Όπου φτωχός κι η μοίρα του…

Το σπίτι που έπεσε στον Πειραιά αποκάλυψε μια πτυχή της καθημερινότητας πολλών συμπολιτών μας, που είτε δεν τη γνωρίζουμε είτε δεν της δίνουμε τη σημασία που πρέπει. Το θέμα όμως είναι ότι η πτυχή αυτή υπάρχει και οφείλεται στην ανέχεια και στην ανασφάλεια που προκαλούν σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού η ακρίβεια, τα χαμηλά μεροκάματα και το κυνήγι των κάθε είδους εισπρακτικών εταιρειών και της εφορίας.

Ο μέσος Έλληνας βάλλεται πανταχόθεν. Είναι έρμαιο στα νύχια κερδοσκόπων, ξένων funds, που λειτουργούν ανεξέλεγκτα και συμπεριφέρονται ως επικυρίαρχοι στον τόπο μας, και αδίστακτων μεσαζόντων, που πάνε να βγάλουν… ξίγκι από έναν λαό αποστεωμένο μετά από μια 12χρονη οικονομική κρίση και τέσσερα οδυνηρά Μνημόνια, που δεν έχει μαντίλι να κλάψει…

Ας γίνουμε, όμως, πιο σαφείς. Το θύμα από την κατάρρευση ήταν ένα 31χρονο παλικάρι, αστυνομικός, που δούλευε στα ρεπό του στην οικοδομή, ως… μαύρος εργαζόμενος, δηλαδή λαθραίος, επειδή προφανώς ο μισθός του αστυνομικού δεν του έφτανε.

Γιατί στην οικοδομή δεν πας για να… πλουτίσεις, πας για να κλείσεις κάποιες τρύπες που έχεις ή για να ξεπληρώσεις κάποια γραμμάτια ή κάποια δάνεια, ώστε να μη σε κυνηγάνε οι τράπεζες. Ο άτυχος αστυνομικός, ένας νεαρός αλλά τίμιος βιοπαλαιστής, προτίμησε να δουλέψει στην οικοδομή για να τα βγάλει πέρα και το πλήρωσε με τη ζωή του. Όμως, γι’ αυτό το παιδί δεν μίλησε κανείς. Δεν ασχολήθηκε καμιά εκπομπή, δεν διαμαρτυρήθηκε κανένα κόμμα, δεν φώναξε κανένας συνδικαλιστής. Αν πουλούσε προστασία, αν διακινούσε ναρκωτικά, αν ήταν μπλεγμένος σε κυκλώματα μαστροπών ή παιδόφιλων, θα τον έδειχναν όλοι με το δάχτυλο και θα τον είχαν πρώτο θέμα τα πρωινάδικα. Όμως ο συγκεκριμένος ήταν έντιμος, πέθανε επειδή ήταν φτωχός και έκανε μαύρα μεροκάματα για να τα φέρει βόλτα, και ως εκ τούτου η περίπτωσή του δεν… πουλούσε σε μια κοινωνία που διψάει για ανωμαλία και αίμα. Δεν ήταν μόνο αυτός, όμως, ο λόγος που πέρασε στα… ψιλά ο θάνατος του 31χρομου.

Ο κύριος λόγος είναι πως αν ασχολούνταν όλοι με την περίπτωσή του, θα θυμόταν ο κόσμος την αιτία που τον έστειλε στη μαύρη εργασία, δηλαδή την ανέχεια, την ακρίβεια, τα χρέη, τους χαμηλούς μισθούς κ.λπ. Και αυτά δεν πρέπει να πολυακούγονται. Χαλάνε την… ησυχία ορισμένων, χαλάνε το σύστημα, ξυπνάνε τον κόσμο. Η κοινωνία έχει να ασχοληθεί με πολύ σοβαρότερα πράγματα, έχει βιαστές, γάμους ομοφυλόφιλων, ενεργειακή κρίση, γυναικοκτονίες, παιδοκτονίες και… άλλα εξίσου ενδιαφέροντα. Ο θάνατος ενός παλικαριού που έκανε δύο δουλειές για να επιβιώσει δεν… χώραγε σε όλα αυτά. Γι’ αυτό και έπρεπε να ξεχαστεί γρήγορα. Σαν να μη συνέβη ποτέ…

Αυτή είναι η μία πλευρά του λόφου. Υπάρχει και η άλλη. Πώς έγινε το δυστύχημα; Γιατί κατέρρευσε το κτίριο; Λέγεται ότι ο εργολάβος έκανε εργασίες πέρα από εκείνες που δικαιολογούσε η άδεια. Και η Πολεοδομία τι κάνει; Δεν πρέπει να ελέγχει αν εκτελούνται σωστά οι άδειες που εκδίδει; Ο μηχανικός του έργου τι είδους επίβλεψη έκανε; Παρακολούθησε τον εργολάβο, για να διαπιστώσει αν εκτελεί σωστά τις οδηγίες του;

Όπως φαίνεται, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε. Γιατί η Πολεοδομία δεν έχει προσωπικό, ο μηχανικός έχει εμπιστοσύνη στον εργολάβο και ο κόσμος πεθαίνει σαν το… σκυλί στ’ α­μπέλι, όπως λέει η παροιμία. Αυτούς, βέβαια, θα τους… κρεμάσουν στα μανταλάκια, το κράτος πρέπει να δείξει ότι έχει πυγμή, ότι θα τιμωρήσει τους υπεύθυνους. Ό,τι και να κάνει όμως, ο 31χρονος δεν θα γυρίσει πίσω. Και, δυστυχώς, πολύ φοβόμαστε ότι δεν θα είναι ο τελευταίος.

Πόσοι και πόσοι δεν κάνουν μαύρα μεροκάματα για να τσοντάρουν στο πενιχρό τους εισόδημα, πόσοι μετά τη δουλειά τους δεν παίρνουν το μηχανάκι και δουλεύουν delivery. Όλοι αυτοί γιατί το κάνουν, διακινδυνεύοντας μάλιστα τη ζωή τους; Επειδή περνάνε καλά ή από… χόμπι; Ανεβαίνουν στο γιαπί ή στο μηχανάκι γιατί εκεί τους σπρώχνει η φτώχεια και η ανέχεια. Όταν το μηνιάτικο τελειώνει στις 20 του μήνα, πώς θα περάσουν τις επόμενες 10 μέρες; Τι θα τρώνε, τι θα δίνουν στα παιδιά τους; Εκείνοι που τους οδηγούν στη δεύτερη δουλειά, λοιπόν, φταίνε γι’ αυτά που βλέπουμε.

Ο εργολάβος και ο μηχανικός είναι οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης. Εκείνοι που έχουν στήσει το… έργο, που δημιουργούν στον κόσμο την ανάγκη να αναζητήσει το δεύτερο μεροκάματο, και να θεωρείται και τυχερός αν το βρει ή προνομιούχος, είναι οι κύριοι υπεύθυνοι. Αυτούς, όμως, δεν τους αγγίζει κανένας. Το κράτος ξεκινάει ακριβώς ένα επίπεδο από κάτω τους. Γιατί, απλούστατα, εκείνοι είναι το κράτος. Και το κράτος με τον εαυτό του δεν τα βάζει ποτέ…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ