Μ. Κομνηνάκα στο “Π”: Ο λαϊκός παράγοντας, εμπόδιο στη συγκάλυψη

Της
ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΜΝΗΝΑΚΑ
Βουλευτού ΚΚΕ Λέσβου

Η απέλπιδα προσπάθεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας, με το πόρισμα-«μνημείο συγκάλυψης» και αποθέωσης της ατομικής ευθύνης, να «μπαζώσει» την αλήθεια για τους πραγματικούς ενόχους και τις αιτίες του εγκλήματος των Τεμπών είναι σίγουρα προκλητική.

Αποδεικνύεται, όμως, και αναποτελεσματική. Κι αυτό γιατί, παρά το βεβιασμένο κλείσιμο, η πρωτοβουλία του ΚΚΕ για τη συγκρότηση της Εξεταστικής Επιτροπής έφερε στην επιφάνεια πολλά και ουσιαστικά στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι δικαίως μιλάμε για ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Αυτά έγιναν γνωστά σε χιλιάδες κόσμου, μη επιτρέποντας να ξεχαστεί και να κουκουλωθεί το έγκλημα. Το γεγονός αυτό είχε, βεβαίως, τη σημασία του και για τη μαζικότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων και όλων των εκδηλώσεων που έγιναν στη συμπλήρωση ενός χρόνου από το έγκλημα, κάτι που αποτελεί και τη μεγαλύτερη εγγύηση για να μην επιτραπεί να μείνει το έγκλημα ατιμώρητο.

Τα στοιχεία που προέκυψαν από την Εξεταστική Επιτροπή, αν και ατελή γιατί λόγω των μεθοδεύσεων του προεδρείου και της κυβερνητικής πλειοψηφίας αποκλείστηκαν ουσιώδεις μάρτυρες, ήταν αποκαλυπτικά για την τεκμηρίωση των σοβαρών πολιτικών αλλά και ποινικών ευθυνών υπουργών και άλλων κυβερνητικών στελεχών, που με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους προδιέγραψαν και τελικά καθόρισαν τις συνθήκες για την εκδήλωση του εγκλήματος.

Πώς μπορεί να κρυφτεί ότι το βράδυ του τραγικού συμβάντος δεν υπήρχε σε λειτουργία κανένα απολύτως σύστημα ασφαλείας –όχι μόνο τα πιο προηγμένα, αλλά ούτε καν οι φωτεινοί σηματοδότες–, από αυτά ακριβώς που προορίζονται για να αποτρέπουν τα ανθρώπινα λάθη, ενώ «έτρεχαν» τέσσερις σχετικές συμβάσεις ανολοκλήρωτες για σχεδόν 20 χρόνια;

Πώς μπορεί να κρυφτεί ότι η διάσπαση του σιδηροδρόμου δημιούργησε ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των διαφόρων εταιρειών, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση της ΕΡΓΟΣΕ, στελέχη της οποίας έπαιζαν τον ρόλο των dealers διαφόρων επιχειρηματικών συμφερόντων, δημιουργώντας ανταγωνισμούς και εμπόδια στην ολοκλήρωση των συμβάσεων;

Πώς μπορεί να κρυφτεί η κυνική ομολογία, που καταγράφηκε στα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων και επιβεβαιώθηκε στις καταθέσεις τους στην Επιτροπή, ότι η κατάτμηση των συμβάσεων έχει καταντήσει συνήθης πρακτική, προκειμένου να ικανοποιούνται τα διαφορετικά ανταγωνιστικά επιχειρηματικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα να προκύπτουν όχι μόνο καθυστερήσεις αλλά και ασυμβατότητες μεταξύ των διαφόρων συστημάτων ασφαλείας, καθιστώντας αδύνατη την ολοκληρωμένη λειτουργία τους;

Πώς μπορεί να κρυφτεί ότι παρά τις ελλείψεις αυτές, που ήταν γνωστές στους αρμόδιους υπουργούς, υλοποιούσαν ταυτόχρονα την πολιτική της τραγικής υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης του σιδηροδρόμου, με αποτέλεσμα την αδυναμία ολοκληρωμένης συντήρησης του δικτύου και των υποδομών, την εντατικοποίηση της εργασίας, τις εκπτώσεις στις βάρδιες αλλά και στην αναγκαία εκπαίδευση του προσωπικού, διαμορφώνοντας ένα εκρηκτικό μείγμα για τη συχνότερη εκδήλωση ανθρώπινων λαθών;

Πώς μπορεί να κρυφτεί η ελλιπέστατη ελεγκτική λειτουργία της ΡΑΣ αλλά και οι βαρύτατες ευθύνες της ΕΕ, που επέτρεπε να κυκλοφορούν στο δίκτυο τρένα με προδιαγραφές ασφαλείας και πυρασφαλείας παρελθόντων ετών, ακόμα και προ 30ετίας, ενώ η έγνοιά της για τα σύγχρονα συστήματα ασφαλείας δεν αφορούσε την ασφάλεια των συγκοινωνιών αλλά τη διαλειτουργικότητα του δικτύου, δηλαδή την ταχύτερη και μεγαλύτερη σε όγκο κυκλοφορία εμπορευμάτων στο κεντρικό δίκτυο;

Γι’ αυτό, λοιπόν, ούτε η εξόφθαλμη προσπάθεια της ΝΔ να φιλοτεχνήσει το αφήγημα του ανθρώπινου λάθους ούτε και οι ανέξοδοι διαξιφισμοί με τα άλλα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά), προκειμένου να βγάλουν από το κάδρο των ευθυνών την περίοδο των δικών τους κυβερνητικών θητειών, δεν μπορούν να κρύψουν την ευθύνη τους για την εγκληματική κατάσταση του σιδηροδρόμου, εξαιτίας της οποίας ο λαός και τα παιδιά του έπαιζαν τη ζωή τους κορόνα – γράμματα για δεκαετίες, και μάλιστα χωρίς να το ξέρουν.

Αυτό είναι που επιβεβαιώνει και τον προδιαγεγραμμένο χαρακτήρα του εγκλήματος των Τεμπών. Γι’ αυτό και οι βαρύτατες κακουργηματικές ευθύνες, της διατάραξης της ασφάλειας των συγκοινωνιών και της θανατηφόρας έκθεσης σε κίνδυνο, τις οποίες αποδίδει το ΚΚΕ στους υπουργούς τουλάχιστον της τελευταίας δεκαπενταετίας, κατά τη διάρκεια της οποίας προχώρησε η πολιτική της απελευθέρωσης, της διάσπασης και της ιδιωτικοποίησης, που δημιούργησε αυτή την κατάσταση στον σιδηρόδρομο, ακόμα κι αν παραγράφονται με βάση το απαράδεκτο ευνοϊκό νομοθετικό πλαίσιο του νόμου περί ευθύνης υπουργών, δεν πρόκειται να παραγραφούν στη λαϊκή συνείδηση.

Έτσι, ο λαϊκός παράγοντας είναι αυτός που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικός για να μη μείνουν ατιμώρητοι οι ένοχοι και να μην επαναληφθεί ένα ανάλογο έγκλημα. Γι’ αυτό το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ