με λύπη, γιατί ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής μου παρουσίας στην Αριστερά το πέρασα κι εγώ μέσα από τις γραμμές του ΠΑΣΟΚ, από το 1974 έως και το 1996, όταν ακολούθησα –με πολλούς άλλους συντρόφους– τον Δημήτρη Τσοβόλα στο εγχείρημα της ίδρυσης –τότε– του ΔΗΚΚΙ.

Η πολιτική συμπεριφορά σου έναντι του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να ήταν περισσότερο έξυπνη, κύριε Ανδρουλάκη. Σε συμβουλεύω να προσλάβεις δίπλα σου κάποιον σοβαρό άνθρωπο, επιστήμονα, να σε βοηθήσει να γίνεις πιο άμεσος και πιο ευέλικτος σε θέματα πολιτικής στρατηγικής και επικοινωνίας. Από μια άποψη, μάλιστα, θα έλεγα ότι θαυμάζω –μη με παρεξηγήσετε– τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε θέματα πολιτικής στρατηγικής. Λένε ότι έχει κάποιον καλό αμερικανό σύμβουλο. Πιθανόν να είναι και έτσι. Πάντως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μια έντονη διείσδυση στον χώρο του πολιτικού και κοινωνικού Κέντρου σήμερα. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία, τελικά, τόσο για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου όσο και για το επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι τις εθνικές εκλογές, το 2027. Μιλάμε για μια κανονική τριετία, που θεωρείται τεράστιο πολιτικό χρονικό διάστημα για τους «παροικούντες εν Ιερουσαλήμ…».

Η πολιτική μνήμη είναι, πάντως, βαρύ φορτίο, αγαπητέ μου κύριε Ανδρουλάκη. Μάλιστα, αυτές τις ημέρες είχαμε και τη μαύρη επέτειο του Καστελλόριζου, της αρχής των μεγάλων δεινών για την Ελλάδα.

Η πολιτική μνήμη, όμως, μας πηγαίνει μακρύτερα, στο μακρινό 1996, όταν ανέλαβε τις τύχες του Κινήματος του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σημίτης. Τότε το Κίνημα μεταλλάχθηκε, έχασε την πολιτική του ψυχή και –το χειρότερο– αποσυνδέθηκε από την κοινωνία και τα προβλήματα των πολιτών. Ο «Σημιτισμός» πασπάλισε με άφθονη χρυσόσκονη την ελληνική οικονομία, γέμισε σκάνδαλα τη χώρα, στήριξε πολύπλευρα τη διαπλοκή και τελικά οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη εκλογική συντριβή. Πλην, όμως, αργότερα ήρθαν και τα χειρότερα, όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου. Πραγματικά, ήταν ανυπόφορο, ειδικά για τους παλαιότερους αγωνιστές του Κινήματος, ιστορικά στελέχη, φίλους και απλούς οπαδούς, να βλέπουμε το 2010 τον Γιώργο από το ακριτικό Καστελλόριζο να θέτει τη χώρα σε βαριά επιτροπεία, να την οδηγεί δηλαδή –με πλήρη, άραγε, συνείδηση ή δεν γνώριζε;– στον λάκκο των λεόντων…

Θυμάμαι τότε, όταν είδα τη θλιβερή σκηνή, τον φίλο μου Γιώργο με την πένθιμη γραβάτα στο Καστελλόριζο, τηλεφώνησα αμέσως στον κουμπάρο μου, τον αείμνηστο Θανάση Τσούρα, και τον ρώτησα: «Γιατί κανείς δεν συμβούλευσε τον Γιώργο, πώς τον αφήσατε μόνο του;». Ο Θανάσης μού είπε ότι πληρώνουμε τώρα τα εγκληματικά λάθη του Κώστα Καραμανλή! Ήταν μια εύκολη απάντηση, αλλά, δυστυχώς, ο ελληνικός λαός ποτέ δεν έμαθε ότι υπήρχε πράγματι και ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ και δεν έπρεπε ποτέ να φτάσουμε τα πράγματα εκεί. Κατά μία έννοια, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έφερε την κατάσταση σε ίσιο δρόμο, λειάνθηκαν τα λάθη της περασμένης δεκαετίας και ξεχάστηκε από αρκετούς και το Καστελλόριζο.

Τα γράφω όλα αυτά για σένα, Νίκο Ανδρουλάκη, για να καταλάβεις ότι πρέπει να έχεις καλούς και σοφούς –ει δυνατόν– συμβούλους κοντά σου. Ο αγώνας είναι σκληρός και ανένδοτος και ο «εχθρός» δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ούτε φυσικά ο Στέφανος Κασσελάκης. Είναι δύσκολο, το καταλαβαίνω, σύντροφε Ανδρουλάκη, να σπάσεις οριστικά τις βαριές αλυσίδες που σου κληροδότησαν οι Σημιτικοί και τα πρωτόγνωρα λάθη του Γιώργου Παπανδρέου. Θα απαιτήσει μεγάλο πολιτικό χρόνο, τεράστιες προσπάθειες και κάποιον… Μέρλιν (μάγο της πολιτικής στρατηγικής και επικοινωνίας, όπως κάποτε ήταν, πράγματι, ο παλιός, καλός φίλος και σύντροφος Κώστας Λαλιώτης).

Αγαπητέ μου πρόεδρε, σήμερα φαίνεται ότι έχει σκοτεινιά στο Κάμελοτ (το μυθικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα), ο Ήλιος έσβησε και ο Μέρλιν κοιμήθηκε… Και κάτι για τον Στέφανο Κασσελάκη. «Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, είπαν πως την έγραψαν παιδιά…».

* Ο Σπύρος Δενδρινός ήταν διευθυντής της ομογενειακής εφημερίδας «Φωνή των Αποδήμων» (1980 – 2015). Είναι Επίτιμο Μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και Τακτικό Μέλος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ