Σ. Βούλτεψη στο “Π”: Η μάχη ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για τη δεύτερη θέση δεν αφορά τον λαό

Της
ΣΟΦΙΑΣ ΒΟΥΛΤΕΨΗ
Υφυπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου,
Βουλευτού Β3 Νότιου Τομέα Αθηνών, Δημοσιογράφου

Εδώ και μισό αιώνα, η πορεία της Νέας Δημοκρατίας συνδέεται άμεσα με την πορεία της Δημοκρατίας στη μεταπολιτευτική μας Ιστορία. Παρά τις μεγάλες αναταράξεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, η Νέα Δημοκρατία κατόρθωσε να σταθεί όρθια, κρατώντας συγχρόνως όρθια και την Ελλάδα.

Η επέτειος γιορτάστηκε με το 15ο Συνέδριο του κόμματος. Ένα Συνέδριο που επιβεβαίωσε τις αρχές και τις αξίες της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης, ενός λαϊκού κόμματος, του μεγαλύτερου στην ΕΕ, που εδώ και μισό αιώνα στέκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Υπερασπίστηκε τη Δημοκρατία και τα εθνικά μας δίκαια, πολέμησε τον εθνικό διχασμό και τον λαϊκισμό, έλαβε σημαντικές αποφάσεις στις πιο δύσκολες στιγμές.

Κατάφερε έτσι να κρατήσει τις δυνάμεις της, να παραμείνει κυρίαρχη σε ένα ταραγμένο πολιτικό σκηνικό, να πείθει τον λαό για τις αξίες των ιδεών της, μακριά από δημαγωγίες και λαϊκίστικες κραυγές.

Υπήρξε, όμως, το Συνέδριο αυτό και το εναρκτήριο λάκτισμα για την πολιτική μάχη των ευρωεκλογών, που αυτήν τη φορά λαμβάνουν για την Ευρώπη υπαρξιακό χαρακτήρα.

Αυτήν τη στιγμή, γύρω μας μαίνονται τρεις ενεργοί πόλεμοι. Διακόσιοι πόλεμοι και εμφύλιες συρράξεις μαστίζουν την ανθρωπότητα. Η Αφρική βρίσκεται σε μεγάλη αποσταθεροποίηση, καθώς οι άνθρωποι εκεί υφίστανται τα δεινά των εμφυλίων συγκρούσεων και της κλιματικής κρίσης, που έχει ήδη εξελιχθεί σε επισιτιστική.

Αυτό σημαίνει πως οι μεταναστευτικές πιέσεις δεν θα σταματήσουν. Και εδώ πρέπει να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις εν όψει των ευρωεκλογών. Απαντήσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να δώσει. Με κορυφαία την απάντηση στο ερώτημα: Να συνεχίσουμε να προστατεύουμε τα σύνορά μας ή να επιστρέψουμε στο εφιαλτικό 2015;

Πρέπει να μας πουν αν χρειάζεται ο φράχτης στον Έβρο, αν το Λιμενικό μας πρέπει να προστατεύει τα θαλάσσια σύνορά μας.

Και, πάνω απ’ όλα, το μεγάλο δίλημμα που τέθηκε στο Συνέδριο: Θέλουμε σταθερότητα ή αστάθεια; Θέλουμε μια σταθερή Ελλάδα σε έναν εξαιρετικά ασταθή κόσμο; Ή θέλουμε ένα ασταθές πολιτικό σκηνικό και να πηγαίνουμε από εκλογές σε εκλογές, όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει στη γειτονική Βουλγαρία, που ετοιμάζεται να στήσει για έκτη φορά κάλπες μέσα σε τρία χρόνια;

Η αντιπολίτευση αδιαφορεί για όλα αυτά. Τόσο από την πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας όσο και από την εν γένει στάση της αποδεικνύεται πως ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρονται μόνο για το ποιος θα εξασφαλίσει τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές – έστω και αν η απόστασή τους από τη Νέα Δημοκρατία παραμείνει αβυσσαλέα.

Στην πρόταση δυσπιστίας, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τις υπογραφές του κάτω από τις υπογραφές του ΠΑΣΟΚ, του οποίου τον αρχηγό αποκαλεί «εκβιαζόμενο». Το ΠΑΣΟΚ έβαλε τις υπογραφές του μαζί με τις υπογραφές εκείνων που οργάνωσαν τη σκευωρία της Novartis, κρεμώντας στα μανταλάκια και θέλοντας να στείλουν στη φυλακή σημαίνοντα στελέχη του.

Και το κερασάκι στην τούρτα: Από κάτω ήλθαν και οι υπογραφές των δύο διασπαστών του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλοι αυτοί επιτέθηκαν ο ένας στον άλλο πριν καν φτάσει η ώρα της ψηφοφορίας. Και η ανταλλαγή πυρών συνεχίστηκε τις επόμενες ημέρες, μέχρι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Μπορεί κάποιος να μας απαντήσει για ποιον λόγο συνέβησαν όλα αυτά; Ποιος ήταν ο πραγματικός πολιτικός σκοπός αυτής της ανίερης συμμαχίας, αυτού του συνονθυλεύματος;

Μπορεί κάποιος να μας πει τι απέμεινε από την πρόταση δυσπιστίας;

Και, τελικά, αξίζουν όλα αυτά μόνο και μόνο για να συσπειρώσουν κάποιοι τις δυνάμεις τους;

Και, κυρίως, βγήκε καμιά άκρη όσον αφορά την περίφημη δεύτερη θέση;

Και, επιτέλους, είναι δυνατόν να εργαλειοποιείται συνεχώς ο ανθρώπινος πόνος για χάρη αυτής της –καθόλου επίζηλης– δεύτερης θέσης;

Πρόκειται για μια εντελώς τυχοδιωκτική στάση και απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές η απάντηση δεν μπορεί να είναι παρά η ακόλουθη: Πάνω από όλα αυτά τα μικροκομματικά συμφέροντα και τους διαγκωνισμούς υπάρχει η ανάγκη για σταθερότητα.

Στον δρόμο προς την ευρωκάλπη, καθώς ο κίνδυνος για την άνοδο των ακραίων δυνάμεων είναι περισσότερο από ορατός, η ελληνική επιλογή δεν μπορεί να είναι άλλη από μια νίκη επί του ψεύδους, της τοξικότητας και της συστηματικής παραπληροφόρησης.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ