Πού καταντήσαμε, Κυριάκο…
«Κάθε πέρυσι και καλύτερα», λέει η παροιμία. Και οι παροιμίες αυτού του είδους βρίσκουν τέλεια εφαρμογή στη χώρα μας. Μια βόλτα στην αγορά να κάνει κανείς θα το διαπιστώσει. Κόσμος πάει κι έρχεται, αλλά με άδειες τσέπες.
Με το ζόρι βρίσκει κάποιος λίγα ψιλά για να ψωνίσει τα απαραίτητα. Έρχεται Πάσχα μεθαύριο και η αγωνία των περισσότερων είναι να βάλουν λίγο αρνί, ένα τσουρέκι, μερικά κόκκινα αυγά στο τραπέζι. Και ένα κερί, βέβαια, το οποίο θα συμβολίζει την ελπίδα που σιγοκαίει μέσα μας πως κάποτε θα έρθουν καλύτερες μέρες. Μέχρι να σβήσει κι αυτή…
Φαίνεται, όμως, ότι η κυβέρνηση δεν… πολυσκοτίζεται για όλα αυτά. Μας ανακοίνωσε ότι είναι σε ισχύ το «καλάθι του Πάσχα» και νομίζει ότι καθάρισε, ότι αντιμετώπισε την ακρίβεια με τις εξαγγελίες και τα ευχολόγια. Το ότι έχουμε χάσει τα αυγά και τα καλάθια δεν το βλέπει. Μόνο ακούει… Εκείνα που θέλει, όμως, από το Predator. Τον κόσμο που φωνάζει, που διαμαρτύρεται, που αγανακτεί, δεν τον ακούει. Και τον αφήνει να βράζει στο ζουμί του, αν του ’χει μείνει και λίγο από δαύτο, δηλαδή…
Κατά τα άλλα, η Ελλάδα είναι επενδυτικός παράδεισος, παίρνουμε επαίνους από παντού, τα κρατικά ομόλογα γίνονται ανάρπαστα και τα χρέη μεγαλώνουν. Οι αριθμοί ευημερούν πλασματικά, αλλά ο κόσμος υποφέρει πραγματικά.
Κάθε πέρυσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα. Εκεί φτάσαμε. Και το χειρότερο είναι ότι ακόμα δεν φαίνεται ο πάτος του βαρελιού. Λέτε να τον έχουν ξεπουλήσει κι αυτόν;
ΤΟ ΠΑΡΟΝ