Λ. Μαρκούδης στο “Π”: Για ένα δυναμικό ελληνικό «παρών» στον ευρωπαϊκό μας χώρο
Του
ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΜΑΡΚΟΥΔΗ
Υποψήφιου ευρωβουλευτή
με το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ
Στις επικείμενες ευρωεκλογές του Ιουνίου, οι λαοί των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα κληθούν να επιλέξουν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του μοναδικού θεσμικού ευρωπαϊκού οργάνου που εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες των κρατών. Μολονότι πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία δημοκρατικής έκφρασης των λαών, στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, το υποτονικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα θέματα της εγχώριας πολιτικής και περιορισμένος χρόνος δίνεται και λόγος ακούγεται για τα ευρωπαϊκά ζητήματα. Αυτό δεν είναι, φυσικά, πρωτόγνωρο, αλλά είναι στο χέρι όλων μας να αλλάξει.
Η σύνθεση του νέου Κοινοβουλίου της ΕΕ που θα προκύψει, όπως καταγράφουν οι διάφορες μετρήσεις στις ευρωπαϊκές χώρες, θα είναι αρκετά διαφορετική από την προηγούμενη, διαμορφώνοντας νέες ισορροπίες. Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί στον χώρο όχι αναζητώντας απαραίτητα μια ισχυρή συμμαχία εντός των μεγάλων ευρωπαϊκών κομμάτων, που -όπως αποδείχθηκε- ελάχιστα προσέφεραν στη χώρα μας, αλλά προσπαθώντας τουλάχιστον να αποκτήσει καθαρή εθνική φωνή μέσα στον πυρήνα της Ευρώπης. Μια φωνή που θα έχει ξεκάθαρες αναφορές στην ιδιαιτερότητα του λαού, στις αξίες του έθνους μας και στα συμφέροντα της πατρίδας μας.
Το να ισχυριστεί κάποιος πως «η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση», πέρα από απλός λαϊκισμός, είναι ανακόλουθο της ιστορικής πορείας μας και, προφανώς, πέρα από τη διαμορφωμένη πραγματικότητα. Πρώτη η Ελλάδα, όμως, θα πρέπει να αντιληφθεί πως, έστω και με τα περιορισμένα μέσα που της παρέχει η Ευρωβουλή, μπορεί να υποστηρίξει τη θέση της, προβάλλοντάς τη με νηφαλιότητα και επιχειρήματα, διεκδικώντας δυναμικά και με αξιοπρέπεια τα κεκτημένα της και εμφανίζοντας τις θέσεις και το συμφέρον της, όπως όφειλε να έχει πράξει από τη δεκαετία του 1980.
Είναι εύκολο και άκοπο να χαρακτηριστεί η προσέγγιση αυτή ως απλή έκθεση ιδεών. Μια τέτοια ηττοπαθής κριτική, όμως, αποδεικνύει πως τελικά για την εσωτερική κεντρική πολιτική σκηνή οι ευρωεκλογές είναι μάλλον μια μεγάλη δημοσκόπηση επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό, αναμφισβήτητα, είναι το μεγαλύτερο λάθος, μαζί με την ακόμα περισσότερο λανθασμένη προσέγγιση της αποχής από την εκλογική διαδικασία. Δεν πρέπει να μετατρέψουμε τη συνειδητή συμμετοχή μας στις εκλογές σε μια απλή έκφραση δυσαρέσκειας για τις πολιτικές της κυβέρνησης ούτε σε πρόθεση να αναδείξουμε νέες δυνάμεις για να πιέσουν το κυβερνητικό έργο. Η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση είναι προφανείς και το μήνυμα θα περάσει περίτρανα στις εθνικές εκλογές, όπου θα καταψηφιστεί η όντως αναποτελεσματική πολιτική της κυβέρνησης.
Είναι καιρός να ψηφίσουμε για την Ελλάδα στην Ευρώπη. Για τη θέση μας και για τις θέσεις μας. Φυσικά, οι ευρωεκλογές θα στείλουν το μήνυμά τους εντός και εκτός Ελλάδος. Προφανώς, δεν θα ήθελε η κυβέρνηση, μετά τη σαρωτική νίκη της τον Ιούνιο του 2023, να φανεί πως χάνει τη στήριξη των πολιτών, αλλά είτε αρέσει είτε όχι, είτε απειλεί τον λαό με ψεύτικα διλήμματα είτε όχι, έτσι ορίζεται η Δημοκρατία: Ο λαός εκφράζεται και η άποψή του γίνεται σεβαστή. Από όλους.
Στις συγκεκριμένες εκλογές, πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στην Ελλάδα να αποκτήσει δυνατότητα ισχυρής φωνής. Να υπάρχει η φωνή της πατρίδας μας ως μία άλλη φωνή και όχι ως άλλη μία! Είναι εφικτό και αξίζει να το δοκιμάσουμε. Τόσα χρόνια στη χώρα μας οι ευρωεκλογές αντιμετωπίστηκαν, ως επί το πλείστον, από τα μεγάλα κόμματα με όρους lifestyle, αλλά αυτό, πέρα από την πρόσκαιρη λάμψη των εγχωρίως αναγνωρίσιμων και ευρωπαϊκώς αδιάφορων αντιπροσώπων, δεν επέφερε ουσιαστικές παρεμβάσεις στις ευρωπαϊκές διαδικασίες προς όφελος της Ελλάδος. Μας δίνεται, λοιπόν, μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάτι άλλο, πέρα από παλαιοκομματικές στρεβλώσεις και αγκυλώσεις. Να προτάξουμε το συμφέρον της χώρας μας μέσα στο περιβάλλον της Ενωμένης Ευρώπης. Να διεκδικήσουμε την αυτοτέλεια των ιστορικών καταβολών, της διαχρονικής πορείας του Ελληνισμού και της αυθυπαρξίας του έθνους μας.
Σε όλα τα κείμενα των ευρωπαϊκών Συνθηκών αναφέρεται πως η Ένωση σέβεται την εθνική ταυτότητα των κρατών-μελών. Και η Ελλάδα έχει τη δική της εθνική ταυτότητα, την οποία οφείλουν οι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού να αναδεικνύουν και να προστατεύουν. Πρέπει να εξηγήσουμε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί με την αρχή της δοτής αρμοδιότητας, δηλαδή η Ένωση ενεργεί μόνον εντός των ορίων των αρμοδιοτήτων που της απονέμουν τα κράτη-μέλη με τις Συνθήκες. Με όσα επιτρέπουμε και μας επιτρέπει η Ένωση, με σωστό και ισορροπημένο βηματισμό, μπορούμε να υποστηρίξουμε τα δικαιώματά μας, που αναμφίβολα δεν είναι ίδια με αυτά των εταίρων μας.
Οι αναλύσεις, οι έρευνες και τα δημοσιεύματα είναι καλά και χρήσιμα, αλλά το μεγάλο ζητούμενο είναι οι δράσεις που φέρνουν πραγματικά αποτελέσματα. Μπορούμε να το πετύχουμε; Η απάντησή μας πρέπει να είναι ένα ξεκάθαρο ΝΑΙ. Μπορούμε να πετύχουμε μια ουσιαστική ΝΙΚΗ στην Ευρώπη για την Ελλάδα, ώστε να μη σταματήσουμε να τονίζουμε τις ανάγκες του λαού, που στηρίζονται σε μια διαχρονική πορεία, η οποία εδράζεται στις παραδόσεις και στις αξίες μας. Δεν φοβόμαστε να ομολογήσουμε αυτό που είμαστε. Στο προοίμιο της πλέον πρόσφατης Συνθήκης (Λισσαβώνας) αναφέρεται (αν και τροποποιημένη ως προς τις προηγούμενες Συνθήκες) η έμπνευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την πολιτιστική, τη θρησκευτική και την ανθρωπιστική κληρονομιά της Ευρώπης. Αυτό το τρίπτυχο είναι για όλους εμάς η Ιστορία, η Πίστη και τα Ιδανικά μας. Αυτά θα μεταλαμπαδεύσουμε μαζί στην Ευρώπη. Δίνοντας ένα δυναμικό ελληνικό «παρών» στον ευρωπαϊκό μας χώρο.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ