Η εξέγερση των αμερικανικών πανεπιστημίων απέναντι στη γενοκτονία στη Γάζα – Του Ν. Στραβελάκη

–Άλλη μια απάντηση της Ιστορίας στη φιλολογία για «χαμένες γενιές»

Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η εξέγερση των φοιτητών των αμερικανικών πανεπιστημίων που αντιδρούν στη γενοκτονία στη Γάζα είναι σίγουρα το γεγονός των ημερών. Μαζί με τις αντιδράσεις στην Αγγλία και στη Γερμανία, είναι οι επιδραστικότερες παρεμβάσεις απέναντι στην εγκληματική δράση του Νετανιάχου, που έχει φτάσει στο σημείο να βάζει τις φωνές σε όποιον πολιτικό θέτει ερωτήματα για τα εγκλήματά του. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι κινητοποιήσεις προέρχονται από τους τελευταίους που θα περιμέναμε να αντιδράσουν.

Δεν είναι, άλλωστε, λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι οι εύποροι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, φοιτητές του Yale ή του Columbia δεν θα έδιναν σημασία στην τύχη των αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας. Σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες επιταγές, θα έπρεπε να τους απασχολεί η ανάπτυξη του «ανθρώπινου κεφαλαίου τους», ώστε σαν «επιχειρηματίες του εαυτού τους» να μπορέσουν να το πουλήσουν σε ικανοποιητική τιμή. Κι όμως, αψηφώντας το προσωπικό κόστος, διατράνωσαν την αλληλεγγύη τους για ανθρώπους στην άλλη άκρη της Γης, τους οποίους μπορεί και να μη συναντήσουν ποτέ στη ζωή τους, όπως οι παππούδες τους είχαν ζητήσει πριν από μισό αιώνα και βάλε να σταματήσει ο πόλεμος του Βιετνάμ.

Οι εξελίξεις αυτές, πέρα από οτιδήποτε άλλο, αποδεικνύουν ότι δεν έχουν δίκιο όλοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός έβαλε ταφόπλακα στην αλληλεγγύη και στη συλλογική δράση, αποθεώνοντας τον ατομισμό. Οι μεγάλες κρίσεις, όπως αυτή του 2008, και τα παρελκόμενά τους, γιατί παρελκόμενα της κρίσης είναι οι πόλεμοι στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, αφυπνίζουν τις συνειδήσεις. Η Ιστορία έχει δείξει, μάλιστα, ότι πρωτοπόροι σε αυτές τις ανακατατάξεις ήταν άτομα από ανώτερα στρώματα που έβλεπαν τα αδιέξοδα του status quo, όπως έγραφε και ο Μαρξ πριν από 150 χρόνια και βάλε, όταν μας μιλούσε για το Κίνημα της Σφενδόνης. Δηλαδή, για τις εξεγέρσεις απέναντι στη γαλλική απολυταρχία από αγρότες, πληβειακά στρώματα αλλά και υψηλόβαθμους αξιωματούχους, που ήταν ο πρόλογος της Γαλλικής Επανάστασης.

Ανάλογη έκπληξη ζουν σήμερα οι αμερικανοί αξιωματούχοι ερχόμενοι αντιμέτωποι με τους φοιτητές των πανεπιστημίων. Ο πανικός τους είναι έκδηλος. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ζήτησε την ανάπτυξη της Εθνοφρουράς για την επιβολή της τάξης, ενώ o πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Μάικ Τζόνσον σε ομιλία του στο Columbia ζήτησε την παραίτηση του προέδρου του πανεπιστημίου επειδή απέτυχε στην πειθαρχία των φοιτητών. Βέβαια, αυτός ο νοσταλγός του αλήστου μνήμης Νίξον έδειξε να ταράζεται από τα γιουχαΐσματα των φοιτητών στο παραλήρημά του.

Να μην πω για τη γελοία κατηγορία περί αντισημιτισμού που απευθύνουν οι κάθε λογής ακροδεξιοί προς τους φοιτητές. Η γελοιότητα γίνεται πρόδηλη αν δει κανείς ότι ανάμεσα στα κατειλημμένα πανεπιστήμια βρίσκεται και το New School for Social Research, το πανεπιστήμιο που υποδέχθηκε τη δεκαετία του 1930 τους κυνηγημένους από τους ναζί εβραίους διανοούμενους του Ινστιτούτου της Φρανκφούρτης και ονομάσθηκε έκτοτε «πανεπιστήμιο στην εξορία».

Επειδή έχω φοιτήσει στο εν λόγω πανεπιστήμιο, γνωρίζω τη δύναμη του εβραϊκού lobby σε αυτό, όπως γνωρίζω και ότι αυτό το ίδρυμα δεν θα έκανε ποτέ τα στραβά μάτια μπροστά σε ένα κατάφωρο έγκλημα από υποτιθέμενη αλληλεγγύη στο κράτος του Ισραήλ. Σε κάθε περίπτωση, το να κατηγορεί ο κάθε κ. Τζόνσον τους φοιτητές, τους καθηγητές και τη διοίκηση του New School για αντισημιτισμό μόνο γέλωτα μπορεί να προκαλέσει.

Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις στην Αμερική, όμως, είναι ένα μάθημα και για τους κήνσορες της ελληνικής κυβέρνησης και τους πολυάριθμους υποστηρικτές της στον γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο. Μάλλον θα έχουν… πέσει και αυτοί από τα σύννεφα, συνειδητοποιώντας ότι η απειθαρχία δεν είναι ίδιον μόνο των φοιτητών των ελληνικών κρατικών πανεπιστημίων. Άσε που το νομοσχέδιο-έκτρωμα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αντί να «συνετίσει» τους έλληνες φοιτητές, συνέπεσε με την εξέγερση των «καλών παιδιών» των ελίτ αμερικανικών πανεπιστημίων.

Όλα αυτά τα λέω για να συνειδητοποιήσουν ο κ. Μητσοτάκης και οι επιτελείς του εντός και εκτός κυβέρνησης ότι τα ακροδεξιά παραληρήματα επαναπατρισμού του σχετικού ακροατηρίου της Νέας Δημοκρατίας και οι τεμενάδες σε ΗΠΑ και Ισραήλ ενοχλούν τον λαό και τη νεολαία. Αλλά ευρωεκλογές έρχονται και θα το καταλάβουν μια και καλή. Το θέμα είναι να μπορέσει να ξαναβρεί ο κόσμος την αυτοπεποίθησή του μέσα από τέτοια γεγονότα, ώστε να σφραγίσει τις εξελίξεις, όπως επιχειρούν να κάνουν οι φοιτητές στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Φωτό: dw.com/el