Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα, κύριε Μητσοτάκη – Του Ν. Στραβελάκη
–Σκέψεις με αφορμή τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον πληθωρισμό τον Μάρτιο
Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από τα υποτιθέμενα μέτρα κατά της ακρίβειας και τις κυβερνητικές φιέστες στα σούπερ μάρκετ. Οι φιέστες συνοδεύτηκαν, μάλιστα, από δηλώσεις του κ. Σκρέκα ότι τα μέτρα είχαν αρχίσει ήδη να αποδίδουν, περιορίζοντας τον πληθωρισμό και την ακρίβεια στα τρόφιμα, που εξανεμίζει τα πενιχρά λαϊκά εισοδήματα. Ήρθαν, όμως, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον πληθωρισμό τον Μάρτιο να μας προσγειώσουν ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Η μηνιαία μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή τον Μάρτη σε σχέση με τον Φλεβάρη του 2024 είναι +1,5%, ενώ το αντίστοιχο διάστημα του 2023 ήταν +1,2%. Με άλλα λόγια, ο πληθωρισμός επιταχύνθηκε αντί να επιβραδυνθεί με τα μέτρα της κυβέρνησης. Όσο για τα τρόφιμα, η μείωση είναι ελάχιστη,
-1,1%, έναντι σταθερών τιμών το 2023. Συνολικά το 2024, οι τιμές των τροφίμων παρουσιάζουν επιπλέον αύξηση 5,2%.
Τα πιο συγκλονιστικά στοιχεία, όμως, βρίσκονται στη σελίδα 5 του δελτίου τύπου της Στατιστικής Αρχής. Εκεί βρίσκονται οι πίνακες που μετράνε τη σωρευτική μεταβολή των τιμών στις κατηγορίες αγαθών και υπηρεσιών που συγκροτούν τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο Δείκτης συνολικά έχει αυξηθεί κατά 18% περίπου αυτά τα 3,5 χρόνια, την ίδια ώρα που οι τιμές των τροφίμων και οι δαπάνες στέγασης έχουν αυξηθεί κατά 30% και 20% περίπου αντίστοιχα.
Τα στοιχεία αυτά αποδίδουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την πίεση που υφίστανται οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί των μισθωτών και των συνταξιούχων όλο αυτό το διάστημα. Ο λόγος είναι ότι η ακρίβεια ήρθε να προστεθεί στη μείωση των πραγματικών μισθών κατά 30% το διάστημα 2009 – 2019, φτάνοντας τη σωρευτική μείωση των πραγματικών μισθών το διάστημα 2009 – Μάρτιος 2024 σε ποσοστά άνω του 40%.
Ο μόνος που φαίνεται να ζει σε δικό του κόσμο είναι ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος δήλωσε με υπερηφάνεια ότι οι μισθολογικές αυξήσεις είναι η απάντηση στην ακρίβεια. Προφανώς, αγνοεί ότι οι αυξήσεις του κατώτατου μισθού δεν καλύπτουν ούτε το 50% της απώλειας αγοραστικής δύναμης που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι επί της πρωθυπουργίας του. Εντύπωση προκαλεί, βέβαια, και η ευκολία με την οποία ο κ. Μητσοτάκης εγκατέλειψε τα πολυδιαφημισμένα «μέτρα Σκρέκα» έναν μήνα νωρίτερα. Μοιάζει σαν να γνώριζε εκ των προτέρων ότι τα μέτρα αυτά δεν επρόκειτο να αποδώσουν.
Τα πράγματα, όμως, στο μέτωπο της ακρίβειας είναι πολύ σοβαρά για να ασχολούμαστε με την επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης. Το πρώτο δεδομένο είναι ότι η χώρα έχει απολέσει την αγροτική παραγωγή της Θεσσαλίας και του Έβρου. Παράλληλα, ο πρωτογενής τομέας έχει απολέσει και το εργατικό δυναμικό των οικονομικών μεταναστών, που έχουν πάει σε άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, όπου έχουν και έγγραφα νόμιμης διαμονής και εργασίας και καλύτερες αμοιβές. Έτσι, η όποια παραγωγή έχει απομείνει σαπίζει πάνω στα δέντρα λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού.
Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε και δομικά προβλήματα, όπως αυτό του ελαιολάδου, έχουμε μπροστά μας μια χώρα στα πρόθυρα διατροφικής κρίσης. Για το ελαιόλαδο αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα παράγει και εξάγει ελαιόλαδο χύδην, το οποίο συσκευάζεται είτε στο εξωτερικό είτε από θυγατρικές πολυεθνικών στην Ελλάδα, που απολαμβάνουν μεγάλα περιθώρια κέρδους.
Είναι προφανές πλέον ότι η ακρίβεια δεν πρόκειται να περιορισθεί εάν δεν υπάρξει πλαφόν σε βασικά είδη διατροφής, ξεκινώντας από το βρεφικό γάλα. Επιπλέον, είναι σαφές ότι η κοροϊδία του κατώτατου μισθού που επιστρατεύει η κυβέρνηση κοντά σε εκλογικές αναμετρήσεις δεν μπορεί να προστατέψει το λαϊκό εισόδημα. Ο λόγος είναι το ότι ακόμα και μεγάλες αυξήσεις του βασικού μισθού δεν πρόκειται να φτάσουν σε σημαντικό αριθμό μισθωτών όσο δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις και κυριαρχούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Από τη σκοπιά αυτή, η άμυνα του οικογενειακού προϋπολογισμού περνά μέσα από τους εργατικούς αγώνες για ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Όλοι, λοιπόν, στην απεργία στις 17 Απρίλη.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ