Π. Γερουλάνος στο “Π”: Το μοιραίο χειροκρότημα των «αρίστων»
Του
ΠΑΥΛΟΥ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Αλλαγής Α’ Αθηνών
Παγίδα θανατηφόρα το να πολιτεύεται μια κυβέρνηση ως «τίμια» και «άριστη». Ενώ οι δύο τίτλοι είναι πολύ σημαντικοί, αν τους εισπράξει μια κυβέρνηση, για την πορεία της, από τους πολίτες, όταν τους χρησιμοποιήσει μόνη της, για να εκλεγεί, την καταδικάζουν να πέσει θύμα της αυτοδιαφήμισής της. Γιατί; Διότι οι «τίμιες» και οι «άριστες» κυβερνήσεις, όταν κάνουν παρανομίες ή λάθη, οι ίδιες ή τα στελέχη τους, είναι υποχρεωμένες να υπηρετήσουν τον τίτλο τους, συγκαλύπτοντάς τα. Μόνο έτσι μπορούν να διατηρήσουν τον μύθο τους ζωντανό. Όταν, όμως, συγκαλύπτεις τις παρανομίες και τα λάθη σου, είσαι καταδικασμένος να τα επαναλάβεις.
Όταν η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να πολιτευτεί δημιουργώντας τον μύθο των «αρίστων», είχα προειδοποιήσει πως έστηνε μια παγίδα στην οποία θα έπεφτε μέσα. Σήμερα, δεν θα μπορούσε να είναι πιο βαθιά μέσα σε αυτήν. Χωρίς διέξοδο διαφυγής για την ίδια και με ολέθρια αποτελέσματα για τη χώρα. Γιατί; Διότι σήμερα έχει αποφασίσει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να συγκαλύψει τα λάθη της (ενδεχομένως και τις παρανομίες της), ώστε να υπηρετήσει τον τίτλο που η ίδια υιοθέτησε. Και αυτό δημιουργεί τα εξής δύο βασικά προβλήματα: Πρώτον, διασφαλίζει ότι έτσι δεν θα τιμωρηθούν ποτέ οι υπεύθυνοι. Δεύτερον, και ίσως χειρότερο για τη χώρα, καταδικάζει τον εαυτό της, και μαζί όλους μας, στο να επαναλάβει τα ίδια λάθη. Μέχρι να φύγει.
Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα. Ενώ στο πρώτο κύμα της πανδημίας όλα πήγαν καλά, στο δεύτερο και στο τρίτο η κυβέρνηση έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, με τραγικά αποτελέσματα. Προσπαθώντας να αποποιηθεί τα λάθη της, μίλησε για «ατομική ευθύνη». Τα καλά δικά της, τα κακά δικά μας. Αποτέλεσμα: Καμία ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ μετά την πανδημία. Το αντίθετο.
Για τις φυσικές καταστροφές στην Εύβοια, στη Ρόδο, στον Έβρο, στη Θεσσαλία η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα έριξε στην κλιματική αλλαγή. Αποτέλεσμα; Αντί να μάθει από τα λάθη της και να ασχοληθεί σοβαρά με την Πολιτική Προστασία, επισπεύδοντας, για παράδειγμα, έργα που είχαν προβλεφθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης, όπως τα 13 περιφερειακά κέντρα επιχειρήσεων πολιτικής προστασίας ή κομβικά αντιπλημμυρικά έργα στο Ωραιόκαστρο, στην Αιτωλοακαρνανία, στο Λασίθι και στο Λουτράκι, δεν έμαθε τίποτα, έχασε τις προθεσμίες και τα έργα είτε πήγαν χρονικά πιο πίσω είτε απεντάχθηκαν από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ελπίζουμε μόνο να μην το πληρώσουμε πολύ ακριβά, σε επόμενες φυσικές καταστροφές.
Στο ζήτημα της ακρίβειας, αγνόησαν για έξι μήνες, από τα τέλη του 2021, τα σημάδια από την υπερφόρτωση των εφοδιαστικών αλυσίδων και, όταν ήταν πια αργά, τα έριξαν στον πόλεμο στην Ουκρανία. Τόσο πειστική ήταν η δικαιολογία που χρησιμοποίησαν, που άργησαν να παραδεχθούν ότι εκτός από την εισαγόμενη ακρίβεια υπήρχε και ελληνική αισχροκέρδεια. Πριν ο κ. Σκρέκας αναιρέσει τον προκάτοχό του, κ. Γεωργιάδη, και αποδεχθεί την αισχροκέρδεια, πέρασαν τρία χρόνια. Αποτέλεσμα; Κάποιοι Έλληνες είχαν πλουτίσει και πολλοί περισσότεροι είχαν φτωχοποιηθεί.
Η λίστα είναι ατελείωτη. Παντού, αν παρατηρήσει κανείς, το ίδιο κυβερνητικό μοτίβο: Καμία παραδοχή λάθους, το πρόβλημα είναι «διαχρονικό» ή «ευρωπαϊκό» ή «διεθνές» ή ζήτημα «ατομικής ευθύνης» ή, στην περίπτωση του εγκλήματος των Τεμπών, «λάθος του σταθμάρχη».
Αν, όμως, όλα τα παραδείγματα πληγώνουν τη χώρα, ειδικά η κυβερνητική συγκάλυψη στα Τέμπη αρκεί για να μας τρομοκρατήσει όλους. Διότι δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να μη μάθουμε την αλήθεια. Είναι ότι έτσι δεν πρόκειται να διορθωθεί τίποτα, και μιλάμε για την ασφάλεια τη δική μας και των παιδιών μας, κάθε φορά που μπαίνουμε σε τρένα, καράβια και αεροπλάνα. Γιατί η συγκάλυψη καταδικάζει τους «άριστους» όχι μόνο στο να επαναλάβουν τα λάθη τους, αλλά να τα χειροκροτήσουν και να τα ψηφίσουν κιόλας. Όπως έκαναν με την ψήφο τους στην πρόταση δυσπιστίας, με το πολιτικά μοιραίο χειροκρότημα στον Κώστα Καραμανλή να τους στιγματίζει για πάντα.
Η αμετροέπεια και η αλαζονεία τους, σε συνδυασμό με την έλλειψη ενσυναίσθησης και την προστασία τους από τα media, είναι η φόρμουλα της καταστροφής τους. Αδυνατούν να αντιληφθούν την εξέλιξη της ασχήμιας τους. Και αυτή η κυβέρνηση έχει αρχίσει να μοιάζει και άσχημη και γερασμένη. Ακόμα και σε εκείνους που την ψήφισαν.
Η Ελλάδα, σήμερα, χρειάζεται μια κυβέρνηση με φρέσκα πρόσωπα, σηκωμένα μανίκια, όραμα και διάθεση για δουλειά. Κυβέρνηση που θα αναγνωρίζει τα λάθη της, για να τα διορθώνει, αντί να κρύβεται πίσω από αυτά. Διότι μπορεί κάποιες από τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος να είναι διαχρονικές, αλλά κάθε φορά που μια κυβέρνηση αρνείται να τις διορθώσει γίνεται ένοχη για την παράτασή τους. Και από αυτήν την άποψη, άσχετα με το τι ευθύνες θα αποδώσει και σε ποιον η δικαιοσύνη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η Κοινοβουλευτική της Ομάδα, που έδωσε την εμπιστοσύνη της, είναι πια ένοχες.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ