Η «πανδημία» της παχυσαρκίας απειλεί τη δημόσια υγεία, την οικονομία και την κοινωνία
1 ΔΙΣ. ΟΙ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΙ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2030
–Το 60% των ατόμων με παχυσαρκία έχει επιπλέον προβλήματα υγείας
–Παχύσαρκοι 6 στους 10 ενήλικες Έλληνες και 4 στα 10 παιδιά ηλικίας 5 – 7 ετών
Του
ΑΡΗ ΜΠΕΡΖΟΒΙΤΗ
Περίπου 1 δισ. θα είναι οι παχύσαρκοι σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι το 2030. Τα στοιχεία είναι πιο τραγικά για τη χώρα μας, αφού ήδη 6 στους 10 ενήλικες είναι παχύσαρκοι, ενώ από αυτούς το 60% έχει λόγω της παχυσαρκίας επιπλέον σοβαρά προβλήματα υγείας.
Παράλληλα, σε υψηλά επίπεδα είναι και η παιδική παχυσαρκία, αφού είναι παχύσαρκο το 37,5% των παιδιών ηλικίας 2 – 14 ετών, το 43% των παιδιών ηλικίας 5 – 7 ετών και το 13,9% των παιδιών ηλικίας 0 – 5 ετών. Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε σε ειδική εκδήλωση, επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Παχυσαρκίας, η «Συμμαχία για την Καταπολέμηση της Παχυσαρκίας», το πρώτο δίκτυο στην Ελλάδα για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας.
Η «Συμμαχία» περιλαμβάνει όλους τους σχετικούς με τη διαχείριση της παχυσαρκίας επαγγελματίες υγείας, ενώσεις ασθενών, την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και εκπροσώπους των δημοτικών αρχών.
Η παχυσαρκία είναι μια χρόνια, πολυπαραγοντική, πολυσυστηματική, δύσκολα αντιμετωπίσιμη και υποτροπιάζουσα νόσος που απαιτεί διεπιστημονική παρέμβαση. Οδηγεί σε πολλές σοβαρές ασθένειες και χαρακτηρίζεται ως «πανδημία», καθώς απειλεί τα θεμέλια της δημόσιας υγείας, της οικονομίας και της κοινωνίας. Όπως δήλωσε η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Ειρήνη Αγαπηδάκη, δύο βασικά προγράμματα της Πολιτείας είναι σε εξέλιξη: α) Η πρόληψη και η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας στα παιδιά. β) Η πρόληψη και αντιμετώπιση της παχυσαρκίας στους ενήλικες. Συγκεκριμένα είπε: «Τα δεδομένα δείχνουν ότι το 50% των ανθρώπων δεν τρώει φρούτα και λαχανικά, έχει εγκαταλείψει τη μεσογειακή διατροφή και προτιμά τα αναψυκτικά από το νερό.
Όλα αυτά οδηγούν στην ανάγκη για συνειδητοποίηση της αξίας της υγιεινής διατροφής για καλή ποιότητα ζωής. Μέσα από τα προγράμματα πρόληψης δίνονται τα εργαλεία στους πολίτες, ώστε να αντιλαμβάνονται ότι πρόληψη δεν σημαίνει στέρηση, αλλά ένας τρόπος να διατηρείς το βιολογικό σου κεφάλαιο σε πραγματικά καλό επίπεδο, ώστε να απολαμβάνεις τη ζωή από την παιδική ηλικία έως και την ενήλικη ζωή, την τρίτη και τέταρτη ηλικία. Το υπουργείο Υγείας προσφέρει στους πολίτες δωρεάν υπηρεσίες, σε γιατρούς, διατροφολόγους, δωρεάν πρόσβαση στην υγεία και στα υγιεινά τρόφιμα στις οικογένειες που αντιμετωπίζουν κοινωνικές ανισότητες».
Αναλυτικότερα, η Αναστασία Μπαρμπούνη, καθηγήτρια Δημόσιας Υγείας και παιδίατρος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημόσιας Υγείας, αναφέρθηκε στους αριθμούς που επιβεβαιώνουν ότι η παχυσαρκία υπονομεύει την υγεία του πληθυσμού, την κοινωνία και την οικονομία. Παγκοσμίως, το 2030, 1 δισ. άνθρωποι θα είναι υπέρβαροι και παχύσαρκοι, εκ των οποίων 1 στους 5 θα είναι γυναίκα και 1 στους 7 άνδρας. Σήμερα, στη χώρα μας, υπέρβαρο και παχύσαρκο είναι το 63% των ενηλίκων, ενώ υπέρβαρο και παχύσαρκο είναι και το 37,5% των παιδιών και των έφηβων 2 – 14 ετών, αποδεικνύοντας ότι η πρωτογενής πρόληψη πρέπει να ξεκινήσει από την οικογένεια, την έγκαιρη διάγνωση, την άμβλυνση των ανισοτήτων και την ανασυγκρότηση της ιατρικής περίθαλψης.
Πόσοι θεωρούν την παχυσαρκία νόσο; Μόνο ένα μικρό ποσοστό. Η παχυσαρκία, όμως, είναι νόσος και απαιτείται εκπαίδευση των ιατρών, των επαγγελματιών υγείας αλλά και του κοινού, για τη βαθύτερη κατανόηση των συνέπειών της και την αντιμετώπισή της. «Μόνο το 55% των ατόμων με παχυσαρκία διαγιγνώσκονται επισήμως ως άτομα με παχυσαρκία, σύμφωνα με έρευνα της Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Παχυσαρκίας», όπως είπε ο πρόεδρός της Ευθύμιος Καπάνταης, παθολόγος – διαβητολόγος. Επίσης τόνισε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ζητούν ιατρική βοήθεια. Ένα πολύ μικρό ποσοστό, που ανέρχεται σε 2%, λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, ενώ για τον διαβήτη τύπου 2 το 86% παίρνει φαρμακευτική αγωγή. Επίσης, σε σχετική ερώτηση, το 68% των ερωτηθέντων της έρευνας δεν θα έπαιρνε ποτέ φαρμακευτική αγωγή, ενώ το 61% των παχύσαρκων δεν θα έκανε ποτέ βαριατρικό χειρουργείο.
Ο κ. Καπάνταης, που παρουσίασε την έρευνα, αναρωτήθηκε: «Ένας υπερτασικός ή διαβητικός θα έλεγε στον θεράποντα ιατρό του ‘‘δεν θέλω να πάρω φάρμακο’’; Η άρνηση φαρμάκου κατά βάση σηματοδοτεί ότι οι ασθενείς δεν θεωρούν την παχυσαρκία νόσο, ενώ οι ιατροί τους, αντίστοιχα, δεν επιμένουν».
