Πού πάνε τα καρκινογόνα απόβλητα από τον βυθό του λιμανιού του Πειραιά;

Πού πάνε τα καρκινογόνα απόβλητα από τον βυθό του λιμανιού του Πειραιά;

–Η εταιρεία που έχει αναλάβει την εκβάθυνση είναι η ίδια που έκανε το έργο και έχει την ευθύνη του υποθαλάσσιου αγωγού ύδρευσης της Αίγινας


Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς


Eδώ και λίγους μήνες, άρχισαν και πάλι οι εργασίες εκβάθυνσης του κεντρικού λιμανιού του Πειραιά, με βάση το πρόγραμμα υλοποίησης ορισμένων έργων που υποχρεωτικά πρέπει να κάνει η COSCO, σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης του ΟΛΠ που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο.

Το έργο της εκβάθυνσης είχε ξεκινήσει το 2019, όμως, έναν χρόνο αργότερα σταμάτησε, μετά από προσωρινή απόφαση του ΣτΕ, το οποίο έκανε δεκτή σχετική προσφυγή κατοίκων και φορέων της πόλης. Η προσφυγή βασιζόταν στο γεγονός ότι μελέτες του ΕΛΚΕΠΕ και του ΕΜΠ, έπειτα από μετρήσεις που έκαναν, διαπίστωσαν ότι τα βυθοκορήματα, δηλαδή τα ιζήματα που συλλέγονται από τον βυθό του λιμανιού, είναι άκρως επικίνδυνα και καρκινογόνα επειδή έχουν υψηλή τοξικότητα λόγω της σύστασής τους, που αποτελείται από λάδια, υπολείμματα καυσίμων και υφαλοχρώματα πλοίων αλλά και βοθρολύμματα, αφού μέχρι το 1981 στις ακτές του Πειραιά χύνονταν όλοι οι υπόνομοι και οι αγωγοί ομβρίων της Αττικής. Με τα χρόνια, τα υλικά αυτά, με τις ζυμώσεις που έγιναν και τις αναμείξεις, διαμορφώθηκαν σε βαρέα μέταλλα, με αποτέλεσμα στον βυθό να έχουν συσσωρευτεί αρσενικό, κάδμιο, μόλυβδος κ.λπ., τα οποία είναι άκρως επιβλαβή για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Αργότερα εκδόθηκε και η οριστική απόφαση του ΣτΕ, που απαγόρευε την πρόοδο των εργασιών γιατί δεν υπήρχε Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Το 2023, με νομοθετήματα η κυβέρνηση ξεπέρασε τις απαγορεύσεις και ξανάρχισαν οι εργασίες. Όμως, τα καρκινογόνα βυθοκορήματα, σύμφωνα με οδηγίες του Λιμεναρχείου Πειραιά, θα έπρεπε να απορρίπτονται ανοικτά της Αίγινας, σε μεγάλο βάθος, για να μην επηρεάζουν τη θαλάσσια ζωή στον Σαρωνικό. Παρατηρήθηκε, όμως, ότι τα υλικά του βυθού φορτώνονται σε δύο φορτηγίδες και παραμένουν στο λιμάνι, μέχρι που… εξαφανίζονται. Οι φορτηγίδες δεν μπορούν να πάνε τόσο μακριά, ανοικτά της Αίγινας, για να τα πετάξουν, στο λιμάνι δεν είναι, πού τα πάνε τελικά; Για να πάρουν απάντηση σε αυτό το ερώτημα, στελέχη της δημοτικής παράταξης «ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά», με επικεφαλής τον Γιώργο Γαβρίλη, κατέθεσαν μηνυτήρια αναφορά στα δικαστήρια της πόλης.

Ένας από τους δικηγόρους που κατέθεσαν την αναφορά, ο Γιάννης Καρδαράς, πολύ γνωστός, δραστήριος και έμπειρος νομικός του Πειραιά, σε συνομιλία που είχαμε μαζί του μας είπε ότι ρώτησε το λιμεναρχείο πού πάνε τα βυθοκορήματα, αλλά δεν ήξερε κάνεις να του απαντήσει. Οι φορτηγίδες φεύγουν από το λιμάνι με το φορτίο του θανάτου και κανένας δεν ξέρει πού το πετάνε! Αυτό βέβαια δείχνει ότι κάποιοι δεν θέλουν να πουν πού πάνε τα βυθοκορήματα, γι’ αυτό και ζητήθηκε η δικαστική συνδρομή. Οι φορτηγίδες δεν είναι τίποτα ταχύπλοα για να… εξαφανιστούν, αν και πάλι, με τα μέσα που υπάρχουν, δεν θα ήταν δύσκολο να εντοπιστούν. Οπότε, κάποιοι δεν θέλουν να πουν τι γίνονται τα επικίνδυνα υλικά. Ίσως, πάλι, αυτός που κάνει τη βυθοκόρηση, και είναι ο ίδιος που τοποθέτησε τον υποθαλάσσιο αγωγό νερού από τη Σαλαμίνα στην Αίγινα, να γνωρίζει κάποιο σημείο και να τα πετάει. Γιατί δεν το λένε, όμως; Τι θέλουν να κρύψουν; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα διερευνήσει η δικαιοσύνη.

Για την Ιστορία, να πούμε ότι το ΕΛΚΕΘΕ είχε προτείνει τα βυθοκορήματα να τοποθετούνται σε μεγάλα τσιμεντοκιβώτια και να ενταφιάζονται σε εδάφη με πέτρινο υπόστρωμα. Επίσης, τα τσιμεντοκιβώτια με τα βυθοκορήματα θα μπορούσαν να γίνουν οι βάσεις για τις προβλήτες που θα προκύψουν από την επέκταση του λιμανιού για την εξυπηρέτηση των μεγάλων κρουαζιερόπλοιων. Όμως, εκεί μπορεί να απορροφηθούν μόλις 60.000 κυβικά βυθοκορημάτων. Από το λιμάνι θα βγουν συνολικά 630.000 κυβικά, κάτι που σημαίνει ότι θα περισσέψουν 580.000 κυβικά. Αυτά τι θα γίνουν; Εδώ προκύπτει ακόμα ένα ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί. Και μάλιστα γρήγορα, γιατί η κάθε καθυστέρηση ίσως έχει ολέθριες συνέπειες για τους κατοίκους της περιφέρειας του Πειραιά και για το περιβάλλον.


ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ