Ν. Κακλαμάνης στο “Π”: Οι στιγμές είναι κρίσιμες
Του
ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ
Βουλευτή ΝΔ Α’ Αθηνών
Οι ευρωεκλογές, που θα διεξαχθούν από τις 6 έως τις 9 του ερχόμενου Ιουνίου, ενδέχεται σοβαρά να αποδειχθούν οι πιο κρίσιμες εδώ και δεκαετίες και να προκαλέσουν μεγάλες και αλυσιδωτές εξελίξεις.
Εξελίξεις οι οποίες εύχομαι να επηρεάσουν το «ιερατείο» των Βρυξελλών, που έχει μετατραπεί σε άβατο στυγνών τεχνοκρατών πολυεθνικών ομίλων και τραπεζιτών. Συμφερόντων, δηλαδή, που υπολογίζουν για τους λαούς αλλά, δυστυχώς, χωρίς τους λαούς.
Στην πατρίδα μας η κυβέρνηση έχει πετύχει αναμφισβήτητα την οικονομική ανάπτυξη μετά από μία δεκαετία. Η επιβεβαίωση ήρθε με την επίτευξη της επενδυτικής βαθμίδας, αλλά για τον λαό τα αποτελέσματα των διεθνών οίκων δεν…τρώγονται.
Μπορεί τα οφέλη για το σύνολο της οικονομίας μας να είναι μακροπρόθεσμα, αλλά τους Έλληνες και τις Ελληνίδες τούς καίνε τα βραχυπρόθεσμα. Η ακρίβεια, που θερίζει και δεν μειώνεται, η άμεση βελτίωση της δημόσιας υγείας, χωρίς όμως επιπλέον κόστος, η ανασφάλεια στην καθημερινότητα και φυσικά η δικαιοσύνη για όλους, χωρίς εκπτώσεις και ελαφρυντικά για τους (πραγματικά) ενόχους.
Αν παρατηρήσει κανείς τις αντιδράσεις που εκδηλώνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις κοινωνικές εκρήξεις που προκαλούνται, έχουν «κοινό παρονομαστή» με τα προβλήματα τα οποία μαστίζουν την Ελλάδα.
Τυχαίο; Όχι βέβαια. Οι πολιτικές που ακολουθούνται από τους σημερινούς ηγετίσκους της ΕΕ είναι μόνο προς εξυπηρέτηση της μεγέθυνσης των κερδών των βιομηχανιών όπλων και φαρμάκων και των τραπεζών.
Εκεί ακριβώς οδηγούν και οι πόλεμοι που έχουν ξεσπάσει, όπως, π.χ., στην Ουκρανία.
Η πρόσφατη αποκάλυψη ότι η ΕΕ διέθεσε από τον κορβανά της 45 δισ. ευρώ προς τον κ. Ζελένσκι προκειμένου να ενισχύσει την αμυντική του θωράκιση απέναντι στη Ρωσία είναι ενδεικτική.
Όταν, μάλιστα, την ίδια ώρα δεν δίδονται μόλις 5 δισ. ευρώ για τα δίκαια αιτήματα των αγροτών σε ολόκληρη την Ευρώπη και βρίσκονται στους δρόμους εδώ και μήνες, είναι εύκολο στον καθένα να καταλάβει γιατί οι κοινωνίες των απλών πολιτών επαναστατούν.
Είναι εύκολο να κατανοήσει κάποιος γιατί στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία, στην Ιταλία και στην Ουγγαρία οι ακροδεξιοί σχηματισμοί ανεβαίνουν καθημερινά στις δημοσκοπήσεις.
Στην Ελλάδα, επίσης, το δείγμα εν όψει των ευρωεκλογών είναι ανησυχητικό. Και, δυστυχώς, ενισχύεται περισσότερο από την πρόσφατη τραγωδία με το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν νέα παιδιά.
Διευκρινίζω εδώ για να μην παρεξηγηθώ: Η δικαιοσύνη επιβάλλεται να προχωρήσει στην απόλυτη κάθαρση ενός γεγονότος που διαπερνά οριζόντια τα συναισθήματα κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδας.
Να μη «σκοντάψει» πουθενά και σε κανέναν, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται. Και όσοι κριθούν ότι έχουν μερίδιο ευθύνης να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Όλοι τους, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση.
Σε καμία περίπτωση, όμως, τα Τέμπη δεν πρέπει να γίνονται και αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Από το οποιοδήποτε κόμμα.
Κλείνω σε αυτό το σημείο την παρένθεση.
Και συνεχίζω για τον «εκτροχιασμό» ιδεών και αξιών που έχει υποστεί η Ευρώπη την οποία οραματίστηκαν οι αληθινά μεγάλες προσωπικότητες και ηγέτες, όπως ο Ρομπέρ Σουμάν, ο Ζαν Μονέ, ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκολ, ο Κόνραντ Αντενάουερ, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Άπαντες μιλούσαν για:
Την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ, τον σεβασμό των γλωσσών και του πολιτισμού των λαών της, την εμπέδωση και την εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών, την ευαισθησία για τον άνεργο, τον ηλικιωμένο, την εργαζόμενη γυναίκα, τον νέο, τα άτομα με αναπηρία, τους φοιτητές.
Αρχές και αξίες στις οποίες κι εγώ πίστευα, αλλά τότε με χαρακτήριζαν «Λεπέν της Ελλάδας».
Και οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με το «αυγάτισμα» των κερδών των οικονομικών ελίτ, όπως συμβαίνει σήμερα, κάτι που προκαλεί ισχυρές κοινωνικές αναταράξεις παντού.
Το πλέον ανησυχητικό, όμως, είναι ότι το «ιερατείο» των Βρυξελλών δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους που ελλοχεύουν και μπορεί να εκδηλωθούν άμεσα.
Οι θέσεις της ΕΕ στους πολέμους Ουκρανίας – Ρωσίας και Ισραήλ – Χαμάς πλέον αμφισβητούνται έντονα, καθώς είναι ολοφάνερο ότι υπαγορεύονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Απαιτείται, όμως, η Ευρώπη να ηγείται και όχι να ακολουθεί. Οι εποχές που ζούμε είναι ιστορικές για το μέλλον της. Οφείλει, λοιπόν, να αποκτήσει ξανά τον πρωταγωνιστικό της ρόλο, ώστε να διαμορφώνει και όχι να ακολουθεί τις εξελίξεις.
Τελευταίο χρονικά παράδειγμα: Οι δημοτικές εκλογές στην Τουρκία, που αποδυνάμωσαν τον Ερντογάν.
Έχει αντιληφθεί κανείς στην ΕΕ ότι στη γείτονα είναι έτοιμο να ανάψει το φιτίλι του άκρατου εθνικισμού; Ότι ο τούρκος ηγέτης θα σκληρύνει πλέον τη στάση του στα εθνικά του ζητήματα για να κρατήσει ξανά σφιχτά τα ηνία της χώρας του;
Ότι η διαλλακτικότητα που φαινομενικά καλλιεργούσε με την Ελλάδα θα πάει περίπατο;
Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το αντιληφθούν άμεσα και στην Αθήνα, χτυπώντας το καμπανάκι προς τους «συμμάχους» μας. Παράλληλα, δε, θα πρέπει να σκεφτούν κάποιοι εντός συνόρων ότι οι όποιες συζητήσεις με τους Τούρκους πρέπει να γίνονται με μοναδικό γνώμονα τις εθνικές κόκκινες γραμμές.
Εν ολίγοις, οι ευρωεκλογές σε 60 ημέρες θα δείξουν πολλά για την πορεία της ΕΕ στο εγγύς μέλλον αλλά και για το αύριο στην πατρίδα μας.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Για όλους.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ